Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού: Η διαφορετικότητα είναι ευλογία!

2/4/2021

Ένα νεαρό ζευγάρι περιμένει το πρώτο του παιδί. Πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Η νέα ζωή θα μεταμορφώσει την δική τους σε παραμύθι, γεμάτο με πρίγκιπες και βασιλοπούλες. Θα το δουν να μεγαλώνει, να μορφώνεται, να ερωτεύεται, να κάνει την δική του οικογένεια. Ο κύκλος της ζωής. Και μετά, έρχεται η μέρα της γέννησης. 

Το κρατούν στην αγκαλιά τους, και η ευτυχία τους είναι απερίγραπτη. Το μωράκι δείχνει εντελώς φυσιολογικό. Κλαίει, τρώει, βγάζει φωνούλες όπως όλα τα νεογέννητα. Στις ψυχές των γονιών ρέει το χαμόγελο. 

Περνούν οι μήνες, το μωράκι αρχίζει να περπατά. Όλα δείχνουν φυσιολογικά. Κανένα σημάδι ανησυχίας. Κι αν αργεί λίγο να πει τις πρώτες λεξούλες του, αυτό δεν είναι παράξενο. Πολλά παιδιά αργούν να μιλήσουν. 

Κυλούν κι άλλοι μήνες. Το παιδάκι κοντεύει τα δύο του χρόνια. Οι γονείς αρχίζουν να παρατηρούν πως το αγγελούδι τους διαφέρει κάπως από τα άλλα παιδιά. Παίζει συνεχώς μόνο του, δεν ασχολείται καθόλου με άλλα παιδιά, δηλαδή δεν αναπτύσσει κοινωνική συμπεριφορά. Επαναλαμβάνει τις ίδιες, λίγες, λέξεις. Και μάλιστα επαναλαμβάνει τις λέξεις που λέει η μαμά ή ο μπαμπάς. Κάνει στερεότυπες κινήσεις: Χτυπά για παράδειγμα το χεράκι του στο μέτωπο ή στο στόμα ή περπατά στις μύτες. Σε κάθε παιδί μπορεί να εκδηλωθεί ο αυτισμός με διαφορετικό τρόπο. Του αρέσει να κάνει τα ίδια πράγματα, να ακούει το ίδιο τραγούδι ή να βλέπει την ίδια ταινία. Ίσως μέσα από την συνήθεια, νοιώθει ασφάλεια και ηρεμία.  

Όταν πια οι γονείς έχουν συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, ότι το αγγελούδι τους είναι διαφορετικό, απευθύνονται σε παιδοψυχολόγο. Δύσκολες καταστάσεις, οι γονείς έχουν να μάθουν πώς θα συμπεριφέρονται στο παιδί τους, ώστε αυτό να μεγαλώσει σωστά, ενώ ταυτόχρονα έχουν να παλέψουν με τα δικά τους συναισθήματα και τις σκέψεις: Γιατί σε μένα; Ποιος φταίει; Πώς θα αντέξω την κατάσταση; Τι πρέπει να κάνω για το αγγελούδι μου; Πώς θα το βοηθήσω; 

Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι ειδικοί που οδηγούν το παιδί σε λογοθεραπεία και εργοθεραπεία, ώστε να μπορέσει αυτό να βελτιώσει την κοινωνική του συμπεριφορά. Το αυτιστικό παιδί είναι μόνο του, και οι ειδικοί το βοηθούν να κοινωνικοποιηθεί. 

Ένα αυτιστικό παιδί δεν θέλει την σωματική επαφή, δεν κοιτάζει τον άλλον στα μάτια, ενοχλείται από κάποιους ήχους και δυσανασχετεί έντονα. Αλλά είναι πανέξυπνο, με δυνατή οπτική μνήμη και πολλές άλλες ικανότητας που διαφέρουν από παιδί σε παιδί. 

Μπορεί να μην είναι ικανό να κατανοήσει μία απλή έννοια, όπως π.χ. τι είναι το αλάτι, αλλά είναι ικανό να κάνει μέσα στο μυαλό του ιδιαίτερα δύσκολες πράξεις. 

Οι γονείς ενός αυτιστικού παιδιού έχουν δυστυχώς να αντιμετωπίσουν και την κοινωνική αδιακρισία και αναλγησία. Δηλαδή, οι άλλοι δεν αποδέχονται το αυτιστικό παιδί. Κοιτάζουν αδιάκριτα ή με οίκτο ή με ενόχληση και το παιδί και τους γονείς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι γονείς να στεναχωριούνται αφόρητα, να ζουν πληγωμένοι και να είναι εγκλωβισμένοι μέσα στα στερεότυπα μιας κοινωνίας που δεν έμαθε να εκτιμά το διαφορετικό. 

Πρέπει να μάθουμε ότι το διαφορετικό, αυτιστικό, παιδί είναι όμορφο, έξυπνο, ταλαντούχο και αξίζει όσο κι εμείς. Ίσως παραπάνω και από εμάς. Και, πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε και να εκτιμούμε τους γονείς του, που διανύουν τον δικό τους Γολγοθά, μέσα σ΄ έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν πρίγκιπες και βασιλοπούλες. Ας φροντίσουμε, όμως, μέσω της δικής μας συμπεριφοράς, να εκλείψουν οι κακές μάγισσες και τα τέρατα. Γιατί ο οίκτος και το κουτσομπολιό μας είναι οι κακές μάγισσες και τα τέρατα... 

2 Απριλίου έχει οριστεί να είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Ας φροντίσει έκαστος να είναι η ημέρα που θα συνειδητοποιήσει ότι η διαφορετικότητα είναι ευλογία. 

Υστερόγραφο: Οι πληροφορίες του κειμένου δεν αντλήθηκαν από κάποιο βιβλίο, αλλά από άνθρωπο που μεγαλώνει αυτιστικό παιδί. Ο οποίος, όταν διάβασε τον τίτλο του κειμένου, είπε με αγωνία: Είναι όντως ευλογία η διαφορετικότητα; Εμείς, απαντούμε, ναι, η διαφορετικότητα είναι ευλογία. Εσείς; 

(Η φωτογραφία είναι από την σελίδα csn-de)