22 του Μάη, 1825 - Η Μπουμπουλίνα γίνεται Αθάνατη!

22 του Μάη, 1825
Η Μπουμπουλίνα δολοφονήθηκε...

Η Μπουμπουλίνα, κάθιδρη, πετάχτηκε από το κρεβάτι και στάθηκε στο παράθυρο.

Του ουρανού τα χρώματα δεν τα είχε βάψει ακόμα η αυγή...

Η καρδιά της χτυπούσε αλαφιασμένη.

Ανοιγόκλεισε τα μάτια για να διώξει τον εφιάλτη, μα οι εικόνες παρέμεναν ζωντανές.

Είδε...

Μια ομάδα τούρκων, με όπλα και πυρσούς, πλησίαζε την θέση των Ελλήνων. Θέλαν να κάψουν και να σκοτώσουν τους Έλληνες, θέλαν πάση θυσία να κρατήσουν ζωντανή την κυριαρχία τους.

Τα πρόσωπα τους ήταν άσχημα από το μίσος και τις φονικές ορέξεις τους.

Η Μπουμπουλίνα έδιωξε τον εφιάλτη, κάνοντας τον σταυρό της. Ηρέμησε. Ξύπνησε για τα καλά κι αυτή κι ο ουρανός.

Μέσα στην μαγεία του, διέκρινε...

Τους στρατιώτες του ελληνικού έθνους που ήταν έτοιμοι. Στην όψη τους ήταν ζωγραφισμένη η Ελευθερία!

Και άκουσε την φωνή του Κολοκοτρώνη:

Έλληνες, σήμερα εγγενήθημεν και σήμερα θα πεθάνωμεν διά την σωτηρίαν της πατρίδος μας και διά την εδικήν μας!

Η Μπουμπουλίνα χαμογέλασε πλατιά.

Η Νίκη είναι δική μας, το νοιώθω, το ξέρω! Το 1821 θα σώσει το  Έθνος μας! Φώναξε, κι ευθύς αμέσως, μια άλλη φωνή, μελωδία θεϊκή, απλώθηκε γύρω της:

Η Ελλάδα του Ομήρου, του Ιπποκράτη, του Περικλή, του Λεωνίδα, του Φιλίππου, του Αλέξανδρου, είναι έτοιμη να δεχθεί στην αγκαλιά της τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Παπαφλέσσα, τον Μακρυγιάννη, τον Καποδίστρια, την Μπουμπουλίνα, την Μαυρογένους και κάθε έναν πολεμιστή της ελευθερίας!

Κανείς δεν μπορεί να νικήσει τον Έλληνα!

Στο τέλος, πάντα αυτός σηκώνει το χρυσό μετάλλιο της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, του Πολιτισμού!

Η Μπουμπουλίνα, μαγεμένη, ύψωσε το χέρι προς τον ουρανό.

Τα παραθυρόφυλλα άνοιξαν, το αεράκι, απαλό και γεμάτο με τις μυρωδιές της ελληνικής φυλής, έφτασε κοντά της, την τύλιξε μέσα του και την οδήγησε ανάμεσα στους μαχητές της Ελευθερίας.

Η Μπουμπουλίνα - Λασκαρίνα έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821. Ηρωικά πολέμησε. Δαπάνησε όλη την περιουσία της για τον ιερό αγώνα. Τα χρόνια κύλησαν, οι Έλληνες σημείωναν σημαντικές νίκες, το έθνος σιγά-σιγά αποκτούσε την πολυπόθητη ελευθερία του. Μα ταυτόχρονα οι πολιτικοί έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια που ζημίωναν την Επανάσταση. 

Η ηρωίδα το 1825 αποτραβήχτηκε στις Σπέτσες. Αποκαρδιωμένη με την εξουσία και χωρίς χρήματα. Οι κίνδυνοι για την πατρίδα δυστυχώς πολλαπλασιάζονταν, οι μουσουλμάνοι κέρδιζαν νίκες... Η Μπουμπουλίνα ήταν έτοιμη να ορμήσει και πάλι μπροστά. Μα η μοίρα είχε άλλα σχέδια...

22 του Μάη, το 1825, αυτή η περήφανη Ελληνίδα δολοφονήθηκε για οικογενειακούς λόγους από ανθρώπους που είχαν τυφλωθεί από προσωπικά συμφέροντα! Σκότωσαν την Ελληνίδα μας! 

Αλλά, την αγκάλιασε η αιωνιότητα και η Αθανασία που μόνο τους ήρωες δέχεται στην αγκαλιά της!