 |
| Ο Μακεδονομάχος Εμ. Κατσίγαρης |
Πόσο ψηλά στον θρόνο του Ελληνισμού στέκεται μια μάνα που στέλνει το δωδεκάχρονο παιδί της να πολεμήσει για τον Μακεδονικό Αγώνα!!! Και πόσο ψηλά στέκεται ο 12χρονος Πέτρος που δεν λύγισε παρά τα φοβερά μαρτύρια στα οποία τον υπέβαλαν οι τούρκοι!!!
Οι κομιτατζήδες είχαν σφάξει τον παπά της Γραδέσνιτσας (Μορίχοβο) και ο γιος του Γιώργος εντάχτηκε στο σώμα του καπετάν Βολάνη. Ανώτερος όμως από τον πατέρα αναδείχθηκε οι δωδεκάχρονος γιος του Πέτρος.
Μια μέρα παρουσιάστηκε επείγουσα ανάγκη να σταλεί στον αρχηγό Κατσίγαρη ένα έγγραφο του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου. Η περιοχή που βρισκόταν ο Κατσίγαρης ήταν αποκλεισμένη από τουρκικά αποσπάσματα και ήταν αδύνατο να προχωρήσει ο αγγελιαφόρος του προξενείου.
Στη σύσκεψη της επιτροπής, που ακολούθησε, η γυναίκα του Γιώργου Παπαδάκη πρότεινε να σταλεί το έγγραφο με το μικρό γιο της Πέτρο.
Πριν καλοξημερώσει, ο μικρός έκρυψε το έγγραφο σε κατάλληλη θήκη της κλίτσας του και ξεκίνησε με τα λίγα γιδοπρόβατά τους για τη βοσκή. Στο δρόμο τον σταμάτησαν οι στρατιώτες, μα με το θάρρος και την ετοιμότητα που έδειξε, δεν τον υποψιάστηκαν και τον άφησαν ελεύθερο.
Ο Πέτρος, αφού προχώρησε αρκετά, άφησε τα γιδοπρόβατα σ΄ ένα φίλο τους τσομπάνο, έφτασε στο λημέρι και παρέδωσε το έγγραφο στον Κατσίγαρη.
Κατά την επιστροφή του όμως, δίχως τα πρόβατα, ο αξιωματικός υποψιάστηκε πως ο μικρός εκτέλεσε κάποια αποστολή και τον υπέβαλε σε ανάκριση. Το παιδί απάντησε πως δεν ξέρει τίποτα, ότι άφησε τα πρόβατα στον αδελφό του και γύριζε στο σπίτι. Τότε το υπέβαλε σε φρικτά για ένα παιδί βασανιστήρια. Το κρέμασαν από ένα δέντρο με το κεφάλι προς τα κάτω και το τρυπούσαν με τα ξίφη! Ο Πέτρος κλαίγοντας διαμαρτυρόταν πως άδικα τον τυραννούν, γιατί ούτε είδε τίποτα ούτε ξέρει.
-Θα πεθάνεις, του είπε ο αξιωματικός αγανακτισμένος.
-Δεν είδα κανένα, δεν ξέρω τίποτα, επέμενε εκείνος.
Τότε ο αξιωματικός άναψε χόρτα κάτω από το κεφάλι του μικρού. Ο καπνός τον έπνιγε και τα μαλλιά του άρχισαν να καίγονται.
-Μίλα, για να γλιτώσεις, ούρλιαξε ο αξιωματικός.
-Δεν ξέρω τίποτα σας είπα, φώναξε το παιδί και λιποθύμησε.
Πείστηκε ο αξιωματικός και διέταξε να τον ξεκρεμάσουν. Τον παράτησαν λιποθυμισμένο.
Σε λίγο συνήλθε και με χαρά παρατήρησε ότι οι Τούρκοι είχαν φύγει. Η κλίτσα, που είχε κρυμμένη την απάντηση, ήταν απείραχτη πιο πέρα.
Ικανοποιημένος ο Πέτρος γύρισε στο χωριό, όπου διηγήθηκε το μαρτύριο και παρέδωσε την απάντηση του Κατσίγαρη στον αγγελιαφόρο του προξενείου... Από τη στιγμή εκείνη ο μικρός Πέτρος ήταν το λατρεμένο παιδί των Ελλήνων ανταρτών, που δίκαια τον ονόμασαν "μικρό ήρωα".
Πηγή: "Παιδιά ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα", Π. Οικονόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου