Ίων Δραγούμης (1878-1920): Όπως περιγράφει το κράτος το ελληνικό, με οδύνη ψυχής και μυαλού, είναι σαν να περιγράφει το κράτος μας το σημερινό. Πάντα έλεγε ότι πρέπει να προσέχουμε το έθνος, γιατί το κράτος είναι γεμάτο σιχάματα:
"Το κρατίδιο (των Αθηνών) από τον καιρό που γεννήθηκε δεν κάνει και τίποτα άλλο παρά φτου και από την αρχή. Κάθε τόσο, σα μετανοιωμένη Μαγδαληνή, κάνει απόπειρες για να σταθεί στα πόδια του, με οικονομίες, στόλο και στρατό. Το να μην πέτυχε καμιά απόπειρα ως τώρα δεν τους απογοητεύει λίγο, όπως εμένα που νομίζω πως στην Αθήνα το Ρωμαίικο δεν διορθώνεται;
Ύστερα από κάθε απόπειρα, ξανακυλάει το κρατίδιο βιαστικά στο κρεββάτι το μαλακό, το σαπισμένο. Ας το σκεπάσουν με το βρώμικο πάπλωμα, ας το λιβανίσουν και ας το διαβάσουν, ή ας του βάλουν πάλι σιχαμερά καταπλάσματα οι κομπογιανίτες του. Ας του κάμει πάλι ένεση από καφεΐνη ο Φράγκος ο τσαρλατάνος, και ένεση από μορφίνη πάλι ο βασιλιάς του και ας πεθάνει τέλος, ανώδυνα και σιχαμένα, το καχεκτικό και όμορφο παιδί μας, το αδύνατο, η αγάπη μας, και ας το σαβανώσουν και ας γίνουν έπειτα Εβραίοι.
Άφησε το κρατίδιο, αδερφέ μου, και έλα να δούμε τι θα κάμουμε με τους εδώ, αδιαφορώντας για το σαπιοκάραβο. Ίσως μονάχα μπορούμε να το παρασύρουμε και να το διορθώσουμε". (Ίωνος Δραγούμη, Όσοι ζωντανοί, εκδ. Φιλόμυθος, 1993).
Άραγε, μπορούμε οι σύγχρονοι Έλληνες να σώσουμε το έθνος μας; Όσο για το κράτος μας, είναι πιο σάπιο και σαβανωμένο από την εποχή του Δραγούμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου