Αϊδίνιο: 18 Ιουνίου - Σφαγιάστηκαν τα Ελληνόπουλα...

18/6/1919 - 18/6/2020

Η Μικρά Ασία δεν είναι πια δική μας. 

Το Αϊδίνιο δεν ανήκει στους φυσικούς κατόχους του. 

Ναι, οι Έλληνες το απελευθέρωσαν 14 του Μάη 1919. Αλλά ένα μήνα αργότερα ο ελληνικός στρατός δέχθηκε άγρια επίθεση από Τούρκους τσέτες και αναγκάστηκε για περίπου τρεις ημέρες να φύγει από την πόλη. 

Αυτές τις ημέρες οι Τούρκοι έσφαζαν όποιον Έλληνα έβλεπαν μπροστά τους.

31 Πρόσκοποι μαζί με τον τοπικό έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους αρχηγούς τους, που πρόσφεραν ανθρωπιστική βοήθεια χωρίς διάκριση σε Έλληνες και Τούρκους, μέσα στο γενικό κλίμα της άγριας σφαγής, συνελήφθησαν από τους Τούρκους και εκτελέστηκαν διαδοχικά. 

Όταν οι Έλληνες ξαναμπήκαν στην πόλη, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πιο ανατριχιαστική, φρικιαστική εικόνα θανάτου. Οι δρόμοι της πόλης ήταν γεμάτοι από πτώματα Ελλήνων κάθε ηλικίας. Ανάμεσά τους και οι 31 Πρόσκοποι με τον έφορο Αυγερίδη. 

Το περιοδικό  "Η Ζωή των Προσκόπων", έκδοση 1ης Ιουλίου 1919, στο πρωτοσέλιδό του μιλά για το αποτρόπαιο γεγονός:

"Εις τους σφαγιασθέντας Προσκόπους του Αϊδινίου. 

Δεινώς έπληξε τον Ελληνικό Προσκοπισμό και κάθε ελληνική καρδιά η αναγγελία του μαρτυρικού θανάτου στο Αϊδίνιο του Τοπικού Εφόρου Νικολάου Αυγερίδου και των μαζί με αυτόν θανατωθέντων νεαρών προσκόπων. Μέγας πατριώτης ο Νικόλαος Αυγερίδης εγκολπώθηκε τον προσκοπισμό και με τον αγνό ενθουσιασμό της ευγενικής του ψυχής προσέφερε στην προσκοπική ιδέα τα μέγιστα, στο μικρό διάστημα της υπηρεσίας του... 

Ήταν αρωγός σε κάθε εθνικό και κοινωφελές έργο, συνεργαζόμενος με το "Σύνδεσμο των Ελλήνων Αϊδινίου" στα διάφορα ελληνικά γυμναστικά σωματεία της Ιωνίας. 

Ο υπέροχος αυτός πατριώτης, το γενναίο αυτό τέκνο της Ιωνίας, όλη αυτή τη δράση επρόκειτο να την πληρώσει με τη ζωή του και μαζί του αγρίως κρεουργηθέντες νεαροί του πρόσκοποι..." 

Σφαγιασμένα νεαρά Ελληνόπουλα, ακρωτηριασμένοι οι Έλληνες πατριώτες, θυσίες για την πατρίδα. Αναγνωρίστηκαν ποτέ; Έχουν θέση στις σελίδες της ιστορίας που διδάσκονται στα σχολεία μας; 

Όχι. Γιατί τα κόμματα εξουσίας στην πατρίδα, από τότε μέχρι σήμερα, δεν έπραξαν τα σωστά για αυτούς τους μάρτυρες του Ελληνισμού. Αντίθετα, προσπάθησαν να οικοδομήσουν μια φιλία με τους Τούρκους, που δεν οδήγησε πουθενά. Που δεν οδηγεί πουθενά. 

Αλλά, ο ελληνικός λαός οφείλει να θυμάται πως η ιστορία είναι αμείλικτη με εκείνους που ξεχνούν και δεν διεκδικούν το δίκιο τους...