Μόλις δεκαπέντε ημέρες μετά την επίσημη έναρξη του Αγώνα, ανήμερα του Πάσχα, ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βούλγαρης που αγωνιζόταν σθεναρά για την Ελευθερία των Ελλήνων, αιχμαλωτίστηκε και κρεμάστηκε ή κάηκε ζωντανός από τους τούρκους. Τέτοιους παπάδες χρειάζεται το έθνος μας!
Έτσι το όνομα του ηρωικού ιερωμένου είναι γραμμένο δίπλα στα ονόματα του εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, του Αθανασίου Διάκου, του ιερομάρτυρα επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα και τόσων άλλων επωνύμων και ανωνύμων κληρικών που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821.
Ο Διονύσιος ήταν θείος του σκληρού αλλά γενναίου χιλίαρχου Αναστασίου Μονοχάρτζη και από τις αρχές του 19ου αιώνα και για 20 ολόκληρα χρόνια, έχοντας την οικονομική διαχείριση της περιουσίας των Ιερών Μονών Αυγού, Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδος και Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης,[2] εργάστηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και ευθύνη για την προετοιμασία του αγώνα. Γι΄ αυτό πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του από τους Τούρκους.
Στις 25 Μαρτίου 1821 ανάμεσα σε Κρανιδιώτες οπλαρχηγούς ορίστηκε έφορος της επιτροπής του επαναστατικού αγώνα με αρχηγό τον Παπαρσένη. Όταν στις 27 Μαρτίου 1821 κηρύχθηκε η επανάσταση στο Κρανίδι ο χαλύβδινος αρχιμανδρίτης ήταν εκείνος που βροντοφώναξε στα συγκεντρωμένα παλληκάρια τον παραινετικό, αλλά πύρινο λόγο στο «Γκούρι Βιτόρεσε», την Πέτρα της Νίκης και της Τύχης για να ξεκινήσει ο αγώνας:
«Φιλογενέστατοι, Κρανιδιώτες! Σήμερον μη φανήτε ανάξιοι της ελευθερίας σας. Ο πόλεμος γίνεται σήμερον διά την πίστιν και διά την πατρίδα και διά ταύτα δεν πρέπει να λυπηθούμε τα κορμιά μας ούτε την περιουσία μας, διά να κερδίσομεν την ελευθερίαν. Όποιος θα συμπράξη σήμερα μετά μας (μαζί μας) θα σώση και την ψυχή του και όποιος δε συμπράξει θα είναι αιωνίως εθνοκατάρατος. Ακολουθήστε μας αδελφοί και ο Ουράνιος Βασιλεύς είναι μεθ’ ημών».
Στις 4 Απριλίου 1821 ο Διονύσιος Βούλγαρης με 25 περίπου οπλισμένους μοναχούς της Μονής Αυγού ενώθηκε με τις δυνάμεις του Παπαρσένη και των άλλων οπλαρχηγών και ξεκίνησαν την πολιορκία του Ναυπλίου, υπό την αρχηγία του Στάικου Σταϊκόπουλου.
Στις 6 Απριλίου 1821 ο εκρηκτικός και γενναίος αρχιμανδρίτης, καθώς αναφέρει ο αείμνηστος Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμονας Καρανικόλας στο βιβλίο του «Το Κρανίδι, κομμάτια από τη χαμένη ιστορία του»,[3] έσφαξε στο Άργος χοτζάδες (μουσουλμάνους, ιερωμένους) και Τούρκους ιεροσπουδαστές, ενώ λέγεται πως βρήκε 30.000 γρόσια.
Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 10 Απριλίου 1821 ανήμερα του Πάσχα, ο θαρραλέος ιερωμένος βρήκε οδυνηρό θάνατο. Ο Παντελεήμονας Καρανικόλας αναφέρει ότι αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους που τον κρέμασαν στη δυτική πλευρά του κάστρου του Παλαμηδιού. Ο Γεώργιος Π. Παρασκευόπουλος[4] υποστηρίζει ότι τον έκαψαν ζωντανό. Έτσι μια ηρωική μορφή έφυγε πρόωρα μόλις δεκαπέντε μέρες μετά την επίσημη έναρξη του αγώνα.[5]
Υποσημειώσεις
[1] Η προσωπογραφία του Διονυσίου Βούλγαρη είναι μία από τις 10 ανάγλυφες εικόνες των ηρώων του Κάτω Ναχαγιέ, τις οποίες έστειλε στον Δήμο Κρανιδίου η Επιτροπή εορτασμού της 100/ερίδας (1930) για τον στολισμό της πόλης. (Πηγή: Γ.Α.Κ. Αρχείο Ιωάννη Δαμβέργη).
[2] Γενικά Αρχεία του Κράτους, Μοναστηριακά Σύμμικτα, έγγραφο 41.α.1. Αναφέρεται στο Ιωαννίδου Νικολία, Ο ναός του Αγίου Δημητρίου (Αυγού) στα Δίδυμα της Ερμιονίδας, υποσημ. 10, Δελτίον XAE (Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία) 16 (1991-1992), σελ. 97-106. ΓΑΚ, Μοναστηριακά Σύμμικτα, έγγραφο 41 αϊ. Ο πατήρ Διονύσιος, ηγούμενος της μονής Αυγού, ήταν ένας από τους ειλικρινέστερους μοναχούς. Συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1821 και κινδύνευσε τα μέγιστα από τους Τούρκους του Ναυπλίου, επειδή ήταν διαχειριστής μιας τεράστιας περιουσίας της μονής Αυγού και των άλλων μονών της περιφέρειας. Σημειώνεται ότι η μονή των Αγίων Αναργύρων και η μονή της Ζωοδόχου Πηγής ήταν υπό την προστασία της μονής Αυγού, που είχε την ανώτατη διοίκηση και τριών άλλων μονών.
[3] Καρανικόλας Κ. Παντελεήμων (Μητροπολίτης Κορίνθου), Το Κρανίδι. Κομμάτια από τη χαμένη ιστορία του. Εκδ. «Πνοή», Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, Κόρινθος, 1980, σ. 132, 133.
[4] Παρασκευόπουλος Γ., Ακτίνες και Νέφη, Αθήναι 1932.
[5]
Στις 10 Απριλίου 1821, όπως είναι γνωστό, οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον
Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ στην Πόλη. Την ίδια ημερομηνία, μέσα σε ατμόσφαιρα
ενθουσιασμού, με πρωτοβουλία του λαού και των πλοιάρχων επαναστάτησαν
και τα Ψαρά, όταν σπετσιώτικα πλοία ανήγγειλαν την έναρξη του αγώνα. Πηγή: argolikivivliothiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου