Όταν ο Καργάκος μιλούσε για τα τζαμιά! Τον κατηγορούσαν για φανατισμό...



Ένα μικρό δείγμα του λόγου του, που καταδεικνύει το μεγαλείο αυτού του Έλληνα, παρατίθεται κατωτέρω. Ο Καργάκος είναι επίκαιρος όσο ποτέ! Και οι λέξεις του τόσο ζωντανές και άμεσες, που ο αναγνώστης νοιώθει ότι του μιλά σαν να βρίσκεται αντίκρυ του, μπλεγμένος μαζί του σε ένα μοναδικό μάθημα ζωής και ιστορίας!

"Μου ζητήθηκε προ καιρού να έχω συμμετοχή σε μία συζήτηση για το υπό ανέγερση τζαμί σε μία πρωινή εκπομπή της Δημοσίας Τηλεοράσεως. 
Αρνήθηκα, προφασιζόμενος βαρηκοΐα. Η κυρία, όμως, ήταν επίμων και μου πρότεινε να σταλεί συνεργείο στο σπίτι μου, όπου θα κάνω μία δήλωση με τις απόψεις μου και δεν θα υπάρξει πρόβλημα εμπλοκής σε διάλογο. 
Δέχθηκα με βαρειά καρδιά. Το συνεργείο (δύο ευγενέστατοι κύριοι) ήλθαν στο σπίτι μου δύο ώρες ενωρίτερα και μου είπαν ότι η δήλωσή μου θα γίνει μόλις αρχίσει η εκπομπή. Με έζωσαν φίδια ανησυχίας και τους είπα να τηλεφωνήσουν ότι σε διάλογο δεν μετέχω λόγω βαρηκοΐας. 

Φαίνεται, όμως, ότι οι δύο πολυθέλγητρες "συντονίστριες" ήσαν πιο βαρήκοες από εμένα και με ενέπλεξαν σ΄ ένα διάλογο με πρόσωπα που μου ήσαν άγνωστα και που σε καμμία περίπτωση δεν είχα διάθεση ν΄ αρχίσω διάλογο μαζί τους. 
Και, όμως, ο διάλογος άρχισε, οπότε αναγκάστηκα να εγκαλέσω στην τάξη έναν από τους συζητητές και να του συστήσω ευπρέπεια. Και ακολούθως, στρεφόμενος προς τις χαριτόβρυτες "συντονίστριες", τους δήλωσα κοφτά ότι παραβιάζουν κατάφωρα την δημοσιογραφική δεοντολογία, διότι -παρά την ρητή δέσμευσή τους- με υποχρέωσαν να δημοσιοποιήσω κάτι που αποτελεί προσωπικό μου "δεδομένο". 
Ακολούθως, παρακάλεσα τα δύο μέλη του συνεργείου να απέλθουν. Έτσι άφησα το πεδίο ελεύθερο στους συζητητές και στις "κυρίες" να πουν ό,τι θέλουν. Πρόφθασα, όμως, να πω μερικά πράγματα, που είναι χρήσιμο να διαβασθούν, διότι, όπως με πληροφόρησαν, κάποιος από το "συνεργείο" μου καταλόγισε φανατισμό και κάτι άλλο βαρύτερο. Η δήλωσή μου - όπως την θυμάμαι - περιείχε τα ακόλουθα σημεία:

Πρώτον, σέβομαι τις θρησκευτικές ευαισθησίες και τις θρησκευτικές ανάγκες παντός ανθρώπου, αλλ΄ αφελώς διερωτώμαι: σε ποιους θα ανήκει θρησκευτικά το εν λόγω τζαμί; Στους Σουνίτες ή στους Σιΐτες; Ή, μήπως, σε κάποια άλλη από τις δεκάδες μουσουλμανικές σέχτες; Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να μονοιάσουν στις χώρες τους και θα μονοιάσουν στην Ελλάδα; Μήπως υπάρχει κίνδυνος να έχουμε φαινόμενα Βαγδάτης; 

Δεύτερον, εν ημέραις κρίσεως, όταν δεν έχουμε χρήματα να επισκευάσουμε και να αποκαταστήσουμε την Μητρόπολη (15 χρόνια είναι γιαπί), μας περισσεύουν λεφτά για να φτιάξουμε πολυτελές τζαμί; 

Τρίτον, ποια εκκλησία των Αθηνών διαθέτει την οικοπεδική έκταση που θα διαθέτει το υπό ανέγερση τζαμί; (Όπως με έχουν πληροφορήσει απόστρατοι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, στον οποίο ανήκε ο χώρος, πρόκειται για μια έκταση 20-23 στρεμμάτων. Ίσως να κάνουν λάθος. Αλλά τον χώρο τον έχω επισκεφθεί και είναι εξαιρετικά ευρύς).

Τέταρτον, ο εισερχόμενος στην Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού και της Λεωφόρου Καβάλας, πρώτα θα βλέπει το τζαμί και μετά την Ακρόπολη. Ποια εντύπωση θα προκαλεί στον ξένον επισκέπτη, όταν θα βλέπει στις πύλες των Αθηνών το συναθροισμένο πλήθος των μουσουλμάνων; Αφήνω την απάντηση στον αναγνώστη.

Πέμπτον, πόσο κοστολογήθηκε η εκχωρηθείσα από το Πολεμικό Ναυτικό οικοπεδική έκταση; Και ποιοι ήσαν οι υπογράψαντες πολιτικοί και στρατιωτικοί; Μήπως κάποιος εξ αυτών φιλοξενείται ή πρέπει να φιλοξενηθεί στον Κορυδαλλό; Διότι, όπως μου έχουν εκμυστηρευθεί παλιοί αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, η έκταση δόθηκε "μπιρ παρά". Στο ένα πέμπτο της αξίας της!

Έκτον και σοβαρώτερον: Τι θα συμβεί αν κάποιος χριστιανός θρησκομανής ή κάποιος χουλιγκάνος ή (αυτό κυρίως) κάποιος προβοκάτορας γράψει κάποια νύκτα κάτι αισχρό για την μουσουλμανική θρησκεία ή φτιάξει μια καρικατούρα του Μωάμεθ; Δεν θα ξεσηκωθεί εναντίον μας όλο το Ισλάμ; 
Εδώ οι εγχώριοι βάρβαροι δεν σέβονται τα πιο ιερά μας μνημεία και θα σεβασθούν το τζαμί; Μήπως κάτι τέτοιες βλακώδεις ή προβοκατόρικες ενέργειες, θα δίνουν το πρόσχημα στην Τουρκία να επεμβαίνει στα εσωτερικά μας; 
Οι Τούρκοι εξόντωσαν τον Ελληνισμό της Πόλης, 1955 

Ας θυμηθούμε τι έγινε το 1955 με κάποια αισχρογραφήματα στην φερόμενη σαν οικία του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν τα άγνωμα πλήθη της Πόλης και αφάνισαν καθετί χριστιανικό στην Βασιλεύουσα. Από καταστήματα μέχρι τάφους. 

Και κάτι που δεν πρόφθασα να πω: Ακούω να λέγεται ότι θα αναβαθμισθεί η περιοχή χάρις στο τζαμί. Οι λέγοντες αυτμό, χωρίς να έχουν πρόθεση να κάνουν χιούμορ, αυτό τελικά πετυχαίνουν. Αν θέλουμε αναβάθμιση της περιοχής, θα μπορούσαμε στο χώρο αυτό να μεταφέρουμε τον κρυμμένο κάπου στο Ζάππειο ανδριάντα του Καραϊσκάκη, που έδωσε στον χώρο αυτό την πρώτη μου μάχη στην Αττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αυγούστου 1826) και ο οποίος την επόμενη χρονιά έδωσε την ζωή του για την ελευθερία των Αθηνών.

Και κάτι σαν επίλογος: Διαλαλούμε urbi et orbi ότι η Αθήνα είναι η πόλη που γέννησε την δημοκρατία. Αυτός που θεμελίωσε την δημοκρατία ήταν ο Κλεισθένη. Ανδριάντας του Κλεισθένη δεν υπάρχει πουθενά στην Αθήνα. Μήπως είναι καιρός να στηθεί εκεί που πρόκειται να φτιαχθεί το τζαμί; Έτσι οι ξένοι (και οι εντόπιοι), που φθάνουν στην Αθήνα, θα θυμούνται ότι στην πόλη αυτή γεννήθηκε η δημοκρατία και όχι το... Ισλάμ! 

Ο Καργάκος, ήταν και παραμένει πάντα, μεγάλος δάσκαλος για όλους τους Έλληνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου