Όταν περπατάς στην Θεσσαλονίκη, πολλά μπορούν να σου συμβούν, όμορφα ή άσχημα. Αυτό που βέβαια δεν περιμένεις, είναι να πατήσει το πόδι σου την άκρη ενός χαρτιού, και μετά να ανακαλύψεις ότι πρόκειται για την ερωτική εξομολόγηση ενός Γυμνασιόπαιδου στην καλή του.
Πώς βρέθηκε το χαρτί πεταμένο στον δρόμο;
Έμαθε η καλή του, πόσο δυνατά χτυπάει η καρδιά του γι΄ αυτήν;
Ιδού η επιστολή του:
Δεν σ΄ αγαπώ γι΄ αυτό που δείχνεις.
Σ΄ αγαπώ γι΄ αυτό που είσαι.
Για μένα το μόνο αληθινό
είναι η καρδιά σου.
Στα μάτια σου μπορώ να διαβάσω
όλα όσα θέλω να ξέρω.
Τα χείλη σου μου δίνουν
όλη τη δύναμη που θέλω
για να προχωρήσω.
Τα χέρια σου κάθε βραδιά
με πάνε ταξίδι στα σύννεφα.
Λέξεις τρυφερές, αγνές, ταξιδιάρικες... Έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι κι όταν μεγαλώνουν! Να αγαπούν δυνατά, όπως όταν ήταν παιδιά!...
Μάλλον το πέταξε πριν το δώσει...
ΑπάντησηΔιαγραφή