Την Παρασκευή το τελευταίο αντίο στον 36χρονο Αντώνη Καργιώτη που τόσο άδικα και απάνθρωπα έγινε... σορός...

 

7/9/2023

 Ήσουν Αντώνη Καργιώτη ένα σωστό, καλόκαρδο και ευγενικό παλικάρι και ξαφνικά, αναίτια και απάνθρωπα έγινες... σορός. Ανείπωτη τραγωδία.

Όπως μάς ενημερώνουν τα κρητικά μέσα ενημέρωσης, η κηδεία του 36χρονου Αντώνη, που βρήκε τραγικό θάνατο όταν τα μέλη του Blue Horizon τον έσπρωξαν στην θάλασσα, θα γίνει την Παρασκευή στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στον Άγιο Νικόλαο, στις 12.00 μ.μ. Η σορός του θα βρίσκεται στον ναό από τις 11 το πρωί. 

Η σορός του. Αδυνατεί η λογική μας να αποδεχθεί, παρά το τετελεσμένο γεγονός του θανάτου του, ότι κάποιος τον έσπρωξε και τον έστειλε βίαια στην θάλασσα. Και οι άλλοι κοιτούσαν. Ή τον έσπρωξαν όλοι μαζί. Και κανείς δεν βούτηξε μετανιωμένος να τον σώσει. Ούτε πέταξε ένα σωσίβιο, σε μια ύστατη προσπάθεια να βοηθηθεί ο Αντώνης, να σωθεί.

Πώς πετάς έναν άνθρωπο στην θάλασσα, σαν να είναι ανεπιθύμητο σκουπίδι που σου βρωμίζει τον χώρο σου; Πώς γίνεσαι κτήνος; Πώς γίνεσαι τόσο τρελός που μπροστά σου δεν βλέπεις έναν συνάνθρωπό σου, αλλά ένα υλικό αντικείμενο που θέλεις να το ξεφορτωθείς; 

Πώς συμβαίνουν όλα αυτά στην πατρίδα μας; Πώς "δημιουργούνται" τέτοιοι δολοφόνοι, που το μυαλό τους ζει σε έναν αγέννητο ακόμα Μεσαίωνα;

Και, πού ήταν οι άντρες του ναυτικού; Γιατί ούτε ένας δεν ήταν κοντά στο πλοίο, όπου θα μπορούσε να συμβεί ένα οποιοδήποτε ατύχημα, αφού ένα πλοίο ξεκινούσε για τον προορισμό του; 

Δυστυχώς, δεν συνέβη ένα απλό ατύχημα. Συνέβη μία δολοφονία. 

Και σκέφτεσαι, πώς να ένοιωσε το παλικάρι την ώρα που πάλευε με τα κύματα; Πόσος τρόμος και φόβος τον έζωναν τόσο σφιχτά που στο τέλος τον έπνιξαν στον ιστό τους, μαζί με την θαλάσσια ρουφήχτρα; Ποια να ήταν η τελευταία του σκέψη; 

Ποτέ δεν θα μάθουμε. Και είναι αμφίβολο αν η ντροπή και η θλίψη που σήμερα νοιώθουμε, θα μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Καλύτερος γίνεται κάποιος όταν σταματά να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Εμείς όμως μάθαμε να σκεφτόμαστε μόνο τον προσωπικό μας μικρόκοσμο και να λυπόμαστε περιστασιακά.... Πώς και πού να βρούμε το κατάλληλο σωσίβιο για να σωθούμε από το κακό εγώ μας;