Στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Σπάρτη συγκροτήθηκε ο πρώτος τακτικός στρατός στον κόσμο!
Οι μικροί Σπαρτιάτες από το 7ο έτος της ζωής τους λάμβαναν δημόσια στρατιωτική αγωγή, ενώ από 18 έως 60 ετών βρίσκονταν σε διαρκή επιστράτευση.
Η σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση και η συνεχής επαγρύπνηση αποσκοπούσαν στην προστασία της Σπάρτης από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Να μην ξεχνούμε ότι εκείνα τα χρόνια τα αρχαία οι Έλληνες που κατοικούσαν σε διαφορετικές πόλεις-κράτη αλληλο-τρώγονταν, σαν να μην τους έφταναν οι ξένοι εχθροί όπως οι Πέρσες.
Έτσι λοιπόν η ζωή του κάθε νέου ήταν αφιερωμένη στην γυμναστική και στην στρατιωτική άσκηση. Και, με αυτόν τον τρόπο η Σπάρτη είχε καταφέρει να αποκτήσει έναν μοναδικό στρατό σιδηράς πειθαρχίας, με στρατιώτες που είχαν αναπτύξει απίστευτες στρατιωτικές αρετές, αντοχές και μαχητικές ικανότητες.
Τον σπαρτιατικό στρατό αποτελούσαν οι οπλίτες και το βαρύ πεζικό που ήταν διαιρεμένο σε μονάδες αναλόγως των φυλών και αργότερα των κωμών της Σπάρτης.
Όλοι οι Σπαρτιάτες και οι περίοικοι ανεξαιρέτως ήταν υποχρεωμένοι να στρατευτούν. Οι Σπαρτιάτες ήταν επίλεκτοι μαχητές και βαθμοφόροι και οι περίοικοι υπηρετούσαν σε μικτές μονάδες.
Ένα τμήμα επίλεκτων πολεμιστών, που λεγόταν "ιππείς", ήταν όμως πεζοί, αποτελούσε την φρουρά του βασιλιά.
Βασική μονάδα του στρατού ήταν ο λόχος (υπήρχαν 5) και αργότερα η βασική μονάδα αποκαλούταν "μόρα" που διαιρούνταν σε 4 λόχους, έκαστος λόχος σε 4 πεντηκοστύες και κάθε πεντηκοστύς σε 4 ενωμοτίες 32 οπλιτών. Αυτοί παρατάσσονταν σε μέτωπο 4 και βάθος 8 ανδρών. Ιππικό απέκτησε η Σπάρτη μόνο κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Υπήρχαν, αναλόγως του τμήματος που υπηρετούσαν, ο πολέμαρχος, ο λοχαγός, ο πεντηκόνταρχος και ο ενωματάρχης. Στην κορυφή του στοίχου βρισκόταν ο διοικητής της ενωμοτίας και αποκαλούταν πρωτοστάτης, ενώ ουραγός ήταν ο τελευταίος άνδρας. Όταν η φάλαγγα πραγματοποιούσε μεταβολή, ο πρωτοστάτης γινόταν ουραγός και το αντίστροφο, γεγονός που καταδεικνύει την μεγάλη σημασία και της πρώτης και της τελευταίας θέσης στον σπαρτιατικό στρατό.
Ακόμα, υπήρχαν οι σκιρίτες, μία μονάδα 600 πεζών που αναλάμβανε ειδικές αποστολές. Αυτοί οι στρατιώτες αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή κατά την πορεία, ανίχνευαν εδάφη, επαγρυπνούσαν την νύχτα και ήταν οι πρώτοι που άρχιζαν την επίθεση.
Ο αμυντικός οπλισμός του Σπαρτιάτη στρατιώτη ήταν θώρακας, κράνος και ασπίδα, ενώ στον επιθετικό είχαμε το μακρύ δόρυ 3-4μ. και κοντό ξίφος.
Οι Σπαρτιάτες στις μάχες φορούσαν τον αποκαλούμενο φοινικίδα. Δηλαδή φορούσαν κόκκινο μανδύα, γιατί δεν ήθελαν να φαίνεται το αίμα τους, όταν τραυματίζονταν! Στο εντυπωσιακό στρατιωτικό τους παρουσιαστικό προστίθετο και το λοφίο στην περικεφαλαία.
Και βέβαια κρατούσαν και την λακωνική ασπίδα, η οποία στην εξωτερική πλευρά της είχε ένα τεράστιο Λ.
Οι Σπαρτιάτες στρατιώτες υπερασπίζονταν την γη τους σχηματίζοντας φάλαγγα σε σχήμα ορθογωνίου παραλληλόγραμμου και βαδίζοντας γρήγορα κατά του εχθρού με την συνοδεία του ήχου αυλών ή άλλων οργάνων.
Το σύνθημα Μολών λαβέ, που βγήκε από τα χείλη του βασιλιά Λεωνίδα, όταν οι Πέρσες ήθελαν να εξαφανίσουν την Ελλάδα, αυτό το σύνθημα είναι παγκοσμίως γνωστό και πάντα επίκαιρο. Αφού οι εχθροί της πατρίδος μας σαν σαρκοβόρα ζητούν να της επιτεθούν. Το θέμα είναι αν ο σύγχρονος ελληνικός στρατός διαθέτει άνδρες με την μισή πνευματική, σωματική και ηθική ρωμαλεότητα των αρχαίων Σπαρτιατών...
(Η φωτογραφία είναι από pinterest.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου