Τριανταφύλλου Μιχαήλ: Δάσκαλος, Πράκτορας του Μακεδονικού Αγώνα και συγγραφέας του οποίου τις αγωνίες περιφρονούσε η ελληνική πολιτεία

Η επιχείρηση “Μ. Τριανταφύλλου” στην Αριστοτέλους, παραδίπλα της Εγνατίας, γύρω στο 1945

17/7/2024 

Οι κομιτατζήδες απείλησαν τον Τριανταφύλλου πως θα τον κομματιάσουν. Αλλά, αυτός, αγέρωχος, ακόμα κι όταν μάτωνε η ψυχή του, συνέχιζε το εθνικό του έργο. Διδασκαλία, Εμψύχωση και Δράσεις υπέρ της Απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας.

Ο Τριανταφύλλου Μιχαήλ του Τριανταφύλλου γεννήθηκε το 1880. Ήταν γιος δασκάλου. Μόλις αποφοίτησε από το Υποδιδασκαλείο Θεσσαλονίκης - ήταν μάλιστα από τους πρώτους που αποφοίτησαν - πήρε το διοριστήριο έγγραφο, ένα πιστόλι και σφαίρες και πήγε να εργασθεί στο επίμαχο χωριό Γραδεμπόριο. 

Η βουλγαρική προπαγάνδα είχε κατορθώσει μετά το εκκλησιαστικό σχίσμα να αναγνωρισθεί στο Γραδεμπόριο και βουλγαρική σχισματική κοινότητα παράλληλα προς την ορθόδοξη ελληνική, η οποία είχε σχολείο και εκκλησία πολύ πριν το σχίσμα, γιατί οι Έλληνες αποτελούσαν την πλειοψηφία των κατοίκων, επεδίωκε μάλιστα με τρομοκρατία να προσελκύσει όλους τους κατοίκους στη βουλγαρική κοινότητα. Τη δύσκολη αυτή εποχή ο νεαρός δάσκαλος προσπάθησε με κάθε τρόπο και κατόρθωσε να ανυψώσει το εθνικό φρόνημα και να εμπνεύσει αυτοπεποίθηση σ' αυτούς τους κατοίκους που έμειναν πιστοί στα πάτρια. 

Μετονόμασε το χωριό Νικόπολη και έδωσε ως επίθετο στους μαθητές του, επειδή δεν είχαν, το όνομα του γονέα του πατέρα τους με την κατάληξη -άδης ή -ίδης. Δηλαδή, όταν ο παππούς του μαθητή λεγόταν Γεώργιος, ο μαθητής ονομαζόταν Γεωργιάδης, όταν Απόστολος, Αποστολίδης. 

Μια νύχτα του 1904 ο κομιτατζής Τσιόπκας πήγε στο Γραδεμπόριο για να στρατολογήσει νέους για το σώμα του. Εκτός από τους Βουλγάρους στρατολόγησε και δύο Έλληνες. Πριν φύγει ειδοποίησε τον Έλληνα δάσκαλο ότι αν κινούνταν για προδοσία «θα τον έκαναν κομμάτια». 

Ο Τριανταφύλλου την άλλη ημέρα μόνος και πεζός πήγε στο Ελληνικό Προξενείο και ανέφερε τα συμβάντα. Οι τουρκικές αρχές έστειλαν δύο τμήματα στρατού, ένα προς τη Νεοχωρούδα και ένα προς το Κιλκίς, περικύκλωσαν το σώμα του Τσιόπκα και μετά από μάχη σκοτώθηκαν όλοι οι άνδρες του και ο ίδιος. Τα πτώματα τα έθαψαν σε ομαδικό τάφο. Μένεα πνέοντες οι Βούλγαροι κομιτατζήδες με αρχηγό τον Αποστόλο Βοεβόδα, που δρούσε στην κοιλάδα του Αξιού (Βαρδάρη), τη νύχτα της 28ης Αυγούστου 1904 μπήκαν με δόλο στο σπίτι του προκρίτου Τράικου και έσφαξαν τον ίδιο, τη γυναίκα του Βελίνα ή Βελίκω και τους γιους του Αναστάσιο και Αστέριο.

Τα θύματα μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη και την κηδεία παρακολούθησε ο ελληνικός πληθυσμός με επικεφαλής το μητροπολίτη και τον πρόξενο Κορομηλά. Μετά την τραγωδία αυτή ο Τριανταφύλλου ζήτησε και μετατέθηκε στο Μπάχοβο της Καρατζόβας. Υπηρέτησε κατά τα κρίσιμα έτη του Μακεδονικού αγώνα 1904-1906. Και εκεί η δράση του ως πράκτορα και δασκάλου ήταν παραδειγματική. 

Γεμάτος πίστη και ενθουσιασμό στην αποστολή του, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και κάθε απειλή - οι Βούλγαροι τον υποπτεύονταν, τον παρακολουθούσαν και τον απειλούσαν - βοηθούσε ποικιλότροπα τους πολεμιστές και εμψύχωνε τους κατοίκους. Πολλούς από τους μαθητές του μεταβάπτισε δίνοντάς τους τα αρχαία και ιστορικά ονόματα Αλέξανδρος, Αριστοτέλης, Νικηφόρος, Σωκράτης κ.λ. Στο τέλος του 1906 άρχισε ο ένοπλος αγώνας και στη Χαλκιδική. Την ίδια εποχή ο Τριανταφύλλου υπηρέτησε ως δάσκαλος στο Παλαιοχώρι και Αρναία Χαλκιδικής. 

Το 1910 παραιτήθηκε από δάσκαλος και άνοιξε μικρό βιβλιοπωλείο και τυπογραφείο στη Θεσσαλονίκη που εξελίχθηκε στο γνωστό εκδοτικό οίκο Μ. Τριανταφύλλου. Η νοοτροπία όμως του δασκάλου και του αγωνιστή τον ακολουθούσε σ' όλη του τη ζωή. Τον Απρίλιο του 1945 εξέδωσε το έργο «Τα αναφαίρετα δίκαια της Ελλάδος», όπου εκφράζει τον πόνο του για τις εδαφικές εκτάσεις που έχουν την ελληνική σφραγίδα και χάθηκαν στο παρελθόν και ελπίζει ότι θα επανέλθουν ως έπαθλα της νίκης στην Ελλάδα που βρίσκεται υπερήφανη, μετά τον Ένδοξο αγώνα και τη σκληρή δοκιμασία από την εχθρική κατοχή, στο πλευρό των νικητών συμμάχων. 

Επίσης διαμαρτύρεται για τα πνευματικά και καλλιτεχνικά ελληνικά έργα που κλάπηκαν, αφού ξεριζώθηκαν από τη φυσική τους κοιτίδα... Τη μελέτη του αυτή την έστειλε στους ιθύνοντες για τις τύχες της Ελλάδας αρμόδιους πολιτικούς. Τον Ιανουάριο του 1946 εξέδωσε το «Θείος Όνειρος», στο οποίο επιγραμματικά γράφει: «'Εν ημέρι και εν νυκτι τόν νουν τω Έλλάδι εχω», και πραγματικά, όπως αποδεικνύει όλο το έργο του, υποφέρει για τη διαφαινόμενη παραγνώριση των εδαφικών και άλλων έντιμων αξιώσεων της Ελλάδας. 

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, όταν οι εδαφικές διεκδικήσεις των Ελλήνων φαίνονταν τελείως παραγκωνισμένες, έβγαλε «Φωνήν δευτέραν», ένα εκτενές σύγγραμμα για την επιστροφή των ελληνικών θησαυρών τουλάχιστο από τους νικητές συμμάχους. Το επίγραμμα «Ουκ με καθεύδειν ή της Έλλάδος τύχη» δείχνει την αγωνία του για την τύχη της πατρίδας του. Κυκλοφόρησε το έργο αυτό σε δύο εκδόσεις και το έστειλε σε κάθε Έλληνα που ήταν σε θέση και μπορούσε να φωνάξει μαζί του. Παράλληλα εξέδιδε και άλλα έργα του που αναφέρονταν σε ποικίλα σημαντικά θέματα και συμμετείχε ενεργά στα καυτά προβλήματα της Ελλάδας. Πέθανε την lη Ιουλίου 1951.

Από το βιβλίο της Ερατούς Ζέλλιου-Μαστοροκώστα "Αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα από τον Ταξιάρχη (Λόκοβη) Χαλκιδικής" - Πηγή & Φωτογραφία

Όπως οι πολιτικοί ιθύνοντες του καιρού του Τριανταφύλλου Μιχαήλ περιφρόνησαν τον γραπτό και προφορικό του λόγο με τον οποίο εξέφραζε τις βαθιές του αγωνίες για τα ιστορικά δίκαια της Ελλάδας που χάνονταν, έτσι και οι πολιτικοί ιθύνοντες του καιρού μας περιφρονούν τις δικές μας αγωνίες που είναι ίδιες με του Δασκάλου και Πράκτορα του Μακεδονικού Αγώνα. Η Μακεδονία μας χάνει την ταυτότητα και την ιστορία της, εξαιτίας της σύγχρονης πολιτικής λαίλαπας που ένα στόχο έχει: Να εξαφανίσει κάθε τι εθνικό, υπό το πρόσχημα μιας δημοκρατίας, η οποία όμως έχει "ξύλινα" πόδια...