 |
| Πέτρος Στ. Παπαναστασίου - Μακεδονομάχος |
Σεπτέμβριος 1902. Ο παπα-Γιάννης καθόταν στον αυλόγυρο της εκκλησιάς του Αγίου Γεωργίου, στη Βεύη. Κοντεύει μεσημέρι...
Στον αυλόγυρο της εκκλησιάς μπαίνει ένας χωρικός.
-Καλημέρα, παππούλη. Κι έσκυψε ν΄ ασπασθεί το χέρι.
-Καλημέρα παιδί μου, του απαντά όλος αγάπη ο παπάς.
-Παπούλη, στο χωριό μας πέθανε ο Τάλε και πρέπει να τον θάψουμε. Όπως ξέρεις, ακόμα η Μητρόπολη δε μας έστειλε παπά.
-Από πού είσαι παιδί μου;
-Από τη Σιταριά, παπούλη. Μ΄ έστειλαν να σε φωνάξω. Όλα είναι έτοιμα. Τον πεθαμένο τον βάλαμε στο εκκλησάκι του νεκροταφείου, γιατί πήρε να μυρίζει.
-Πήγαινε και πες τους πως έρχομαι...
Η Σιταριά θα ΄χει κοντά μισή ώρα δρόμο. Φτάνει κοντά στο νεκροταφείο και δεν βλέπει κίνηση κηδείας. Δύο τρία άτομα μόνο συζητούν κοντά στο εκκλησάκι.
Ο παπα-Γιάννης μπαίνει στον περίβολο του νεκροταφείου και προχωρεί. Τι να συμβαίνει; Αναρωτιέται. Μπαίνει στο εκκλησάκι και να! Βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κομιτατζή Τζόρλεφ.
Μια βρισιά βγαίνει από το στόμα του απαίσιου Βούλγαρου, ενώ κάποιος άλλος, κρυμμένος πίσω από την πόρτα, χτυπά μ΄ ένα βαρύ ξύλο τον παπά στο κεφάλι. Το σκοτάδι απλώνεται στα μάτια του. Ένα μαχαίρι μπήγεται στην πλάτη και το κορμί του σωριάζεται στο χώμα.
Ο παπα-Γιάννης Κωτσόπουλος αναπαύεται στο νεκροταφείο της Σιταριάς. Πηγή: "Θυσίες και αγώνες στη Μακεδονία", του Πέτρου Παπαναστασίου - Και αυτός πολέμησε για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας.
Όποιος σήμερα πιστεύει ότι οι Βούλγαροι, επειδή μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν ξεχάσει τον καημό τους να αρπάξουν την Μακεδονία μας, πλανάται πλάνην οικτράν... Άλλωστε, είναι αυτοί που δεν αποδέχονται τους Σκοπιανούς ως "Μακεδόνες" που ομιλούν την "μακεδονική" γλώσσα, ενώ οι κυβερνήσεις της Ελλάδας έχουν βάλει το κεφάλι κάτω και υπηρετώντας τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων, ταυτόχρονα με τα δικά τους τα προσωπικά, σκοτώνουν το έθνος μας. Όμως, υπάρχει αλήθεια ελληνικό έθνος χωρίς την Μακεδονία μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου