Το Παλαίκαστρο Βελβεντού: Στο Μακεδονικό Κάστρο ο θρύλος γίνεται πραγματικότητα και η Βασιλοπούλα πεθαίνει για να μην ατιμαστεί

16/2/2024

Από αιώνες τώρα, στην Μακεδονία μας ο θρύλος γίνεται πραγματικότητα και το αντίστροφο. Πάντα όμως οι Γυναίκες της Μακεδονικής Γης προτιμούν τον θάνατο από την ατίμωση! Αυτό που θα διαβάσετε είναι άραγε θρύλος ή η άδικη μα περήφανη μοίρα της Βασιλοπούλας που δεν ήθελε να πέσει στα χέρια των απίστων;

Το Παλαίκαστρο Βελβεντού: Στα Πιέρια επίσης, πάνω από το Βελβεντό, σε μαγευτική τοποθεσία σώζονται τα ερείπια του Παλαίκαστρου, που κι αυτό το τυλίγουν πολλοί θρύλοι.

Μια φορά κι έναν καιρό, λένε, ζούσε εκεί ένας Βασιλιάς με τη Βασίλισσα και την πεντάμορφη μικροπαντρεμένη θυγατέρα τους. Μα ήρθαν και δύσκολες μέρες. Οι άπιστοι γονάτισαν όλα τα γύρω κάστρα και μόνο το δικό τους έμεινε απροσκύνητο. Σαν έφτασε το Πάσχα, ο Βασιλιάς πήγε με το λαό του, όπως κάθε χρόνο, για το "Χριστός Ανέστη" στις Πόρτες Σερβίων. Ήταν ξαρμάτωτοι, γιατί συνάχτηκαν γι΄ Ανάσταση κι όχι για πόλεμο. 

Οι άπιστοι όμως άδραξαν την ευκαιρία, μάζεψαν τράγους, κάρφωσαν αναμμένα κεριά στα κέρατα και γαντζωμένοι στις κοιλιές των ζωντανών, πλησίασαν τους ανύποπτους χριστιανούς και τους κατέσφαξαν. Έπειτα αλαλάζοντας όρμησαν προς το αφρούρητο Παλαίκαστρο, όπου μόνες, η Βασιλοπούλα λεχώνα λίγων ημερών και η Βασίλισσα, νανούριζαν το νεογέννητο. 

Άκουσαν οι δυο γυναίκες μέσα στη νύχτα τα ουρλιαχτά των φονιάδων και ταράχτηκαν. Να ΄ταν κακά αερικά, που κλέβουν τα μωρά και τρελλαίνουν τις λεχώνες; Έπεσαν γονατιστές κι άρχισαν να σταυροκοπιούνται. 

Μα η λύσσα των φονιάδων, καθώς τσάκιζαν την καστρόπορτα, τις ξεσκέπασε την φοβερή αλήθεια. Τότε η Βασίλισσα, για να μην πέσει στα χέρια τους, γκρεμίστηκε στο χάος αγιάζοντας το βάραθρο, που οι ντόπιοι ονομάζουν "Τ΄ς Βασίλτσας η συρμή", ενώ η Βασιλοπούλα άρπαξε την κούνια του μωρού, καβάλησε γοργοπόδαρο άλογο κι από μυστική υπόγεια έξοδο έφτασε καλπάζοντας ως τον βράχο της σπηλιάς του Άι-Βασίλη. 

Κι ενώ οι εχθροί την καταδίωκαν, ρίχτηκε στην άβυσσο κι έγινε κομμάτια προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση. 

Στη γυμνή ράχη του στοιχειωμένου βράχου μπορεί να διακρίνει κανείς σήμερα χνάρια πατημασιάς αλόγου και κούνιας, μαζί μ΄ άλλα παράξενα σχήματα, που η λαϊκή φαντασία τα δίνει συγκινητικές ερμηνείες. Εκεί οι βελβεντινές φέρνουν τα παιδιά τους, τα διηγούνται το θρύλο και έτσι απλά τα φρονηματίζουν. 

Πηγή: "Η Μακεδονία στο Θρύλο και στην Ιστορία", Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη, Εκδοτική Θεσσαλονίκης. Φωτογραφία: eranistis.net / Κάστρο Σερβίων Κοζάνης