20/11/2023
«Γι’ αυτό λέω πάντα: Δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς πολύ νωρίς».
Υπάρχουν άνθρωποι που φαίνεται να πεθαίνουν μετά από αποτυχημένη ανάνηψη - και μετά ξυπνούν ξανά από τον θάνατο. Αυτή η αυθόρμητη «ανάσταση» ονομάζεται φαινόμενο Λαζάρου. Ένας ειδικός για το παρασκήνιο και μια υπόθεση που βίωσε ο ίδιος.
Είναι μια τρομακτική ιδέα: Αρχικά κηρύσσεσαι νεκρός, για να ξυπνήσεις λίγο αργότερα στο τραπέζι της νεκροψίας. Το λεγόμενο φαινόμενο Lazarus δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ - αλλά είναι πολύ σπάνιο. Πήρε το όνομά του από τον βιβλικό Λάζαρο, ο οποίος λέγεται ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς από τον Ιησού.
Το φαινόμενο μπορεί να συμβεί σε άτομα με καρδιαγγειακή ανακοπή που έχουν κηρυχθεί κλινικά νεκρά μετά από ανεπιτυχή επείγοντα ιατρικά μέτρα που βασίζονται σε αβέβαια σημάδια θανάτου - ψύξη του σώματος, ωχρότητα πτώματος, παλμός που δεν ανιχνεύεται πλέον - και μηδενική γραμμή στο ηλεκτροκαρδιογράφημα - αλλά, η κυκλοφορία και η αναπνοή τους ξαναρχίζουν ξαφνικά!
Σε αυτό το εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, «η καρδιά πρέπει να έχει σταματήσει για κάποιο χρονικό διάστημα», εξηγεί ο Klaus Püschel, διευθυντής του ινστιτούτου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hamburg-Eppendorf (UKE). Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ωστόσο, θα μπορούσε να ξαναρχίσει να χτυπά.
Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τη ρουτίνα των νεκροτομικών εξετάσεων ότι ο θάνατος ενός ατόμου πρέπει πρώτα να προσδιοριστεί με βάση ορισμένα σημάδια θανάτου, όπως κηλίδες πτώματος, αυστηρότητα, σήψη πτώματος και τραυματισμοί που δεν είναι συμβατοί με τη ζωή, λέει ο Püschel.
«Τα πρώτα 20 λεπτά μετά την καρδιακή ανακοπή είναι μια αβέβαιη στιγμή»
«Τα πρώτα 20 λεπτά μετά την καρδιακή ανακοπή είναι μια αβέβαιη περίοδος· σε περίπτωση αμφιβολίας, πρέπει πάντα να κάνετε ανάνηψη», τονίζει η ιατροδικαστής. Μόνο όταν η ανάνηψη είναι βέβαιο ότι θα είναι ανεπιτυχής μπορεί να σταματήσει η διαδικασία. [...]
Δεν είναι ακόμη απολύτως σαφές γιατί οι άνθρωποι που όντως αναζωογονήθηκαν ανεπιτυχώς δείχνουν ξανά σημεία ζωής. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2020 παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη συχνότητα του φαινομένου: Για αυτήν τη μελέτη, μια τετραμελής διεθνής ερευνητική ομάδα έψαξε στην ιατρική βιβλιογραφία για γνωστές περιπτώσεις από το 1982 -τότε ήταν η πρώτη περιγραφή του φαινομένου.
Μόνο 65 τεκμηριωμένες περιπτώσεις παγκοσμίως - η πλειονότητα δεν υπέστη καμία επακόλουθη ζημιά
Οι επιστήμονες βρήκαν μόνο 65 περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο, περίπου το ένα τρίτο από αυτά (22 άτομα) επέζησε της καρδιακής ανακοπής, 18 από αυτά χωρίς μόνιμη νευρολογική βλάβη. «Ακόμη κι αν φαίνεται να είναι λίγοι, οι συνέπειες είναι σημαντικές αν σκεφτείς το εμπλεκόμενο ιατρικό προσωπικό, τους συγγενείς, τις νομικές συνέπειες και τον καθημερινό αριθμό ασθενών που χρειάζονται μέτρα ανάνηψης», εξήγησαν οι δύο συγγραφείς και γιατροί Hermann Brugger και Peter. [...]
«Το γεγονός ότι η πλειονότητα των επιζώντων δεν είχε συνέπειες είναι υψίστης σημασίας», πρόσθεσε ο συν-συγγραφέας Mathieu Pasquier. Με βάση τα ευρήματά τους, οι τέσσερις ερευνητές έκαναν μια σειρά από συστάσεις, με πιο αξιοσημείωτη την παρακολούθηση ενός ασθενούς που χρησιμοποιεί ηλεκτροκαρδιογράφημα για τουλάχιστον δέκα λεπτά μετά το τέλος της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης.
Η περίπτωση από την Νότια Αμερική είναι ο «φαινομενικός θάνατος» - αυτή είναι η διαφορά
Μια ελαφρώς διαφορετική περίπτωση συνέβη αυτό το καλοκαίρι στη Νότια Αμερική. Τον περασμένο Ιούνιο, μια γυναίκα που δηλώθηκε λανθασμένα νεκρή στον Ισημερινό έδειξε ξανά σημάδια ζωής στο ξύπνιο της, σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης. Οι συγγενείς βρίσκονταν στην διαδικασία μεταφοράς της υποτιθέμενης σορού στο φέρετρο για ταφή, όταν παρατήρησαν ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ανέπνεε ακόμα, όπως ειπώθηκε. Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με τον Püschel, μιλάμε για φαινομενικό θάνατο.
Η διαφορά με το φαινόμενο Lazarus είναι ότι οι γιατροί δεν εξέτασαν σωστά έναν εμφανή θάνατο και δεν έψαξαν για σίγουρα σημάδια θανάτου. «Υπάρχουν πολλές ή συγκριτικά περισσότερες περιπτώσεις αυτού όταν τα σίγουρα σημάδια θανάτου δεν έχουν εντοπιστεί σωστά και κάποιος δηλώνεται πρόωρα νεκρός», λέει ο Püschel. «Τότε μπορεί πραγματικά να μείνει σε βαθύ κώμα για ώρες και μετά να ξυπνήσει ξανά.» Σε ακραίες περιπτώσεις, αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε επίσης να συμβεί σε ένα νεκροτομείο, λέει ο Püschel. «Στην αρχαία βιβλιογραφία, περιέγραψαν ακόμη και περιπτώσεις φαινομενικού θανάτου, στις οποίες κάποιος ξύνονταν στο φέρετρο».
«Έχουν περιγραφεί περιπτώσεις φαινομενικού θανάτου στις οποίες κάποιος γρατζουνίστηκε στο φέρετρο».
Τέτοιες ιστορίες γεννούν έναν συγκεκριμένο φόβο που έχουν μερικοί άνθρωποι: ο φόβος να ταφούν ζωντανοί, γνωστός και ως ταφοφοβία. Αυτό δημιούργησε ένα πολύ ιδιαίτερο μπεστ σέλερ τον 19ο αιώνα: το φέρετρο ασφαλείας. Αυτό έδωσε στους θαμμένους ανθρώπους την ευκαιρία να επιβιώσουν στο φέρετρο. «Όταν ξυπνούσες, μπορούσες να τραβήξεις ένα καλώδιο και να χτυπήσει στον επάνω όροφο - συμπεριλαμβανομένης της παροχής αέρα», εξηγεί ο διευθυντής του UKE. Τέτοια φέρετρα δεν υπάρχουν πλέον στις μέρες μας, αλλά ο φόβος του φαινομενικού θανάτου σίγουρα υπάρχει.
Ο Püschel έχει εξετάσει χιλιάδες θανάτους στην καριέρα του και μέχρι σήμερα δεν έχει ξεχάσει μια υπόθεση που δημοσίευσε επίσης στο γερμανικό περιοδικό «Emergency + Rescue Medicine» το 2005: Εκείνη την εποχή, μια 83χρονη γυναίκα κατέρρευσε στο μια στάση λεωφορείου κοντά στην κλινική. Ασθενοφόρα και ένας γιατρός επειγόντων περιστατικών βρέθηκαν στο σημείο μέσα σε λίγα λεπτά για να της κάνουν ανάνηψη. «Ο γιατρός επειγόντων περιστατικών είπε επίσης ότι είχε κάνει ηλεκτροκαρδιογράφημα για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι ήταν μηδενική γραμμή», λέει ο Püschel.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Püschel βίωσε επίσης την υπόθεση του φαινομένου Lazarus
Χρειάστηκε λιγότερο από μισή ώρα από την ολοκλήρωση των μέτρων ανάνηψης μέχρι την άφιξη της γυναίκας στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής. Στον προθάλαμο της ψυκτικής αποθήκης, η καρδιά της γυναίκας άρχισε ξαφνικά να χτυπά ξανά. «Έτυχε να είμαι ο εφημερεύων γιατρός... Καλέσαμε τους αναισθησιολόγους στο νοσοκομείο και στην πραγματικότητα πήγαν την γυναίκα στην εντατική με το κυκλοφορικό της ακόμα σταθερό.» Πέθανε όμως εκεί μετά από έξι ώρες. Ο Püschel ανακάλυψε ότι το λεγόμενο φαινόμενο Lazarus ήταν η αιτία της επανεκκίνησης των ενεργειών της καρδιάς: Εάν η καρδιά έχει σταματήσει, η καρδιά μπορεί να αρχίσει να χτυπά ξανά όταν το πλούσιο σε οξυγόνο αίμα φτάσει στον λεγόμενο φλεβοκομβικό κόμβο.
Μετά το περιστατικό, συμφωνήθηκε μια σαφής οδηγία για το σύστημα διάσωσης στο Αμβούργο: ο θάνατος ενός ασθενούς πρέπει να προσδιορίζεται μετά από ανεπιτυχή μέτρα ανάνηψης με εξαγωγή και καταγραφή ενός βασικού ηλεκτροκαρδιογραφήματος για τουλάχιστον δέκα λεπτά - παρόμοια με τη σύσταση της μελέτης από το 2020. «Αυτός είναι περίπου ο χρόνος που χρειάζεται για να συσκευάσετε ξανά όλες τις ιατρικές προμήθειες έκτακτης ανάγκης, ώστε να μην περιοριστεί η ετοιμότητα για δράση», εξηγεί ο Püschel.
Εάν εξάγετε με αξιοπιστία μηδενική γραμμή στο ηλεκτροκαρδιογράφημα σε διάστημα δέκα λεπτών, η πιθανότητα να ξυπνήσει κάποιος είναι μηδενική, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή. Το πρόβλημα: Κατά κανόνα, μια μηδενική γραμμή δεν μπορεί να εξαχθεί αξιόπιστα κατά τον προσδιορισμό του θανάτου. «Μπορείτε να το κάνετε αυτό σε μια επιχείρηση διάσωσης εάν έχετε μαζί σας ένα μηχάνημα για ηλεκτροκαρδιογράφημα. Όταν όμως ένας οικογενειακός γιατρός ή η υποχρεωτική εφημερία ασφάλισης υγείας πηγαίνει στο διαμέρισμα του νεκρού, συνήθως δεν παίρνουν αυτό το μηχάνημα μαζί τους», εξηγεί ο ειδικός.
«Γι’ αυτό λέω πάντα: δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς πολύ νωρίς»
Όταν προσπαθείτε να κάνετε ανάνηψη, η υπομονή είναι ένας κρίσιμος παράγοντας. «Τα φαινόμενα Λαζάρου εμφανίζονται κυρίως στην ανάνηψη. Γι' αυτό λέω πάντα: Δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς πολύ νωρίς», τονίζει ο Bernd Böttiger, Διευθυντής της Κλινικής Αναισθησιολογίας και Χειρουργικής Εντατικής Ιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κολωνίας. Για αυτόν, είναι καλύτερο να γίνεται η ανάνηψη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα παρά για μικρότερο χρονικό διάστημα... «Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο απίθανο εάν κάποιος δεν έχει σταθεροποιηθεί μετά από 20 ή 30 λεπτά», τόνισε ο Böttiger. Ωστόσο, απίθανο δεν σημαίνει αδύνατο.
Πηγή:rfe/dpa &focus.de & Φωτογραφία-Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου