Το πιο μεγάλο ψέμα, θα ΄θελα να με κατηγορήσουν ότι έγραψα, γιατί πολύ απλά στην Ελλάδα των αιώνων δεν υπήρχαν (και δε θα υπάρχουν) φιλονικίες ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς.
Δεν χωρίστηκε η Ελλάδα σε στρατόπεδα βενιζελικών και βασιλικών που μέχρι και σήμερα επηρεάζουν και δηλητηριάζουν την καθημερινότητα των Ελλήνων, ούτε έγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Altiar καταδικαστικά για τον τύραννο (όπως τον αποκαλούσε) Ελευθέριο Βενιζέλο...
Ούτε σκοτώθηκαν Έλληνες αναμεταξύ τους, σαν να μην τους έφταναν οι βολές των Τούρκων, η σκλαβιά και οι περίεργες συμπεριφορές συμφερόντων των ξένων δυνάμεων...
Όλα θα ΄θελα να με κατηγορήσουν ότι είναι της φαντασίας του συγγραφέα δημιούργημα...
Κι ούτε στα χρόνια μας φιλονικούν και σε στρατόπεδα χωρίζονται πολίτες και πολιτικοί...
Και οι Έλληνες μπορούν να μιλούν για της πατρίδος το συμφέρον, χωρίς τον κίνδυνο να κακοχαρακτηριστούν και να χάσουν τη δουλειά τους. Αυτά τα έπαθε ο ήρωας ενός έργου, σαν θέλησε να μάθει, αν ακόμα οι συμπατριώτες του σκέφτονται τις θυσίες του Ισαάκ και του Σολωμού στην Κύπρο. Αυτά δεν τα παθαίνουν οι άνθρωποι της σύγχρονης Ελλάδος!
Κι ούτε βιάζονται κορμιά και ψυχές Ελλήνων από συμμορίες ξένων που ως αρχηγό έχουν Έλληνα. Αυτά τα παθαίνει το μυθιστορηματικό πρόσωπο, όχι το πραγματικό της σύγχρονης Ελλάδος!
Θα ΄θελα να με κατηγορήσουν ως παραμυθοποιό, που το μόνο αληθινό για το οποίο έγραψε, ήταν ο έρωτας που γεννιέται σε κάθε εποχή στις καρδιές των Ελλήνων.
Θα 'θελα να μην φιλονικούν οι Έλληνες, να μη χωρίζονται σε στρατόπεδα, να μιλούν ελεύθερα κι άφοβα στη χώρα τους για τη χώρα τους, να ερωτεύονται και να γεννούν το μέλλον της πατρίδος.
Θα 'θελα να ΄μουν απλά ένας παραμυθοποιός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου