 |
| Μακεδονομάχοι από την Κέλλη Φλώρινας |
Τον Γεώργιο Μπατζή τον Μακεδονομάχο από την Κρήτη δεν τον γνωρίζουμε. Όμως αυτός αγωνίστηκε με πάθος για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Περπάτησε δύο μερόνυχτα νηστικός και ενώ ήταν εξαντλημένος, αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει βούλγαρους κομιτατζήδες. Θα περίμενε κανείς να σκοτωθεί, μόνος και αποδυναμωμένος! Ωστόσο κατάφερε να τους νικήσει!
Εδώ αξίζει να περιγράψωμε την περιπέτεια και τα κατορθώματα του αντάρτη Γεωργίου Μπατζή απ΄ το Καλαμίστη Αποκορώνου Κρήτης. Ανήκε στο σώμα Νικολούδη. Κατά την έξοδο απ΄ την Κέλλη, δεν κατάφερε ν΄ ακολουθήσει τον αρχηγό του. Μπόρεσε όμως χωρίς ζημιά να βγει απ΄ το χωριό και χώθηκε σ΄ ένα σπαρμένο χωράφι, στ΄ ανατολικά του χωριού.
Ζαρωμένος όλη τη μέρα μέσα στο καλαμπόκι, περίμενε να βραδιάσει.
Επιφυλακτικά έκανε προς τα πάνω. Ήξερε ότι μόνον κατά πάνω μπορούσε να φτάσει στην οροσειρά του Καϋμάκ ξυλάν. Όταν ξέφυγε απ΄ την περιοχή των τούρκων δεν βιάστηκε να βαδίσει. Περίμενε να ξημερώσει για να μπορέσει να προσανατολισθεί καλύτερα μην τυχόν πέσει στους τούρκους ή σε καμμιά ομάδα κομιτατζήδων.
Γνωρίζει το μέρος κι από πέρσυ που ήταν οδηγός του Νικολούδη. Μα τώρα του ήταν δύσκολος ο προσανατολισμός. Ξημέρωσε και είδε ότι η γραμμή που κρατούσε ήταν καλή. Έπεφτε προς το ψηλότερο σημείο του Καϋμάκ ξυλάν μα αυτό δεν τον ανησύχησε. Ήθελε να πέσει λίγο ανατολικά απ΄ τα καλύβια του Φαρμάκη για να μην τον αντιληφθεί η τουρκική φρουρά. Οι Φαρμακαίοι όπως όλοι οι σαρακατσαναίοι ήσαν καλοί πατριώτες, αλλά για νάχουν ασφαλισμένες τις οικογένειές τους ζήτησαν μόνιμη στρατιωτική φρουρά.
Όπως προχωρούσε στο γυμνό, βρέθηκε σε ομάδα κομιτατζήδων που αποτελούνταν από είκοσι άνδρες. Μπροστά του δεν υπήρχε ούτε ρυάκι, ούτε λόγγος ή χαράδρα. Ίσωμα γυμνό. Βάδιζε λυπημένος και σκεφτικός. Πόσοι άραγε να γλύτωσαν απ΄ την επιχείρηση της Κέλλης; Ήταν εξαντλημένος και νηστικός. Είχε δυο ολόκληρα μερόνυχτα να βάλει μπουκιά στο στόμα του.
Οι κομιτατζήδες τον είδαν από ψηλά και κατάλαβαν ότι πρόκειται για περιπλανόμενον. Έστειλαν δυο κομιτατζήδες να τον πιάσουν και να τον φέρουν ζωντανό.
Έτσι αμέριμνος όπως βάδιζε ο Μπατζής, ακούει μια άγρια φωνή "Τέσλιμ" και ταυτόχρονα είδε τους δυο κομιτατζήδες με τα όπλα στο χέρι. Πετάχτηκε σαν ελατήριο και έπιασε την πέτρα που τυχαία βρέθηκε λίγα μέτρα κοντά του. Με ταχύτητα που τον διέκρινε, πυροβολεί και ρίχνει τον ένα. Πεσμένοι μπρούμητα οι κομιτατζήδες πυροβολούν ασταμάτητα, μα δεν μπορούν να τον πετύχουν. Πυροβολεί και φυλάγεται.
Δεν τους αφήνει να ξεμυτήσουν. Ο ένας τότε, ο γερός, βλέποντας πως δεν μπορεί να τον πετύχει, σέρνεται σαν φίδι και προσπαθεί να βρεθεί πίσω του κάμνοντας κύκλο. Ο Μπατζής συνεχίσει να πυροβολεί τον άλλον, αλλά τεντώνει τ΄ αυτιά του και προσέχει να καταλάβει απ΄ το τρίξιμο των κλαδιών και το σύρσιμο των χαλικιών, την απόσταση που τον χωρίζει απ΄ τον κομιτατζή πίσω του. και σε μια στιγμή που τον αντελήφθηκε κοντά του, τινάζεται και μ΄ ένα απότομο πήδημα πριν εκείνος προλάβει να σηκωθεί, τον καβαλικεύει και τον πυροβολεί στην πλάτη, αφήνοντάς τον άψυχο. Στην απότομη αυτή κίνηση, τρώει μια σφαίρα απ΄ τον άλλον, στην παλάμη του αριστερού του χεριού. Η ίδια σφαίρα έσπασε και το κοντάκι του όπλου του στο κάτω μέρος.
Το αίμα δεν τον τρομάζει. Γρήγορος όπως ήταν, έπεσε μπρούμητα και άρχισε να σέρνεται προς το μέρος του τραυματισμένου κομιτατζή, που συνέχιζε να πυροβολεί. Εκείνος γρήγορα αντελήφθηκε το σχέδιό του και βλέποντας τον κίνδυνο τόβαλε στα πόδια προς το λημέρι των άλλων.
Ο κομιτατζής που σκοτώθηκε ήταν το πρωτοπαλλίκαρο του Τζόλεφ και λέγονταν Γκέλε Ιόφτσε, απ΄ την Βεύη. Ο άλλος που τόσκασε τραυματισμένος ήταν ο Συρίλας απ΄ το χωριό μου (Κέλλη Φλώρινας), τον οποίον με εντολή του Τάγματος Ευζώνων εσκότωσα στις 5 Μαρτίου 1913 στη θέση "Ισβίϊντα" μεταξύ Κέλλης και Τσέγανης.
Μετά το ρεζιλίκι τους αυτό, οι κομιτατζήδες άρχισαν να πυροβολούν και να φωνάζουν. Ο Μπατζής πυροβολεί κι αυτός. Σε μια στιγμή τούς βλέπει να φεύγουν τρέχοντας προς ανατολάς. Είδαν την φρουρά του Φαρμάκη, η οποία με τους πυροβολισμούς έτρεξε στο σημείο της συμπλοκής.
Όταν τα πράγματα ησύχασαν και φύγανε όλοι, ο Μπατζής σηκώθηκε και τράβηξε κατά το λημέρι πούχαν εγκαταλείψει οι κομιτατζήδες. Βρήκε τέσσερα σελωμένα άλογα, τα δένει το ένα πίσω από το άλλο, καβαλάει στο πρώτο και παίρνει δρόμο. Πιο πάνω βρίσκει έναν τσέλιγκα του Φαρμάκη, τον καθίζει σ΄ ένα άλογο για οδηγό και έρχεται στα καλύβια του Σουλτογιάννη όπου βρίσκει τα σώματα του Γαρέφη και των άλλων.
Πηγή: "Θυσίες και Αγώνες στη Μακεδονία", του Ιερέως-Μακεδονομάχου Πέτρου Στ. Παπαναστασίου, Θεσσαλονίκη 1960 - Φωτογραφία: neaflorina.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου