Μακεδονικός Αγώνας: Τούρκοι και Βούλγαροι έκαιγαν, βίαζαν, δολοφονούσαν και εμείς σήμερα τα ξεχάσαμε όλα...

19/2/2022

Οι κομιτατζήδες έκαψαν σπίτια, βίασαν όλες τις γυναίκες του χωριού και δολοφόνησαν τον παπά με ξιφολόγχη που πέρασε μέσα από το στόμα του. Από το χθες στο σήμερα, οι ήρωες μας δεν αξίζουν την λησμονιά!... 

Στην εποχή μας, στον 21ο αιώνα, οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί μαλλιοτραβιούνται για την "μακεδονική" τους ταυτότητα και γλώσσα. Ενώ οι Έλληνες, οι πραγματικοί δηλαδή Μακεδόνες, βάναυσα σιωπούν μέχρι να έλθει η ημέρα που θα πληρώσουν με βαρύτατο τίμημα την άτακτη και παράλογη ιστορικά και εθνικά υποχώρησή τους. Γιατί θα πληρώσουν; Γιατί οι επιδιώξεις των σλάβων, ήδη από το 1900, δεν είναι τυχαίες, είναι ιστορικά αποδεδειγμένος ο στόχος τους, καίτοι η δημιουργία σλαβικού "μακεδονικού" κράτους, το οποίο ΚΑΜΙΑ σχέση δεν θα έχει με την Ελλάδα. Τότε σκότωναν, βίαζαν, έκαιγαν, και με την πολύτιμη συνδρομή βεβαίως των Τούρκων. Γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα πράξουν τα ίδια; Γιατί, ανοήτως, θεωρούμε ότι είναι εγγύηση η Ευρωπαϊκή Ένωση; 

Ας σταθούμε στα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην σκλαβωμένη Μακεδονία μας το 1904 και το 1905.

Τα ελληνικά σώματα που ήρθαν να πολεμήσουν κατά των εχθρών, δρούσαν πιο εύκολα στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης, αντιθέτως στο βιλαέτι του Μοναστηρίου συναντούσαν ισχυρότατη αντίδραση και από τους Τούρκους στα νότια και από τους Βούλγαρους στα βόρεια. 

Εναντίον των Βουλγάρων ανταπεξήλθαν νικηφόρως, αλλά εξαιτίας της ισχυρής πίεσης από τους Τούρκους, αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν στην Σιάτιστα και νοτιότερα, αφού υπέστησαν τρομακτικές απώλειες, κυρίως τα σώματα του Τσόντου Βάρδα, του Βέργα, του Ζούκη, του Μαργαρίτη και του Καλομενοπούλου. 

Σε όλο το βιλαέτι του Μοναστηρίου μέχρι το καλοκαίρι του 1905 είχε απομείνει ουσιαστικά μόνο το σώμα του Ανθυπολοχαγού Τσολακοπούλου και αυτό με μειωμένη δύναμη στην περιοχή Μοριχόβου. Τότε βρήκαν την ευκαιρία οι Βούλγαροι να αντεπιτεθούν. 

Τον Ιούλιο οι κομιτατζήδες φόνευσαν όλους τους προκρίτους του χωριού Δομπρομίρ και στην συνέχεια ενώθηκαν διάφορες βουλγαρικές συμμορίες και επιτέθηκαν κατά του ασθενώς προασπιζομένου χωριού Γραδενίτσα , όπου από τα 180 σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς τα 74, όλες οι γυναίκες βιάσθηκαν, 20 πρόκριτοι δολοφονήθηκαν, μεταξύ των οποίων και ο ιερέας Παπαδημήτριος. 

Ο ιερέας Παπαδημήτριος εκτελέστηκε από τον Βούλγαρο ιερέα παπα-Γκιούρο με μαρτυρικό θάνατο. Τελικά, ο παπα-Γκιούρος για να αποτελειώσει το θύμα του, τον ιερέα Παπαδημήτριο, έμπηξε την μακριά του ξιφολόγχη από το στόμα του. 

Δυστυχώς, και στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης το έργο των ελληνικών σωμάτων δεν ήταν εύκολο. Διεξήγαγαν σκληρούς αγώνες κατά των Τούρκων, αλλά είχαν μικρότερες απώλειες. Είναι άξιος θαυμασμού ο αγώνας κατά των Τούρκων του σώματος του Ανθυπολοχαγού Σπ. Φραγκοπούλου (από την Ζάκυνθο). 

Τραγικώς, οι Έλληνες πολεμιστές τελικά δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους και ο Φραγκόπουλος βρήκε ηρωικό θάνατο από τις τουρκικές σφαίρες. 

Αν κάποιος σήμερα πιστεύει ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί, όσο εμείς οι Έλληνες υποχωρούμε και υποτασσόμαστε στις θελήσεις και στα ξένα συμφέροντα, τότε εθελοτυφλεί εκούσια ή ακούσια. Γιατί, και οι σλάβοι εξακολουθούν να ονειρεύονται και να αγωνίζονται για την "μεγάλη δική τους Μακεδονία" και οι Τούρκοι συνεχίζουν απροκάλυπτα να απαιτούν την ανασύσταση της αυτοκρατορίας τους. 

Όμως, λαός που εθελοτυφλεί, έχει μέλλον;