Τέτοιες μέρες ήτανε...
Η ψυχή στο στόμα, το σάλιο μαχαίρι που την έκοβε...
Η αγωνία έκαιγε το μυαλό μας...
Τέτοιες μέρες ήτανε...
Παλέψαμε, Μακεδονία μας, μα όχι όσο έπρεπε, όχι όσο να σε σώσουμε...
Κάτι παραλείψαμε να κάνουμε...
Έπρεπε να πέσουμε πάνω τους...
Αλλά, υποταχτήκαμε στην νομιμότητα,
που εκφράζονταν με ματ και χημικά...
Τέτοιες μέρες ήτανε...
Ο Τσίπρας υπέγραψε την συμφωνία της προδοσίας με τον Ζάεφ...
Και ο διάδοχός του Μητσοτάκης σέβεται τον καταποντισμό της Μακεδονίας μας
προστατεύοντας τον προκάτοχό του εις βάρος του Έθνους μας.
Τέτοιες μέρες ζούμε από τον Ιούνιο του 2018 ως σήμερα, φρικτές...
Με σκυμμένα κεφάλια και σφαγμένες ψυχές
περιφέρουμε τα κορμιά μας στα ματωμένα ιερά μακεδονικά χώματα.
Κάπου όμως στα μυστικά δώματα της ύπαρξής μας αντηχεί
του Ρήγα η φωνή:
Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στην σκλαβιά; Ως πότε;
Γιατί η προδοσία της Μακεδονίας μας σε καιρό ειρήνης,
είναι μια από τις χειρότερες και επικινδυνότερες μορφές
σκλαβιάς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου