13/12/2022
...και τότε τον φυλάκισαν και προσπάθησαν να τσακίσουν και το ηθικό και το σώμα του.
Το 1883 στο Μεσενικόλα Καρδίτσης γεννήθηκε ο καπετάνιος του Μακεδονικού Αγώνα Κωνσταντίνος Νταής ή Καπετάν Τσάρας. Και πώς να μην γινόταν ο Κωνσταντίνος Αγωνιστής υπέρ της Απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας, αφού τον ιερό τόπο βεβήλωναν με την αγριάδα και απανθρωπιά τους και οι Τούρκοι και οι Βούλγραροι κομιτατζήδες;
Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε στην Μακεδονία τον Κωνσταντίνο -ήταν υπολοχαγός του ελληνικού στρατού - για να οργανώσει την ένοπλη αντίσταση κατά των κομιτατζήδων. Το 1905, τον Ιούνιο, κατόπιν διαταγής του στρατηγού Δαγκλή, έχοντας μαζί του τα απαιτούμενα έγγραφα και με το ψευδώνυμο Στρατής Σπηναρίδης με καταγωγή από το Πλακάδο Μυτιλήνης περνά από την Κωνσταντινούπολη στην Καβάλα.
Μετά από συνεννόηση με τις ελληνικές αρχές, φθάνει στην Δράμα για να συναντηθεί με τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Επειδή έπρεπε να μπορεί να κινείται ελεύθερα και να μην κινεί υποψίες, ορίστηκε ως διευθυντής της 7τάξιας σχολής αρρένων Προσοτσάνης, του οικοτροφείου θηλέων Προσοτσάνης, καθώς και επιθεωρητής των σχολείων της περιοχής. Άρχισε να συνεργάζεται με τους δασκάλους Νικόλαο Αστεριάδη, Βασίλη Βουλτσιάδη, Βασίλη Βάμβα, Αθανάσιο Τριανταφυλλίδη, καθώς και με τον Κώστα Καλαϊτζή από την Πετρούσα και με την Άννα Πατραμάνη και την Ελισάβετ Μέλφου από το οικοτροφείο των Σερρών.
Όλες οι κινήσεις και οι επαφές του Καπετάν Τσάρα ήταν μυστικές. Δυστυχώς όμως η έντονη δράση του έγινε αντιληπτή από τους εχθρούς της Μακεδονίας κι έτσι, αναγκαστικά, τον Μάρτιο του 1906 πήρε την εντολή να επιστρέψει στην Αθήνα. Στο δρόμο της επιστροφής η μοίρα δεν στάθηκε σύμμαχός του.
Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε -Σπηναρίδης Στρατής- ήταν το όνομα κάποιου που καταζητούνταν για φόνο στην Μυτιλήνη. Προφανώς οι εχθροί της Μακεδονίας μας κατάλαβαν ποιος ήταν. Τον έπιασαν, τον φυλάκισαν και τον ξυλοκόπησαν για πάνω από μισό χρόνο. Τελικά, το ελληνικό προξενείο τον βοήθησε να δραπετεύσει. Μπήκε σε νοσοκομείο των Αθηνών προκειμένου να επουλωθούν τα βαριά τραύματά του εξαιτίως των βασανιστηρίων που υπέστη.
Επέστρεψε όμως στην Μακεδονία και το 1907 με το ψευδώνυμο Καπετάν Τσάρας ή Τσιάρας και είχε την δική του ομάδα δράσης. Έδωσαν όρκο για τον Αγώνα υπέρ της Πατρίδας στο σπίτι το προέδρου της Επιτροπής Άμυνας της Πρώτης Σερρών, που ήταν ο πρόκριτος Γεώργιος Καραμανλής (πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή). Ο Καπετάν Τσάρας συνεργαζόταν με άλλους αγωνιστές προκειμένου με την δράση τους να απελευθερωθεί η Μακεδονία. Βρισκόταν σε επαφή και με τον Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Γερμανό.
Άλλοι Μακεδονομάχοι μαζί με τους οποίους έδιναν των υπέρ της πατρίδας αγώνα τους ήταν ο Χρήστος Βογιατζής, ο Πολυχρόνης Παλιάγκας, ο Δημήτρης Πένσας, ο Γεώργιος Βώλακλης, ο Κωνσταντίνος Τσελέγκας, ο Λεωνίδας Μαλαμίδης, ο Γεώργιος Χαραμής, ο Γεώργιος Καράμπελας, ο Δημήτρης Κομήτης, ο Αθανάσιος Λαζάρου, ο Μιλτιάδης Τσομπανέλης, ο Ιωάννης Παρούσης και πολλοί άλλοι Έλληνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Όλοι μαζί ήθελαν, εκτός από την αντιμετώπιση των Τούρκων, να διώξουν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, οι οποίοι βασάνιζαν και δολοφονούσαν τους Έλληνες, πολλές φορές σε συνεργασία ή με την ανοχή των Τούρκων.
Ο Καπεράν Τσάρας με τα παλικάρια του πραγματοποιούσαν επιθέσεις εναντίον των κομιτατζήδων και εμπόδιζαν την κάθοδό τους προς τα χωριά. Κατάφερναν με ηρωισμό και θυσίες να πετυχαίνουν τους στόχους τους και να προστατεύουν τους Έλληνες σε χωριά όπως Δοξάτο, Χωριστή, Πρώτη, Ροδολίβος κ.α. Ήξερε ο Καπετάν Τσάρας ότι αν δεν κυνηγούσαν με επιτυχία τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, αυτοί θα λεηλατούσαν τα χωριά, θα πυρπολούσαν, θα βασάνιζαν και θα δολοφονούσαν Έλληνες. Εκτός αυτού, ήξερε πως οι Βούλγαροι με την προπαγάνδα τους μπορούσα να παρασύρουν τους Έλληνες στο πλευρό τους και μετά, την κατάλληλη στιγμή, να προβούν σε εγκληματικές και θανατηφόρες για τον Ελληνισμό ενέργειες.
Ο Καπετάν Τσάρας οδήγησε τους άνδρες του σε πολλές νικηφόρες μάχες σε χωριά όπως Νικήσιανη, Ηλιοκώμη, Πετρούσα, Κεφαλάρι κ.α. Το 1908, τον Μάιο, ο Καπετάν Τσάρας με τους άνδρες του κυριολεκτικά κατάφεραν να εξοντώσουν μία επικίνδυνη ομάδα με 15 ή 16 κομιτατζήδες στην θέση "Μπουνάρμπαση". Μόνο 4 γλύτωσαν.
Ο χρόνος κύλησε, και στις 7 Δεκεμβρίου του 1912, ο Καπετάν Τσάρας ή Κωνσταντίνος Νταής κατέφτασε στις Ελευθερές Καβάλας ως επικεφαλής ουλαμού Ιππικού (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος). Συνέχισε την στρατιωτική του θητεία και έφτασε μέχρι τον βαθμό του στρατηγού. Ο Καπετάνιος της Μακεδονίας μας πέθανε 21 Φεβρουαρίου του 1962.
Εμείς οι νεότεροι Έλληνες, που ζήσαμε (μέχρι πρότινος) μέσα στην ψευδαίσθηση της μη απειλούμενης από τους σλάβους Μακεδονίας μας, δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τα συναισθήματα εκείνα που αφέντευαν μέσα στην ψυχή του Μακεδονομάχου Καπετάν Τσάρα και τον οδηγούσαν στο να καταδιώκει αμείλικτα τους εχθρούς της πατρίδας μας. Αλλά, θα μπορούσαμε να νοιώσουμε το μεγαλείο της προσφοράς του και αυτό θα ήταν ένα πρώτο βήμα που θα μας οδηγούσε σε γενναίες πράξεις υπέρ της Μακεδονίας μας που για άλλη μια φορά απειλείται με αφανισμό!.. (Φωτογραφία:Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου