Στο Πισοδέρι όπου θάφτηκε η κεφαλήν του Παύλου Μελά, συνειδητά ο Τσίπρας χλεύασε και πρόδωσε την ιστορία της Μακεδονίας μας!

2/2/2022

Βούλγαροι κομιτατζήδες συμπράττουν με τους Τούρκους και σκοτώνουν τον Παύλο Μελά. Οκτώβριος του 1904. Ο ήρωας ζητά από τα παλικάρια του "να του κόψουν το κεφάλι για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων ή των Βούλγαρων". Οι συναγωνιστές του υπακούν. Και κατορθώνουν να μεταφέρουν την κεφαλήν του Παύλου Μελά και να την θάψουν

εις την εκκλησίαν του Πισοδερίου. 

Σ΄ αυτόν τον ελληνικό ιερό τόπο ο Τρίπρας τα κουβέντιασε με τους σλαβοσκοπιανούς του Ζάεφ και συμφώνησε την προδοσία της Μακεδονίας μας, αφού πρώτα έδειρε και κυνήγησε τους Έλληνες που αγωνίζονταν εκεί με όλη την δύναμη της ψυχής τους για να ακυρωθεί η προδοτική συμπεριφορά του τότε Έλληνα πρωθυπουργού. 

Και ο πιο αδαής αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο ελληνικός τόπος δεν επιλέχθηκε τυχαία από τον Τσίπρα και τους συντρόφους του. Συνειδητά τσαλαπάτησαν τον τόπο όπου θάφτηκε η κεφαλήν του Παύλου Μελά για να δείξουν και να αποδείξουν ότι έχουν γραμμένο στα παλιά τους υποδήματα τον Μακεδονικό Αγώνα. 

Κι ενώ η κεφαλήν είχε αποκοπεί και θαφτεί ξέχωρα από το κορμί του Παύλου, το ίδιο το κορμί κατάφερε τελικά, με φοβερές δυσκολίες, να παραλάβει από τους Τούρκους, ο Μητροπολίτης Καραβαγγέλης. Που έστειλε επιστολή, στις 26 Νοεμβρίου, στον Ίωνα Δραγούμη για τον θάνατο του Παλικαριού: 

"Κατέθεσα τον σεπτόν νεκρόν εντός μικράς Βυζαντινής Εκκλησίας κειμένης απέναντι της Μητροπόλεως, δι΄ όλης δε της νυκτός αγρύπνως διαμείνας εν τω οίκω επιστηθίου φίλου μου λαβόντος με παρ΄ εαυτώ ίνα με παρηγορήσει, ητοίμασα νέον νεκρικόν κράββατον... 

Ητοίμασα τον ένδοξον τάφον απέναντι του παραθύρου μου, την δε επαύριον Κυριακήν όρθρου βαθέως, περιέδεσα τας μαρτυρικάς χείρας του με ένα μετάξινον μανδήλιόν μου... και πριν αρχίσει η λειτουργία, ετελέσαμεν την κηδείαν του. 

Πεπνιγμένος εις λυγμούς ανέγνωσα τας ευχάς... και μετέφεραν ο ίδιος εις τον παρακείμενον Βυζαντινόν Ναόν των Ταξιαρχών το σεπτόν σκήνος του. Κατέβρεξα τούτον με πύρινα δάκρυα και απελθών έπεσα επί της στρωμνής μου όπως θρηνώ τον αείδημον Ήρωα...".