22-23 Απριλίου 1827, ο θάνατος του Γεωργίου Καραϊσκάκη: Τα τελευταία λόγια του Ήρωα με φωνή αδύναμη και μάτια γεμάτα δάκρυα

 22/4/2022

Μη φοβάστε τους Τούρκους, αυτοί βλέποντές σας τρέμουν, όταν μάλιστα μυρίζωνται την ομόνοιάν σας, δεν τολμούν να πλησιάσουν.

Γεώργιος Καραϊσκάκης (1782-22 με 23 Απριλίου 1827), Έλληνας Κλέφτης και Αρματολός και Αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 - Όλα για την Ελευθερία της πατρίδας τα έδωσε, μέχρι που μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. 

Παρά το γεγονός ότι ήταν βαριά άρρωστος από φυματίωση, βγήκε στην μάχη, εκεί στο Φάληρο, το απόγευμα της 22ας Απριλίου του 1827, για να αντιμετωπίσει μαζί με τους στρατιώτες του τους Τούρκους του Κιουταχή. Και τότε η σφαίρα που κανείς δεν ξέρει αν ήταν από τούρκικο χέρι ή από ελληνικό προδοτικό, σφηνώθηκε στα σωθικά του και του "επέτρεψε" να πετάξει προς την Αθανασία.

 Τα τελευταία του λόγια ήταν:

"Αδελφοί συστρατηγοί και στρατιώται! Εγώ αποθνήσκω ευχαριστημένος. Διότι εκπλήρωσα τα προς την πατρίδα χρέη μου καθ΄ όσον αι φυσικαί δυνάμεις μ΄ εσυγχώρησαν, συμβουλεύω και σας ν΄ αγαπάτε την πατρίδα. Ο θάνατός μου δεν πρέπει να σας δειλιάσει, μάλιστα να σας δείξει τρομερούς προς τους εχθρούς. Μη φοβάστε τους Τούρκους, αυτοί βλέποντές σας τρέμουν, όταν μάλιστα μυρίζωνται την ομόνοιάν σας, δεν τολμούν να πλησιάσουν. Μη λυπάσθε, Έλληνες, διά τον θάνατόν μου, η τιμή, και το καύχημα των παλικαριών είναι να τα κράξουν σφαγάρια και όχι ψοφήμια. 

Δεν έχετε χρείαν ξένων οδηγιών διά τον αγώνα σας. Ο πόλεμος τον οποίον κάμνονεν είναι δίκαιος, είν΄ αναγκαίος. Το ανίκητον όπλον της ελευθερίας είναι η καταφρόνησις του θανάτου, και μάλιστα όταν οδηγήται από την πολεμικήν εμπειρίαν σας και γνωστήν σας ανδρείαν. 

Συγχωρήτε μοι, αδελφοί, καθώς κ΄ εγώ συγχωρώ όλους εσάς μικρούς τε και μεγάλους. Ο Θεός θέλ΄ είναι πάντοτε μαζί σας, όταν εσείς συμφώνως επικαλήσθε το όνομά του διά το καλόν της πατρίδος. Υγιαίνετε, άξια παλικάρια και πολυπαθέστατοι σύντροφοι". 

Ταύτα ειπών με φωνήν αδύνατον και οφθαλμούς γέμοντας δακρύων  εισήλθεν εις το πλοιάριον, το οποίον διετάχθη να τον μετακομίσει εις άλλο, όπου έμελλε να τον επισκεφθεί ο χειρούργος, όστις ιδών το τραύμα ανίατον διέταξε να μετακομισθεί έτι ζων εις Σαλαμίνα, αλλά περί τα μέσα της νυκτός θαλασσοπλοών έτι επλήρωσε το κοινόν χρέος. 

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν πια νεκρός, η πατρίδα έχασε έναν από τους πιο γενναίους Αγωνιστές της. Η φρικτή είδηση του θανάτου του 

ανήγειρε θρήνους και οδυρμούς εις πάσαν ηλικίαν και γένος των τε κατοίκων, παροίκων και τυχόντων ξένων. Αφήσαντες όλοι τας οικίας των ανοικτάς έτρεχον τύπτοντες τα στήθη, ποτίζοντες την γην με θερμά και ακράτητα δάκρυα, αμιλλώμενοι τις να πρωτασπασθεί, και πρωτοραντίσει με τα δάκρυά του τον ήρωα, κράζοντές τον οι μεν πατέρα, οι δε σωτήρα της Ελλάδος, άλλοι το φόβητρον των Τούρκων και άλλοι το αιώνιον καύχημα της Ελλάδος. 

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, το καύχημα της Ελλάδος, έγινε Αθάνατος πριν προλάβει να γεράσει...  

(Πληροφορίες από το βιβλίο Άπαντα για τον Γ. Καραϊσκάκη, εκδόσεις Μέρμηγκα, 3 τόμοι)