Κωνσταντίνος Τσικλητήρας: Ο Έλληνας υπεραθλητής με τα λαστιχένια πόδια είχε τραγικό τέλος στο μέτωπο

13/6/2022

Ήταν πολύ νέος για να πεθάνει, αλλά η μοίρα αποφάσισε να παίξει τραγικό παιχνίδι για τον πρώτο Έλληνα υπεραθλητή Κωνσταντίνο Τσικλητήρα. Μόλις στα 25 του χρόνια κι έχοντας κατακτήσει πολλά μετάλλια, πεθαίνει... 

Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου του 1888 στην Πύλο Μεσσηνίας, ο Κωνσταντίνος καθόλου δεν ενδιαφερόταν για τις οικονομικές σπουδές, που ήταν το όνειρο του πατέρα του και γι΄ αυτό τον είχε στείλει στην Αθήνα. Ήθελε να ασχοληθεί μόνο με τον αθλητισμό. 

Γράφτηκε λοιπόν το 1906 στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο και σημείωσε την πρώτη του επιτυχία, κατακτώντας την τρίτη θέση στο μήκος άνευ φόρας στους Πανελλήνιους Αγώνες, με επίδοση 2,83 μ. Να σημειωθεί ότι από την παιδική του ηλικία έκανε όποιας μορφής προπόνηση μπορεί κάποιος να φανταστεί. Αυτοσχεδιάζοντας, πηδούσε μάντρες ή περνούσε πάνω από τρία δεμένα άλογα!

Ο Τσικλητήρας ήταν επίμονος, σκληροτράχηλος, ασυμβίβαστος κι έτοιμος για κάθε θυσία, αρκεί αυτή να τον οδηγούσε σε ύψιστες αθλητικές αποδόσεις και ακολούθως στην κατάκτηση μεταλλίων. 

Το 1907, στους Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης, κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, στο άλμα εις ύψος με 1,65 μ., στο ύψος άνευ φόρας με 1,40 μ. και στο μήκος άνευ φόρας με 3,14 μ. Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου. Στους Πανελλήνιους Αγώνες πήρε δύο χρυσά μετάλλια. Έπαιξε και ως τερματοφύλακας στην ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΓΣ. 

Συμμετείχε και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 1907-1908. Στις 20 Ιουλίου έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και κατέκτησε στο μήκος άνευ φόρας το ασημένιο μετάλλιο. 23 Ιουλίου 1908, ο Τσικλητήρας κατέκτησε και δεύτερο ασημένιο μετάλλιο στο ύψος άνευ φόρας. Το 1908 έγινε τερματοφύλακας στον Παναθηναϊκό Όμιλο Αθηνών και κατέκτησε μαζί με την ομάδα του το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Επίσης, και το 1910 κατέκτησε μαζί με την ομάδα του ένα ακόμα Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Το 1912, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Στοκχόλμη, στους οποίους ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, κατέκτησε στο μήκος άνευ φόρας το χρυσό μετάλλιο, στις 8 Ιουλίου με άλμα 3,37 μ., και το χάλκινο μετάλλιο στο ύψος άνευ φόρας με άλμα 1,55 μ.. 

Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας όταν δεν κατάφερνε να προκριθεί απογοητευόταν βαθιά, όμως ποτέ δεν εγκατέλειπε την σκληρή προπόνηση ούτε γινόταν έρμαιο της απελπισίας του. Όταν στους Μεσολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας δεν είχε καταφέρει να προκριθεί, έσφιξε τα δόντια του, προπονήθηκε σκληρά και τελικά όρμησε μπροστά για να κατακτήσει νέα μετάλλια. 

Ο Τσικλητήρας ήταν ψηλός άνδρας (1,92 μ.), και όπως τον είχε περιγράψει ο λογοτέχνης Ζαχαρίας Παπαντωνίου ως ανταποκριτής της εφημερίδας Χρόνος στο Λονδίνο, ήταν πολύ υψηλός... μελαχροινός... με πόδια μεγάλα και λαστιχένια... 

Όταν είχε επιστρέψει ο Τσικλητήρας από τους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης στην Αθήνα, του είχε επιφυλαχθεί αποθεωτική υποδοχή και τα σχόλια του Τύπου ήταν διθυραμβικά. 

Μόλις δύο μήνες μετά τον θρίαμβο της Στοκχόλμης, ξέσπασε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας στρατεύεται. Του προτάθηκε να παραμείνει στο Φρουραρχείο Αθηνών, αλλά αυτός αρνήθηκε. 

Ήθελε να πάει στο μέτωπο, αρνούμενος να αποδεχθεί ευνοϊκή μεταχείριση. 

Εκεί, στην πρώτη γραμμή, προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα. 10 Φεβρουαρίου του 1913 άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 25 ετών.