31/3/2024
Του γεφυριού του Μαυρωτά
Στενό, πέτρινο, χωρίς κάγκελα το γεφύρι του Μαυρωτά έχει ζέψει απ΄ τα χρόνια της τουρκοκρατίας τις όχθες του Ενιπέα στην περιοχή του Λιτοχώρου, όπου το ποτάμι κυλά με πάταγο τα νερά του, κι οι διαβάτες περνώντας το σταυροκοπιούνται, γιατί ο θεωρούν στοιχειωμένο.
Κατά την παράδοση το έκτισε ο σαρακατσάνος Μαυρωτάς, τάμα στην Παναγιά, που τον βοήθησε να πηδήσει αντίπερα και να σωθεί απ΄ τους τούρκους που τον κυνηγούσαν, και το στοίχειωσε με τη θυσία της η αδερφή του, όταν ένας Αγάς τη ζήτησε σε γάμο.
Οι γονείς της καμώθηκαν πως την είχαν άρρωστη και την έστειλαν στα ψηλά βουνά. Ως τότε που θα κατέβαιναν τα τσελιγκάτα, είχε ο Θεός...
Το καλοκαίρι όμως πέρασε γρήγορα κι η όμορφη σαρακατσάνα επιστρέφοντας είδε αντίπερα απ΄ το γεφύρι να την καρτερά με χαρές και νταούλια ο Αγάς. Τώρα έπρεπε να πάρει την τρανή απόφαση. Τι να κάνει; Να τουρκέψει; Ποτέ!
Προχώρησε λοιπόν χαμογελαστή στη μέση του γεφυριού, έκανε το σταυρό της κι αφέθηκε στα νερά του Ενιπέα. Ο τούρκος θεώρησε το περιστατικό ατύχημα με υπεύθυνους τους γονείς της κι έκαψε το κονάκι τους.
Από τότε οι νυχτοπερπατητές θαρρούν πως ακούν τους θρήνους της τσελιγκοπούλας ανάμεσα στη βουή των νερών κι η λαϊκή Μούσα τραγούδησε έτσι τη θυσία της:
...τούρκος την αγάπησε γυναίκα να την πάρει.
Δέρνεται, σκίζεται, τούρκισσα δεν γίνεται,
απ΄ το γεφύρι ρίχνεται στο ποτάμι πνίγεται...
Πηγή: "Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία", Έρευνα-Καταγραφή Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, εκδοτική Θεσσαλονίκης - Φωτογραφία: Το πέτρινο τόξο στο γεφύρι του Μαυρωτά από την εργασία: "Τα γεφύρια του Ενιπέα", του 7ου Λυκείου Λάρισας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου