Πρόσφυγας Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης: 50 χρόνια μετά, ας φωνάξουμε δυνατά "Γνωρίζω, Δεν Ξεχνώ, Διεκδικώ"

 18/4/2024

«50 χρόνια από εκείνο το περιττό καλοκαίρι...» Είναι δύσκολο να το πιστέψουμε! 50 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι όπου «η διχόνοια, η δολερή» μας οδήγησε στο να ανοίξουν οι «κερκόπορτες» στον σύγχρονο «Αττίλα»...

Η τούρκικη εισβολή και κατοχή, έχει αναγκάσει τον προσφυγικό κόσμο δυστυχώς να είναι διασκορπισμένοι σε όλη την Κύπρο. Λόγω της κατάστασης αυτής ο ρόλος των εκπαιδευτικών, ειδικά των προσφύγων, αποκτά ειδική σημασία και βαρύτητα. Ας μην ξεχνούμε τον διαχρονικό στόχο του ΥΠΑΝ... «Γνωρίζω, Δεν Ξεχνώ, Διεκδικώ...», αφού πάνω μας πέφτει ακόμα πιο βαριά η ευθύνη και η ηθική υποχρέωση να κρατήσουμε στους μαθητές μας ζωντανή τη μνήμη των αγαπημένων μας περιοχών: Κερύνειας, Αμμοχώστου, Μόρφου, Καρπασίας, Μεσαορίας...

«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις […]», λέει ο ποιητής Καβάφης.

Η ΠΟΕΔ, της οποίας είμαστε μέλη, στο καταστατικό της αναφέρει ότι ανάμεσα στους σκοπούς της είναι η «συντήρηση της μνήμης, για την κατεχόμενη Κύπρο, η συμμετοχή στην κοινή προσπάθεια για απελευθέρωση των τουρκοπατημένων εδαφών μας και επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους και η συνέχιση του αγώνα ως τη δικαίωση» (Άρθρο 5.17).

Υπενθυμίζω τον αντικατοχικό ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν τα προσφυγικά επαρχιακά γραφεία εντός της ΠΟΕΔ ειδικά αλλά και της κοινωνίας γενικότερα. Η ενίσχυση των προσφυγικών γραφείων είναι επιβεβλημένη, αφού τα μέλη τους, είναι λιγοστά ή/και μειώνονται συνεχώς (πολλά μάλιστα από αυτά βρίσκονται κοντά στην αφυπηρέτηση). Άρα στόχος των Προσφυγικών Γραφείων ΠΟΕΔ και των στελεχών τους, έπρεπε να ήταν και να είναι η διατήρηση και η ενίσχυση των προσφυγικών Επαρχιακών Γραφείων της ΠΟΕΔ (Κερύνεια, Αμμόχωστος και Μόρφου) όχι μόνο με περισσότερα μέλη αλλά και στελέχη, πέραν από «τύπους», «φαρισσαϊσμούς», «καρεκλοκενταυρισμούς», «ματαιοδοξίες», από όλο το φάσμα του διδασκαλικού κόσμου, ώστε να ενδυναμωθεί ακόμα περισσότερο ο αγώνας για την αγαπημένη μας Κερύνεια, Αμμόχωστο, Μόρφου, Μεσαορία, Καρπασία...

Επιπλέον πολλοί εκπαιδευτικοί με προσφυγική καταγωγή, για ευνόητους λόγους επιλέγουν να εντάσσονται στα ΕΓ ΠΟΕΔ της διαμονής τους αντί της καταγωγής τους. Τέτοιες πράξεις οδηγούν αντί σε ενίσχυση, δυστυχώς σε σμίκρυνση και τελικά κλείσιμο, οπόταν η οποιαδήποτε ενίσχυση της ομάδας μελών, εθελοντών και στελεχών της Προσφυγικών Γραφείων ΠΟΕΔ με άτομα – πρόσφυγες, που ενδιαφέρονται να προσφέρουν κρίνεται όχι απλά αναγκαία αλλά και επιβεβλημένη.

Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω τα λεγόμενα του αρχηγού της ελληνικής επανάστασης Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «ἐξ αἰτίας τῆς διχονοίας, κοντέψαμε να χαθοῦμε, καὶ εἰς τοὺς στερνοὺς [...] χρόνους δὲν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα». «Καὶ εἰς τοὺς στερνοὺς» πενήντα χρόνους αντί να φροντίσουμε να κρατήσουμε τα Προσφυγικά Επαρχιακά Γραφεία της ΠΟΕΔ ζωντανά και ακμαία, με τις πράξεις μας τα οδηγούμε σε μαρασμό και ενδεχόμενο αφανισμό... Υπενθυμίζω ξανά ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να «περισσεύουμε» κανέναν.

Στέλιος Οδυσσέως - Πρόσφυγας Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης - Πηγή-Φωτογραφία:agnooumenoi74.org