Σαν σήμερα, 9 Φεβρουαρίου του 1857, ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός άφησε την ύστατη επίγεια πνοή του. Ωστόσο, ζει εντός μας κάθε λεπτό και κάθε ώρα, μέσα από τους αιώνιους στίχους του για την Ελευθερία που προκαλούν Ρίγος και Δέος!
Με το μυαλό στοιχειωμένο
από τις κραυγές των υπόδουλων Ελλήνων
και την ψυχή αιμορραγούσα από πληγές της σκλαβιάς φρικιαστικές
άφησες την πένα σου μαγικά να τρέξει πάνω στο χαρτί
για να ζωγραφίσει ανεξίτηλα στον χρόνο με τις λέξεις
το ρίγος της ψυχή μας
το φουρτούνιασμα της καρδιάς μας
την ανάβαση στους ουρανούς
της ύπαρξης και του μυαλού.
Σου χρωστάμε τον πόθο για την Λευτεριά
που πάει από Γενιά σε Γενιά
και δονεί τα σωθικά μας
και αφήνει μέσα στα κόκαλά μας να ρέουν
αντρειωμένες φωνές
Ελλήνων Αθανάτων προσταγές.
Κι αν λυγάμε κάποτε κάποτε οι Έλληνες θνητοί,
ποτέ δεν προσκυνάμε τελικά,
αφού, μέσα στο αίμα μας κυλά,
το δικό σου,
ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου