Καργάκος: Εἶναι κωμικὸ ὁ λαχανοπώλης τῆς Λαϊκῆς νὰ δηλώνει «Δεξιὸς» καὶ πλεῖστοι «χρυσοκάνθαροι» τοῦ παρόντος νὰ τὸ παίζουν «Ἀριστεροὶ»

 

15/4/2022

 Οι διδασκαλίες του Σαράντου Καργάκου (1937-2019) είναι πάντα, τραγικά, επίκαιρες!

«Δεξιὸς»-«Ἀριστερὸς»: Κούφια καρύδια!

Κατ’ ἐμὲ– οἱ ὅροι «Ἀριστερὸς»-«Δεξιὸς» εἶναι κούφια καρύδια, γιὰ νὰ θυμηθῶ ἕναν τίτλο βιβλίου ποὺ, μὲ τὸ ψευδώνυμο Λέκας Ἀρβανίτης, τύπωσε στὸ Λίβερπουλ ὁ Ἀλέξανδρος Πάλλης. Κούφια καρύδια, ποὺ ὡστόσο διαμορφώνουν τὸ ἦθος καὶ τὸ ὕφος τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς. Καὶ χἀρη στὴν εὐκολία, μὲ τὴν ὁποία διακινοῦνται, ἐμποδίζουν τὸ λαὸ νὰ δῆ τὰ βασικὰ προβλήματα τοῦ σήμερα καὶ τοῦ αὔριο, τὶς νέες ἀπειλὲς ποὺ ἔρχονται ἀπὸ παντοῦ, καὶ ἀπὸ μέσα καὶ ἀπέξω. Δὲν παριστάνω τὸν Ἀγέλαο τὸν Ναυπάκτιο, ὥστε νὰ προειδοποιῶ γιὰ τὰ προφαινόμενα ἐξ Ἑσπερίας ἤ ἐξ Ἀνατολῆς νέφη». Βλέπω, ὅμως, αὐτὸ ποὺ καὶ ἕνας τυφλὸς μπορεῖ νὰ δεῖ: Οἱ καιροὶ ποὺ ἔρχονται εἶναι χαλεποί. Ὅ,τι καὶ νὰ συμβεῖ, ὅποιο κακὸ κι ἄν μᾶς βρεῖ, πρέπει νὰ μᾶς βρεῖ μονοιασμένους. ὄχι δαιμονισμένους. Δὲν ἐννοῶ ὅτι πρέπει νὰ σταματήσει ἡ πολιτικὴ ἀντιπαράθεση. Ὄχι, ὅμως, στὸ ἐπίπεδο τῆς ταμπέλλας. Ὄχι στὸ ἐπίπεδο τοῦ «Ἀριστερὸς»-«Δεξιὸς», ὅροι ποὺ ἀνάγονται στὴ δικαιοδοσία τῆς πολιτικῆς παλαιοντολογίας. Διότι, ἄν ἐξετάσει κάποιος τὸ τὶ εἶναι σήμερα «Ἀριστερὰ» καὶ «Δεξιὰ» καὶ ποιὸς «Ἀριστερὸς» καὶ «Δεξιὸς», ἀσφαλῶς θὰ θυμηθεῖ τὸ «Παρδαλὸ Κατσίκι» τοῦ ἀείμνηστου γελοιογράφου Φωκ. Δημητριάδη.

Μέσα ἀπὸ τὶς ἀντιθέσεις ποὺ προκαλεῖ ἡ κοινωνικὴ γεωλογία μὲ τοὺς ὑποχθόνιους κραδασμοὺς της, προέχει νὰ καλλιεργοῦμε, πρῶτα μέσω τῆς παιδείας, μιὰ ἰδεολογία ἐθνικῆς συνοχῆς. Ἀκολούθως, αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ ποικιλόμορφη ἔξωθεν ἐπιβουλὴ καὶ, τέλος, αὐτὸ ποὺ κατ’ ἐμὲ εἶναι τὸ κύριο πρόβλημα τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος: Μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση, τὴ Νέα Τάξη καὶ μὲ τὶς συγκολλήσεις ἀνόμοιων κρατῶν σὲ ἑνότητες θὰ ἔχουμε ἆραγε περισσότερη ἤ λιγώτερη δημοκρατία; Μήπως αὐτὸ ποὺ μᾶς προσφέρεται εἶναι φενάκη δημοκρατίας καὶ, γιὰ νὰ μὴν τὸ ἀντιλαμβάνεται ὁ λαὸς, τοῦ προβάλλεται διαρκῶς ὁ διχαστικὸς μπαμπούλας τοῦ «Δεξιὸς»-«Ἀριστερὸς»; Δὲν εἶναι φενάκη ἐλευθερίας ἤ ἐλευθεριότητα καὶ ἡ καλπάζουσα ἀνηθικότητα;

Στὴν Ἑλλάδα, ὅπου ὁ πολιτικὸς Σαρδαναπαλισμὸς εἶναι πετρωμένο πολιτικὸ πεπρωμένο, ὁ Ἀριστερισμὸς ἔγινε κοσμικὸς συρμός. Δὲν μπαίνεις στὰ μεγάλα σαλόνια χωρὶς ἕνα ἐλάχιστο ἄρωμα Ἀριστερισμοῦ. Εἶναι κωμικὸ ὁ λαχανοπώλης τῆς Λαϊκῆς νὰ δηλώνει «Δεξιὸς» καὶ πλεῖστοι «χρυσοκάνθαροι» τοῦ παρόντος νὰ τὸ παίζουν «Ἀριστεροὶ», ἐπειδὴ τὸ χρῆμα ἔρρευσε στὰ θυλάκιὰ τους, μέσῳ κάποιου Ἀριστεροῦ δῆθεν παράγοντα, ἀπὸ κάποια κρατικὴ πηγή. Ἀν ἀνοιχτοῦν κάποτε οἱ διαβόητες «λίστες» θὰ φανεῖ ὅτι οἱ περισσότεροι ληστὲς τοῦ δημοσίου χρήματος εἶχαν δηλώσει... «Ἀριστεροί»! Δηλαδὴ «Ἀριστεροί» νέας κοπῆς.

Ἀλλὰ τὸ νὰ παίζει κανεὶς μὲ τὶς λέξεις εἶναι τόσο ἐπικίνδυνο ὅσο καὶ τὸ νὰ παίζεις μὲ ἕνα κοφτερὸ μαχαίρι. Ὅλα δείχνουν ὅτι ἡ ἐξουσιαστικὴ ἀλαζονεία τοῦ Ἀριστερισμοῦ ἀναγεννᾶ –κι αὐτὸ σ’ ὅλη τὴν Εὐρώπη καὶ στὶς ΗΠΑ φυσικὰ– μιὰ «βαρέων βαρῶν» Δεξιά. Στὴν ὁποία θὰ ἐνταχθοῦν κυρίως στοιχεῖα προλεταριακά. Ἄν δὲν πρυτανεύει, λοιπόν, ἡ λογικὴ καὶ τὸ αἴσθημα τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος, τὰ πράγματα θὰ ἐκτραχυνθοῦν. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πολλοὺς «ὁρκισμένους Ἀριστεροὺς» (τὸ εἴδαμε στὴ Δικτατορία) νὰ γίνονται «ὑπερδεξιοὶ» γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὰ «κεκτημένα» τους. Ἀσφαλῶς, κάποιοι θὰ πληρώσουν τὰ σπασμένα. Καὶ αὐτοὶ δὲν θὰ εἶναι οἱ ἐξαλλοέξαλλοι, δὲν θὰ εἶναι οἱ φανατικοὶ, δὲν θὰ εἶναι οἱ πυρφόροι κουκουλοφλῶροι, θὰ εἶναι, ὅπως συμβαίνει πάντα, οἱ κηρύσσοντες τὸ «ὁμονοεῖτε». Γι’ αὐτὸ ἀκολουθεῖ μετὰ ἡ ἀνάγκη γιὰ τὸ «μετανοεῖτε».

Τὸ ἔχουμε ζήσει συχνὰ στὸ πρόσφατο καὶ ἀπώτατο παρελθόν. Θὰ εἶναι θλιβερὸ νὰ τὸ ξαναζήσουμε καὶ στὸ παρὸν πιστεύοντας θρησκευτικὰ σὲ... «κούφια καρύδια». Ἡ δημοκρατία εἶναι σὰν τὸ σχοινὶ ποὺ δὲν μᾶς δένει, μᾶς συνδέει. Ἄν ὅλοι μας στὰ ἄκρα τὸ τραβᾶμε, θὰ σπάσει τὸ σχοινὶ καὶ τότε ὅλοι μας ἀνάσκελα θὰ πᾶμε! Πηγή:sarantoskargakos.gr