25/11/2020
"Αδερφέ μου! Ανάσα μου! Γούλια μου! Όχι! Μη!" Ούρλιαξε η Περιστέρα
και πέταξε από πάνω της την φθαρμένη κουβέρτα. Όπως πετάχτηκε από το παλιοκρέβατο, αυτό έτριξε δυνατά. Όμως η αντάρτισσα δεν τ΄ άκουσε. Ήταν τόσο λαχανιασμένη η ανάσα της και τόσο δυνατά γοργοχτυπούσε η καρδιά της, σαν αφηνιασμένο θηρίο σε κλουβί.Γονάτισε, σφίγγοντας το όπλο στο ζωνάρι της. Η αντάρτισσα ποτέ δεν κοιμόταν βαθιά, και ποτέ δεν έβγαζε από πάνω της τ΄ άρματά της. Όμως τούτος ο εφιάλτης ήταν αδύνατον να μείνει μακριά της, τον ζούσε μέρα-νύχτα, της έτρωγε τα σωθικά σαν λυσσασμένο σκυλί.
Λίγα βήματα έξω από το μισοσκότεινο μικρό δωμάτιο της, βρίσκονταν τα παλικάρια της.
"Πρέπει να ξεκουραστώ, μισή ώρα ακόμα, πρέπει. Δεν θα αφήσω ζωντανό ούτε έναν από αυτούς που σε βασάνισαν, Γούλια μου, ούτε έναν!" Ορκίστηκε, και το κεφάλι της ακούμπησε στις σαπισμένες από τον χρόνο σανίδες.
Δάκρυ δεν κύλισε στο πρόσωπό της.
"Δεν θα κοιμηθώ άλλο, το ξέρω", μουρμούρισε έπειτα από λίγο.
Ολοζώντανος ήταν ο εφιάλτης. Εφιάλτης και πραγματικότητα.
Η βία χόρεψε μπροστά στα μάτια της...
Οι τούρκοι έφτασαν, βρίζοντας και γελώντας σαν υστερικοί δαίμονες, την μικρή ομάδα του Γούλια Κράκα.
-Παραδοθείτε! Ίσως σας λυπηθούμε, ίσως σας πουλήσουμε σε πλούσια αφεντικά! Χλεύασε ένας.
-Γλυτωμό δεν έχετε! Γκιαρούρηδες! Σκυλιά! Ο άλλος, φτύνοντας προς την πλευρά των Ελλήνων, πυροβόλησε. Πέτυχε το πόδι του συμπολεμιστή του Γούλια.
-Ορμάτε παλικάρια! Για την Μακεδονία μας! Ελευθερία ή Θάνατος! Ο Γούλιας όρμησε, πυροβολούσε, το πρόσωπό του το έντυνε άγρια χαρά!
-Τους νικάμε αδέρφια!
Όλοι μαζί οι Έλληνες, έκαναν τους τούρκους να οπισθοχωρούν!
Όμως η Περιστέρα τον είδε... Είδε τον τούρκο που στα μουλωχτά πλησίασε τον αδερφό της.
Ούρλιαξε, μέσα στον εφιάλτη. Αλλά, η κραυγή του εφιάλτη δεν έφτασε ποτέ στην πραγματικότητα.
Ο τούρκος πυροβόλησε και βρήκε το σώμα του Γούλια. Μόλις το είδαν οι βάρβαροι δικοί του, πήραν θάρρος.
Η μάχη ξεκίνησε από την αρχή. Περισσότεροι τούρκοι εμφανίστηκαν θαρρείς από το πουθενά. Πυροβολούσαν, έφτυναν, σιχαμένες κραυγές έβγαζαν.
Σε μια τραγική στιγμή, οι τούρκοι έπιασαν τον Γούλια. Κι άρχισαν να τον γδέρνουν, οι υπάνθρωποι...
"Αδερφέ μου! Καρδιά μου! Ζωή μου! Γούλια μου!" Ούρλιαξε η Περιστέρα με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια της. Όμως η κραυγή του εφιάλτη δεν έφτασε ποτέ στην πραγματικότητα.
Η αντάρτισσα πετάχτηκε όρθια και στάθηκε στο παράθυρο.
"Θα εκδικηθώ για σένα αδερφέ μου! Θα αγωνιστώ για την Μακεδονία μας! Δεν θα αφήσουμε την Συνθήκη αυτή να ισχύσει! Γιατί, τότε, η ιερή Μακεδονία μας θα περάσει στα χέρια των άλλων βάρβαρων, των βουλγάρων! Αυτό δεν θα το αφήσουμε να γίνει! Ποτέ! Η Μακεδονία είναι των Ελλήνων!
Καταραμένοι πολιτικοί! Καταραμένοι τούρκοι! Καταραμένοι βούλγαροι!"
Ένας λυγμός έφραξε το λαρύγγι της, σαν είδε ολοζώντανο μπροστά της ό,τι είχε απομείνει από το λατρεμένο σώμα του αδερφού της.
Οι τούρκοι τον έγδαραν. Η πραγματικότητα ήταν ένα εκατομμύριο φορές σκληρότερη από τον εφιάλτη.
Η Περιστέρα έσφιξε το όπλο της και προχώρησε αποφασιστικά προς την εξώπορτα.
"Ώρα για πόλεμο, αδέρφια!" Η στεντόρεια φωνή της έφτασε στα αυτιά των συμπολεμιστών της, έφτασε στην καρδιά της Μακεδονίας, έφτασε στο αγνώριστο κορμί του αδερφού της.
Εκδικήθηκε την βίαιη δολοφονία του αδερφού της. Μαζί με τους άνδρες της, η Περιστέρα Κράκα σκότωσε όλους τους δολοφόνους του Γούλια Κράκα.
Πολέμησε για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους τούρκους και τους βούλγαρους, κατά την διάρκεια της Μακεδονικής Επανάστασης του 1878, που βασικό σκοπό της να ακυρώσει την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου που έδινε την Μακεδονία στους βουλγάρους.
Η Καπετάνισσα των Μακεδονομάχων Περιστέρα Κράκα ήταν γνωστή ως καπετάν-Σπανοβαγγέλης.
Είθε να της μοιάσουμε οι σημερινοί Έλληνες!
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου