Μια καθημερινή ημέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μακριά από το πολεμικό μέτωπο. Τι αγαπούσε περισσότερο, το φαγοπότι ή τις συζητήσεις;

                                                                                                                            (Πηγή:herodote.net)

2/5/2022

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν πότης και λαίμαργος; Πώς περνούσε μία καθημερινή ημέρα, όταν δεν ηγείτο του μακεδονικού ελληνικού στρατού του; 

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν πολύ εγκρατής και στην πολυφαγία. Στις εκστρατείες του, όταν του έστελναν πολλά φαγητά και γλυκίσματα, έλεγε ότι δεν τα χρειάζεται όλα αυτά και πως προτιμούσε την λιτή διατροφή. 

Επίσης, και στο κρασί ήταν εγκρατής, παρά τα όσα λέγονται γι΄ αυτόν. Και σε συγκεντρώσεις, προτιμούσε να μιλά πολύ και όχι να πίνει. 

Όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος, έμενε για πολλή ώρα χωρίς να πίνει. Γιατί από τα έργα του δεν τον αποσπούσε ούτε το κρασί, ούτε το παιχνίδι, ούτε ο γάμος, ούτε και το θέαμα, όπως τους άλλους στρατηγούς. Και το φανερώνει αυτό η ζωή του, που την έζησε εντελώς σύννομη, και παρ΄ όλα αυτά ήταν γεμάτη από πάρα πολλά και μεγάλα έργα.

Τις μέρες που δεν είχε καμία ασχολία, σηκωνόταν πρωί και θυσίαζε πρώτα στους θεούς, και αμέσως καθόταν και προγευμάτιζε. Έπειτα περνούσε την μέρα του κυνηγώντας ή δικάζοντας ή τακτοποιώντας κάτι από τα πολεμικά ή διαβάζοντας. 

Αν ήταν σε πορεία, όχι πολύ επείγουσα, μάθαινε βαδίζοντας συνάμα ή να τοξεύει ή να ανεβαίνει σε άρμα που έτρεχε και πάλι να κατεβαίνει. Πολλές φορές παίζοντας κυνηγούσε και αλεπούδες και πουλιά, όπως είναι δυνατό να βγάλει κανείς από το ημερολόγιο του. 

Όταν ερχόταν στο κατάλυμά του, κι ενώ λουζόταν ή αλειφόταν, εξέταζε τους επικεφαλής των αρτοποιών και των μαγείρων, αν έχουν τα σχετικά με τον δείπνο όπως πρέπει. Και άρχιζε να δειπνεί αργά, αφού νύχτωνε. Αξιοθαύμαστη ήταν η φροντίδα και η επίβλεψή του στο τραπέζι, ώστε να μη διανέμεται τίποτε άνισα ούτε με αμέλεια. 

Όταν δεν πολεμούσε, ο Αλέξανδρος φρόντιζε να κοιμάται σωστά, ώστε να αναπληρώνει τις δυνάμεις του. 

Ήταν λοιπόν εγκρατής στο φαγητό και στο ποτό, και προτιμούσε τις συζητήσεις, για όσο καιρόν δεν βρισκόταν στο πολεμικό μέτωπο. 

Και όσοι στην εποχή μας τον κατηγορούν, θα έπρεπε, το λιγότερο, να ντρέπονται. Πώς άραγε θα οδηγούσε τον Ελληνισμό στα πέρατα της Οικουμένης ο Μέγας Αλέξανδρος, αν ήταν πότης και λαίμαργος; Και μόνο αυτή η ρητορική ερώτηση αποδυναμώνει τους ισχυρισμούς των επικριτών του.