Οπισθόφυλλο
Για τις Ελληνίδες
και τους Έλληνες
που δεν μπορούν να ζήσουν,
αν το έθνος μας δεν είναι ελεύθερο!...
Προλογικά…
Για
την Επανάσταση του 1821 και τους ήρωες της
αμέτρητες
λέξεις, χιλιάδες σελίδες, σκέψεις, θεωρίες, αναλύσεις και άπειρα συναισθήματα
από την περηφάνια, την χαρά και την ευγνωμοσύνη μέχρι την απογοήτευση, την
πίκρα και την οδύνη έχουν γραφτεί, και ξανά και πάντα θα γράφονται.
Ένα
λείπει, σήμερα: Το δίδαγμα!
Γιατί
δεν μάθαμε από τις θυσίες των ηρώων μας, αλλά και από τα ατελείωτα παθήματα της
φυλής μας; Τα χρόνια της σκλαβιάς στους οθωμανούς, 400, και 500 για την
Μακεδονία μας. Αιώνες και αιώνες ασυδοσίας του κατακτητή, με τους Έλληνες να
ζουν στις πιο τραγικές συνθήκες, δούλοι και με το κεφάλι σκυφτό, αυτοί που
πρόσφεραν στον κόσμο ολόκληρο την δημοκρατία και τον πολιτισμό.
Κι
όμως! Όλοι διαβάσαμε, όλοι ακούσαμε ότι το μεγαλύτερο όλων των λαθών μας είναι
ο εμφύλιος σπαραγμός. Από την αρχαία Ελλάδα, στο Βυζάντιο, στην Επανάσταση και
μέχρι τις ημέρες μας.
Δεν
μάθαμε να χαλιναγωγούμε το αρχηγιλίκι που κουβαλάμε μέσα μας, όλοι θέλουμε να
είμαστε πεφωτισμένοι οδηγοί των αγώνων. Κανείς δεν παραδέχεται ποτέ ότι μπορεί
να υπάρξει άλλος που κατέχει περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες, ικανές να
αναγεννήσουν τον ελληνισμό!
Όχι,
κανείς δεν θέλει άλλον στην θέση του πρώτου!
Δεν έχουμε, δυστυχώς και τραγικώς, αντλήσει το ηχηρό μήνυμα που έρχεται σε μας από τα βάθη των αιώνων: Ενωμένοι οι Έλληνες μπορούν να καταστήσουν την πατρίδα τους αρχηγό του κόσμου! Τι ωφελεί λοιπόν να είναι έκαστος εξ ημών αρχηγός μιας ομάδας, ενός κινήματος, ενός κόμματος, και να αλληλοχτυπιόμαστε, ενώ η Ελλάδα μας χτυπιέται από εχθρούς έξωθεν, αλλά και στο εσωτερικό της από φερόμενους Έλληνες που ξεπουλούν χώρα και λαό στο όνομα ενός παράδοξου προοδευτισμού και φυσικά υπέρ της τσέπης τους;
Το τραγικό σύγχρονο παράδειγμα που αποδεικνύει την αλλοφροσύνη κάποιων φερόμενων Ελλήνων είναι η ψευδοσυμφωνία των Πρεσπών του Αλέξη Τσίπρα, με την οποία έδωσε στους σκοπιανούς το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται μέχρι στιγμής και από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και εν τω μεταξύ έχουμε δημιουργήσει πολλές ομάδες που υπερασπίζονται την Μακεδονία μας, χωρίς όμως να δίνουμε την απαιτούμενη βαρύτητα στο δίδαγμα της ένωσης των Ελλήνων. Οι ομάδες μας δρουν πατριωτικά, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ωστόσο, ανάμεσά μας υπάρχει πάντα κάποιος που θέλει να είναι αρχηγός, νοιώθοντας ή πιστεύοντας ότι είναι ο καλύτερος όλων. Πολλοί καλύτεροι, και στο τέλος, διχόνοια και διάσπαση. Ο ηττημένος της ιστορίας; Ο Ελληνισμός μας!
Ωστόσο,
ποτέ δεν είναι αργά για να γίνει η πραγματική επανάσταση και στον 21ο
αιώνα, έτσι ώστε να ωφεληθεί η πατρίδα και να κυνηγηθούν, όπως τους αξίζει, οι
προδότες του έθνους μας. Ας ενώσουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας, έχοντας κατά νου
ότι πολλοί καλύτεροι, ενωμένοι, θα οδηγήσουμε τον Ελληνισμό στο υψηλότερο βάθρο
της δόξης του. Ενωμένοι… Ναι, μπορούμε να διδαχθούμε πώς θα ενωθούμε, αντλώντας
παραδείγματα από την Επανάσταση των Προγόνων μας. Διαβάζοντας ξανά για τις
ηρωικές πράξεις ανδρών και γυναικών που έδωσαν την ζωή τους για το έθνος και
την ελευθερία του, θα γίνουμε ικανοί για την Μεγάλη Επανάσταση κι εμείς, οι
Έλληνες του αιώνα της προδοσίας της Μακεδονίας μας, οι Έλληνες του αιώνα κατά
τον οποίο οι τούρκοι επιχειρούν με λόγια και έργα να αναστήσουν την οθωμανική
τους αυτοκρατορία, στέλνοντας στην πατρίδα μας ατελείωτους μουσουλμάνους, τους
οποίους η διεθνής κοινότητα αλλά και η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών έχουν
βαφτίσει πρόσφυγες.
Κάπως έτσι, σε πείσμα των σύγχρονων συνθηκών ζωής που θέλουν τους Έλληνες να κρατούν αποχαυνωμένοι σκυφτό το κεφάλι τους, κάπως έτσι, σε πείσμα της τρελής ταχύτητας των ειδήσεων και των γεγονότων που χτυπούν ανά κλάσμα του δευτερολέπτου τους εγκεφάλους μας, αποδυναμώνοντας την φαιά μας ουσία, καθώς και τις ψυχικές αντοχές μας, κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής μιας σειράς έργων που θα έχουν ως θέμα τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς, όπως και κάθε επόμενο, κουβαλά στις σελίδες του έναν «μεγάλο πόθο»: Να δώσει στους Έλληνες έναν μικρό σπόρο του διδάγματος της ένωσης των Ελλήνων. Μια ένωση που τυλίγει προστατευτικά στην αγκαλιά της την αυτοθυσία του καθενός. Γιατί, ποιος δεν θα είναι έτοιμος να δώσει την ζωή του για τον αδερφό του Έλληνα, όταν και οι δυο, ενωμένοι, έναν μόνο σκοπό έχουν να υπηρετήσουν; Δηλαδή, την απελευθέρωση της πατρίδας από τα δεινά της!
Ας
μην ξεχνούμε ότι η ένωσή μας θα αποδυναμώσει και τους εξωτερικούς εχθρούς και
τους υπάρχοντες ή εκκολαπτόμενους εσωτερικούς εχθρούς, και βέβαια θα μας καταστήσει
σε μεγάλο βαθμό ικανούς να συνειδητοποιούμε και να πατάσσουμε την προδοσία.
Γιατί η προδοσία τρέφεται από την διάσπαση, μα εξουδετερώνεται από την ένωση.
Τον
φρικιαστικό ρόλο της προδοσίας, από τον Εφιάλτη της αρχαίας Ελλάδας μέχρι τον
προδότη της σύγχρονης εποχής μας, όλοι τον αντιλαμβανόμαστε κάποια στιγμή,
ακόμα και όταν αποζητούμε την εθελοτυφλία, για να βολέψουμε τους εαυτούς μας.
Γιατί, αυτός ο ρόλος παράγει αποτελέσματα τραγικά για την Ελλάδα, τα οποία όλοι
μα όλοι βιώνουν.
Για την δυσωδία της προδοσίας, μίλησε εκείνα τα χρόνια της σκλαβιάς κι ένας Έλληνας που προτίμησε να μας αφήσει το συγγραφικό του έργο ως Ανώνυμος. Το έργο του «Ελληνική Νομαρχία, Ανωνύμου Έλληνος, Ήτοι λόγος περί ελευθερίας», είναι γνωστό, τα διδάγματά του επίκαιρα και η επιθυμία του να μην αποκαλύψει την ταυτότητά του σεβαστή. Μπορεί κάποιος να μην συμφωνεί με όλες τις ιδέες του συγγραφέως, ωστόσο είναι σημαντικό το μήνυμά του ότι το εγώ ωχριά μπροστά στο εμείς και ότι η ένωση των Ελλήνων θα οδηγήσει στην πολυπόθητη ελευθερία.
Το παρακάτω μικρό απόσπασμα από το έργο του εγείρει το συναίσθημα της σιχασιάς για την προδοσία. Εμείς, οι Έλληνες του 21ου αιώνα, παρότι είμαστε αιώνες μακριά από την Επανάσταση, το νοιώθουμε αυτό το συναίσθημα να τρυπά τα σωθικά μας ανελέητα, γιατί κι εμείς οι δύστυχοι βιώσαμε την προδοσία της Μακεδονίας μας σε καιρό ειρήνης!...
«Ε! Πόσον ήθελε το αποδείξει εμπράκτως (την σημασία της ελευθερίας), ο αείμνηστος Έλλην, ο Ήρως, ο μέγας, λέγω, και θαυμαστός Ρήγας, αν μία ανέλπιστος προδοσία δεν ήθελε τον θανατώσει! Αυτός ο αξιάγαστος ανήρ ήτον εστολισμένος από την φύσιν με όλας τας χάριτας των μεγάλων υποκειμένων, ευφυής, αγχίνους, και άοκνος, ωραίος τω σώματι, και ωραιότερος τω πνεύματι, δίκαιος, και εξακολούθως, αληθής φιλέλλην και φιλόπατρις. Εξ΄ αρχής ουν επιχειρίσθη το εμπορικόν επάγγελμα εις αλλοτρίαν γην, αλλ΄ ο θείος έρως της πατρίδος του Ελλάδος, την οποίαν έβλεπε υπό δουλείας, τοσούτον αδίκως βασανιζομένην, μην συγχωρώντας εις τοιούταν άνδρα τοιαύτας μικράς ασχολίας, ανεβίβαζε τας ελπίδας του εις άκρον, και έως από την νεαράν ηλικίαν του προεμελέτει κατορθώματα ηρωικά, και μόνον ανέμεινε την ποθούμενην ευκαιρίαν, διά να τα βάλη εις έργον.
Όθεν, γνωρίζοντας την χρείαν της
μαθήσεως, δεν έπαυσεν από το να αγωνισθή, ως ουδείς άλλος, εις τα επιστήμας,
και εις ολίγον καιρόν έμαθεν εντελώς τας χρησιμωτέρας. Τότε λοιπόν, ήρχισε να
βάλλη θεμέλιον εις το μεγάλον κτίριον όπου ητοίμαζε. Και κατ΄ αρχάς εσύνθεσε
εις την ημετέραν διάλεκτον, με ακροτάτην σαφήνειαν, τους δώδεκα Γεωγραφικούς
Πίνακας της Ελλάδος, και διάφορα άλλα επωφελή πονήματα έδωσεν εις φως […].
Αλλά, φευ, της βασκάνου και φθονεράς τύχης των Ελλήνων!»
Κι ενώ ο Ρήγας Βελεστινλής εργαζόταν πυρετωδώς και με όλη την δύναμη της ψυχής του για να βοηθήσει την υπόδουλη Ελλάδα να ελευθερωθεί και ταυτόχρονα να λειτουργήσει σωστά ως ενιαίο κράτος, κάποια φθονερά μυαλά εργάζονταν για την δολοφονία του Ρήγα.
«… όταν λέγω ο άξιος Ρήγας βλέποντας τα πάντα έτοιμα, ως εβούλετο, εκαλοτύχιζε τον εαυτόν του, διά μίαν τόσον τιμίαν και μεγάλην επιχείρησιν, και επρόσμενε να ιδή ογλήγορα ελευθέραν την Ελλάδα άπασαν, εξαλειμμένον δε το οθωμανικόν κράτος. Όταν τέλος πάντων, σχεδόν βέβαιος διά το καλόν τέλος του έργου του, εστοχάζετο εις την μέλλουσαν ευτυχίαν της πατρίδος του, και ευφραίνετο, τότε ένας προδότης, ο ουτιδανώτερος των ανθρώπων, ο πλέον μιαρός σκλάβος της γης, αναιτίως και παραλόγως, τον παραδίδει εις χείρας των τυράννων, και η Ελλάς χάνει εις αυτόν ένα αντιλήπτορα και σωτήρα της» (Εκδοτική Θεσσαλονίκης)
Χέρι σιχαμερού προδότη αφαιρεί την ζωή του Έλληνα, του Ρήγα, που ένα ζητούσε στην ζωή του, αφού μελέτησε τους προγόνους του: Να ελευθερωθεί η Ελλάδα. Ο Ρήγας που ένοιωθε θείον έρωτα για την πατρίδα του προδόθηκε, η πατρίδα ουσιαστικά προδόθηκε, προς εξυπηρέτηση εκείνων των μιαρών εγκεφάλων που τίποτα δεν λογαριάζουν, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις άπληστες ορέξεις τους.
Έτσι ήταν τότε, έτσι ήταν καθ΄ όλη την διάρκεια της Επανάστασης, έτσι ήταν αργότερα και, δυστυχώς έτσι είναι μέχρι σήμερα. Ας μείνουμε όμως στην εποχή εκείνη, ας δούμε τα γεγονότα που άλλαξαν την πορεία του ελληνισμού, χάρη στην αυτοθυσία των ηρώων του! Αυτοθυσία που θα είχε αποφέρει μεγαλύτερους καρπούς για το έθνος, και πολύ πιο γρήγορα, αν οι Έλληνες τότε είχαν συνειδητοποιήσει ότι μόνο με την ένωσή τους θα απελευθέρωναν σύντομα την πατρίδα.
Ένας
σπουδαίος ήρωας, πρώτος μεταξύ πρώτων, ήταν και παραμένει για το ελληνικό έθνος
ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Και αυτός βίωσε την προδοσία, και
τα δικά του μάτια γέμισαν δάκρυα, όταν οι Έλληνες του, για τους οποίους ορμούσε
αδίστακτα στην μάχη, τον δίκασαν και τον καταδίκασαν και τον φυλάκισαν.
Μπορεί,
εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης του και των τραγικών συνθηκών του πολέμου, να
εκτίμησε λάθος κάποιες καταστάσεις ή να μην έκρινε σωστά μερικούς σύγχρονούς
του. Ποιος άνθρωπος δεν κάνει λάθη; Αλλά, την ώρα της μάχης, ήταν άφθαστος
στρατιώτης! Τολμηρός, άφοβος, ριψοκίνδυνος! Με την αντιληπτικότητα και το
στρατηγικό μυαλό του, οδήγησε τους στρατιώτες του σε περίλαμπρες νίκες, ενώ
ταυτόχρονα σκορπούσε τον τρόμο και την ήττα στους τούρκους.
Όταν έχεις δώσει στην πατρίδα κάθε κομμάτι της ύπαρξής σου, όπως ο Κολοκοτρώνης, δεν θέλεις καν να σκεφτείς ότι οι συνάνθρωποί σου, οι Έλληνες σου, θα σε προδώσουν, θα σε καταδικάσουν, θα σε κλείσουν στην φυλακή… Τέτοια συμπεριφορά, πόσο μα πόσο πληγώνει τον ήρωα, και, τελικά, την ίδια την Ελλάδα!
Ωστόσο, ο ήρωας ο Έλληνας, ανεξαρτήτως εποχής, όταν πρόκειται να ριχτεί στην μάχη για την ελευθερία του έθνους, δεν σκοτίζεται για όσα προδοτικά μπορούν να συμβούν μελλοντικά. Τον νοιάζει μόνο η νίκη του έθνους στο παρόν του. Εμπνέεται από τους μεγάλους του έθνους που προηγήθηκαν! Και ορμά στην μάχη, αψηφώντας τον θάνατο. Ή ίσως-ίσως αποζητώντας τον θάνατο. Γιατί, ο θάνατος για την πατρίδα είναι η ύψιστη τιμή.
Ο Κολοκοτρώνης. Δεν λογάριασε τον θάνατο. Δεν φοβήθηκε μην τον σκοτώσουν οι τούρκοι ή οι προδότες. Όρμησε στα πεδία των μαχών για την απελευθέρωση της ακριβής του Ελλάδας. Δεν θα μπορούσε να μην ορμήσει. Γιατί, και σε αυτού του ήρωα το αίμα κυλούσε η τρανή κουβέντα του άλλου ήρωα, του Ρήγα, που είναι πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης:
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.
Μα και στο δικό μας αίμα μέσα, σήμερα παρά ποτέ, ρέει ο λόγος του Κολοκοτρώνη:
Φωτιά και τσεκούρι
στους προσκυνημένους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου