12/10/2022
Εκείνος ο μαύρος Οκτώβρης του 1904, έγινε το μνήμα του Παύλου Μελά, αφού την 13η ημέρα του, κατάρα χτύπησε το έθνος των Ελλήνων. Τι έγινε, κι όλα τα τύλιξε το σάβανο, ενώ οι Έλληνες με μπροστάρη τον Παύλο καταδίωκαν τους εχθρούς, ώστε να ελευθερωθεί η Μακεδονία μας επιτέλους; Αυτό που έγινε, η λαϊκή μούσα το έβαλε σε στίχους, το απαθανάτισε, ώστε εμείς να ανοίξουμε την ψυχή μας για να το ακούσουμε και από αυτό να εμπνευστούμε:
Μάχεται σκληρώς αυτός (ο Παύλος) και οι άνδρες του. Επιχειρήσας όμως έφοδον, πίπτει νεκρός υπό τας τουρκικάς σφαίρας. Πριν πεθάνει, ζητεί από τους συντρόφους του "να του κόψουν το κεφάλι για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων ή των Βουλγάρων".
Η Λαϊκή Μούσα ψάλλει τον θάνατον του ήρωος. Αυτός υπήρξε το τραγούδι των ανταρτών μέχρι το 1908. Κάποιοι ελάχιστοι επιζώντες το τραγουδούν μέχρι το 1908.
Στο ντοκουμέντο του 1963 "Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή", καταγράφεται αυτό το ποίημα των ανταρτών της Μακεδονίας, το οποίο διέσωσε η 90χρονη χήρα του φονευθέντος το 1904 καπετάν Χατζηπανταζή, η Καπετάνισσα Σοφία εκ Σκοτούσης Σερρών:
Σαν τέτοιαν ώρα στο βουνό
ο Παύλος πληγωμένος
μες στο νερό του αυλακιού
ήτανε ξαπλωμένος.
Για σύρε Δήμο μου, πιστέ
στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό
να πλύνω την πληγή μου.
Σταλαγματιά το αίμα μου
για σε, Πατρίς, το χύνω
για νάχης δόξα και τιμή
να λάμπεις σαν το κρίνο.
Δεν κλαίω τη λαβωματιά
δεν κλαίω και το βόλι
μόν΄ κλαίω που με άφησε
η συντροφιά μου όλη.
Παύλου Μελά το όνειρο
κι η μόνη του μανία
ήταν μη μείνει Βούλγαρος
μες στην Μακεδονία.
Παύλος Μελάς κι αν πέθανε
τ΄ αδέρφια του θα ζήσουν
αυτά θα πολεμήσουνε
τη Βουλγαριά να σβήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου