Γεννήθηκα όχι για να μισώ, μα για ν΄ αγαπώ τους άλλους...

12/6/2022

Εμείς που μάθαμε να αγαπούμε το μίσος, πώς θα μπορέσουμε 

να κατανοήσουμε το μήνυμα του αρχαίου μας τραγωδού, του Σοφοκλή που έβαλε στο στόμα της ηρωίδας του Αντιγόνης αυτά τα λόγια: Γεννήθηκα όχι για να μισώ, μα για ν΄ αγαπώ τους άλλους... 

Αυτό το μήνυμα ταιριάζει απόλυτα με τις ορθόδοξες χριστιανικές αρχές του λαού μας. Ή πιο σωστά, ταίριαζε.

Γιατί τώρα πια, οι δεξαμενές της αγάπης στερεύουν επικίνδυνα στην σύγχρονη κοινωνία μας, την εξωτερική μορφή της οποίας διαμορφώνουν άνθρωποι που πολλές φορές, εξαιτίας του προσωπικού τους συμφέροντος, αδυνατούν να δουν τις τραγικές συνέπειες των πράξεων τους. 

Η κοινωνία μας σήμερα στιγματίζεται από εγκλήματα, το ένα χειρότερο από το άλλο. Οι δράστες μπορεί να είναι μικρής ή μεγάλης ηλικίας και τα κίνητρα μπορεί να είναι ασήμαντα ή σημαντικά. Το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο: Ανθρώπινες ζωές χάνονται, γιατί κάποιοι δεν έμαθαν να αγαπούν τους άλλους, παρά έμαθαν μόνο να τους μισούν. 

Η σαπίλα των αξιών και των αρχών στις ημέρες μας παίζει τραγικό και πρωταγωνιστικό ρόλο, δυστυχώς. 

Ζούμε διαρκώς μέσα σε μια "αγωνία" για την εξωτερική μας εμφάνιση, βομβαρδισμένοι από μια ασταμάτητη ροή κατευθυνόμενων ειδήσεων και στερημένοι από βαθιές γνώσεις που προάγουν την ανώτερη φύση μας ως έλλογα όντα. 

Μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον, το μίσος βρίσκει γόνιμο έδαφος να ανθίσει. Η φονική συμπεριφορά μας δεν απασχολεί κανέναν, ούτε εμάς ούτε τους συνανθρώπους μας. Σημασία έχει να περνάμε καλά, και να ψοφάει η κατσίκα του γείτονα. 

Ο Σοφοκλής και η Αντιγόνη του, η αγάπη που νικά το μίσος, ο άνθρωπος που επιβάλλεται και ξεπερνά τον μοχθηρό εαυτό του, όλα αυτά δεν μας απασχολούν καθόλου! 

Ο λόγος του αρχαίου μας τραγωδού, ότι η πατρίδα μας πρέπει να ευδαιμονεί και μέσα της πρέπει να ζουν ευτυχισμένοι Έλληνες, ουδόλως μας απασχολεί, χώρια που μπορεί να μην έχουμε ακούσει ποτέ αυτόν τον λόγο. 

Αφού, δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με τον Σοφοκλή, με την πατρίδα, με την αγάπη και τα ιδανικά της. 

Προλαβαίνουμε μόνο να καταπίνουμε αμάσητη την βρώμικη τροφή των πολιτικάντηδων, των καθηγητάδων, των δημοσιογραφάδων και όλων των λοιπών δημοσίων προσώπων που μας παίζουν στα δάχτυλα, εξυπηρετώντας τον δικό τους μικρόκοσμο. Όμως, ο μικρόκοσμος τους καταστρέφει την αγάπη και ενδυναμώνει το μίσος. 

Αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο του μίσους, μακριά από την πατρίδα και τα ιδανικά της, τότε θα παραδώσουμε το έθνος μας στους βάρβαρους. 

Υπάρχει άραγε διέξοδος; Μπορεί να αλλάξει η μοίρα μας; Ναι. Με την γνώση. Γιατί μόνο με την γνώση μαθαίνουμε να αγαπάμε και γινόμαστε "θεϊκοί"...