Οι αιώνες κύλησαν, ωστόσο το αίμα των ηρώων που έβαψε τα μακεδονικά εδάφη ρέει πάντα, μέχρι σήμερα, στην γη μας και στις καρδιές μας!
19 Οκτωβρίου του 1912 ο Ελληνικός Στρατός ξεκίνησε στα Γιαννιτσά έναν σκληρό αγώνα κατά των τουρκικών δυνάμεων. Εκείνες τις πρώτες ώρες, κανείς δεν ήξερε ποιος θα ήταν ο νικητής της διήμερης μάχης κατά του Τούρκου τρομοκράτη.Ωστόσο, σαν λιοντάρια πολεμώντας οι Έλληνες, κατάφεραν να νικήσουν, στα Γιαννιτσά μας, και να ανοίξουν τον δρόμο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Οι ελληνικές δυνάμεις, οι μεραρχίες ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV, V, VI, VII, μετά τις νίκες και την απελευθέρωση των Σερβίων, της Κοζάνης και της Κατερίνης, κινήθηκαν προς τα Γιαννιτσά.
Οι Τούρκοι παρέταξαν στο πεδίο της μάχης 25.000 άνδρες και 30 περίπου πυροβόλα, σε μέρος που έκριναν ότι θα ενίσχυε την δική τους θέση. Ο Ταξίν πασάς, θέλοντας πάση θυσία να κρατήσει τα Γιαννιτσά, επέλεξε ως πεδίο μάχης έδαφος ελώδες και πεδινό, δυτικά της πόλης, με δύσβατα υψώματα δεξιά και την λίμνη των Γιαννιτσών αριστερά.
19 Οκτωβρίου, άρχισαν οι συγκρούσεις, οι Έλληνες πάλευαν για την Ελευθερία του Έθνους, οι Τούρκοι για να διατηρήσουν υπό βαρβαρικό ζυγό τους Έλληνες. Το μεσημέρι, οι κύριες δυνάμεις των Ελλήνων είχαν συγκεντρωθεί, υπό τα πυκνά πυρά των Τούρκων, στην κύρια τοποθεσία. Η ΙΙΙ μεραρχία είχε καταλάβει άθικτη (!) την γέφυρα του ποταμού Ασπροπόταμου, όμως οι υπόλοιπες δυνάμεις μας προχωρούσαν αργά εξαιτίας του αντίπαλου πυροβολικού.
Οι Έλληνες, αντιλαμβανόμενοι ότι καμία κυκλωτική ενέργεια δεν ήταν δυνατή, αποφάσισαν να προβούν σε γενική επίθεση σε όλο το μήκος της τοποθεσίας. Λυσσαλέες στιγμές, ψυχές διψασμένες για την Ανάσταση της Μακεδονίας μας, ώρες κρισιμότατες για το έθνος. Οι Έλληνες ώρα με την ώρα, παρά την μανία των Τούρκων, πλησίαζαν την πολυπόθητη νίκη.
Για λίγες ώρες, όταν βράδιασε, διακόπηκαν οι συγκρούσεις. Αλλά πριν ακόμα προβάλλει το φως της ημέρας οι Έλληνες ρίχτηκαν ξανά κατά των Τούρκων. Ήταν τόσο μεγάλη η αποφασιστικότητά τους, ήταν τόσο ταγμένη η καρδιά τους στην νίκη, που μάχονταν ακόμα πιο σκληρά σε σχέση με την προηγούμενη ημέρα (αν είναι αυτό ανθρωπίνως δυνατόν)!
Οι Τούρκοι άρχισαν να συνειδητοποιούν τον σοβαρό κίνδυνο που διέτρεχαν με την απρόσμενη προέλαση της VI μεραρχίας με το 9ο τάγμα, κατάλαβαν δηλαδή ότι οι Έλληνες θα κύκλωναν και θα αιχμαλώτιζαν ολόκληρη την τουρκική στρατιά. Τότε ο Ταξίν πασάς διέταξε υποχώρηση, που γρήγορα έγινε πανικόβλητη φυγή μέσα στην λάσπη και υπό βροχή!
Το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού στρατιωτικού υλικού έπεσε στα χέρια των Ελλήνων νικητών, 3.000 Τούρκοι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν, 25 πυροβόλα (από σύνολο 30) και δύο πολεμικές σημαίες.
Σε αυτήν την διήμερη μάχη έπεσαν για την πατρίδα 188 Έλληνες, μεταξύ αυτών και 10 αξιωματικοί, και τραυματίστηκαν 756 άνδρες μας, μεταξύ αυτών 29 αξιωματικοί.
Η νίκη των Ελλήνων στην Μάχη των Γιαννιτσών έχει ιδιαίτερη σημασία για την πορεία του Ελληνισμού, αφού άνοιξε τον δρόμο για την Θεσσαλονίκη και εξασφάλισε την τελική νίκη στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
Οι Έλληνες συνέτριψαν τους Τούρκους! Αυτή η συντριβή του εχθρού, ας είναι ο φάρος που θα φωτίζει πάντα τον δρόμο του Ελληνισμού και του καθενός από εμάς ξεχωριστά!
Ζήτω το έθνος το ελληνικό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου