Σαν σήμερα ήτανε, 13 του Μάη, το 1982, όταν η Δέσποινα Αχλαδιώτη άφησε την τελευταία της πνοή. Η Κυρά της Ρω, έτσι την ξέρει πια η ιστορία!
Είναι η μεγάλη κυρία του Ελληνισμού, που διδάσκει σε όλους εμάς τι θα πει ήθος, γενναιότητα, αγάπη για το έθνος!
Έζησε την κατοχή, έζησε τις απώλειες αγαπημένων προσώπων, του άντρα και της τυφλής μάνας της, με τους οποίους ζούσε ήδη στην ακριτική νησίδα Ρω.
Με την λογική μας, είναι αδύνατο να συλλάβουμε το μεγαλείο της ψυχής της. Κι όταν έχασε τους αγαπημένους της, δεν εγκατέλειψε το νησί. Έμεινε ολομόναχη εκεί, για να το προσέχει, για να γίνει ο φάρος του Ελληνισμού. Για να υψώνει κάθε χάραμα την Ελληνική Σημαία και για να την κατεβάζει το βράδυ. Για 40 χρόνια. Εκεί, σε μικρή απόσταση από τους γείτονες που αιώνες τώρα δεν ησυχάζουν στα μέρη τους...
Όταν τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών αλλά και από το Υπουργείο Αμύνης για την προσφορά της στην πατρίδα, η Κυρά της Ρω έπλεξε με τις λέξεις της έναν ύμνο: Όταν χάνεσαι μέσα στο πέλαγος, νοιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα. Θέλω την Σημαία στον τάφο μου.
Η Κυρά της Ρω έζησε λιτά και σεμνά, και μεγαλούργησε.
Θα έπρεπε να είναι το φωτεινό παράδειγμα όλων μας. Θα έπρεπε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου