25/3/2023
Πιο δύσκολο ακόμα και από το να παλέψουν σώμα με σώμα με τους τούρκους ο Κολοκοτρώνης και τα παλικάρια του, ήταν ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουν κάποιους Έλληνες που δεν ήταν έτοιμοι για τον πόλεμο της ελευθερίας.
Ο Θεόδωρος όμως δεν ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει την ελευθερία του έθνους εξαιτίας κάποιων συμπατριωτών του που είτε από προσωπικό συμφέρον είτε από δειλία δεν ήθελαν την Επανάσταση. Σκληρή κι αν ήταν η απόφαση, δεν είχε δισταγμό να τα βάλει με τους δειλούς ή τους προσκυνημένους. Διηγείται
στην συνέχεια μάχες από θέση σε θέση, από τόπο σε τόπο, από δυσκολία σε
δυσκολία, από λαβωματιές σε λαβωματιές, από πείσμα σε πείσμα!
«Την αυγή εξαγνάντησα το στράτευμα το
Φαναρίτικο (οι Τούρκοι) μία ώρα αλάργα, και ο τόπος στενός, και φορτώματα, και
εκρατούσε δύω ώραις ο μάκρος τους, η σειρά τους, και βλέποντάς μας ευθύς
εμβήκαν το τουφέκι και επολεμήσαμε έξη ώραις.
Οι Σπαρτιάται έκαμαν τότε έναν
πόλεμον, που εμιμήθηκαν τον Λεωνίδα: 300 ήτον οι πρώτοι, 1.700 οι Τούρκοι. Από
ταις έξη ώραις έσωσαν τα φουσέκια τους, ελαβώθηκε ο Βοϊδής, ο Δουράκης,
εσκοτώθηκαν πέντε-έξη. Εις το μεσημέρι έσωσαν τα φουσέκια. Μου λένε το
στράτευμα, να τους ανοίξωμεν – όμως τα Κολιόπουλα ήτον 6 ώραις μακρυά εις το
ποτάμι του Ρουφιά, εις το χωριό Τζούκα. Εφύλαγαν διά τους Λαλαίους. Ακούοντας
το τουφέκι, εκίνησαν, πλην δεν έφθασαν (είχαν τετρακοσίους), εις την ώραν, αλλ΄
έπειτα από μισή ώρα…»
Τα
λεπτά και οι ώρες κυλούσαν, και μέσα σε αυτόν τον χρόνο οι Έλληνες αγωνίζονταν
όπως οι αρχαίοι μαχητές, οι 300 του Λεωνίδα. Τουφεκιές, μπαταριές, κραυγές,
αγωνίες… Δύσκολες οι συγκρούσεις, τα χώματα γέμιζαν αίματα, μα η ελληνική πλάση
γέμιζε επιτέλους από δόξα, ξανά. Οι πολεμιστές της Επανάστασης έγραφαν την δική
τους ένδοξη ιστορία!
«Κυνηγούμε τους Τούρκους με τα γυναικόπαιδα,
500 ψυχαίς εχάθηκαν εις το ποτάμι της Καρύταινας, μην ημπορώντας ν΄ απεράσουν
από το γεφύρι, το οποίον το είχαμε πιασμένο. Οι Έλληνες έπαιρναν τα ζώα, τα
άτια όλα λαβωμένα…»
Στιγμές
πολέμου, στιγμές αιωνιότητας. Άλλες γεμάτες με νικηφόρα μηνύματα, άλλες γεμάτες
με ασυνεννοησία των πολεμιστών, μα όλες γεμάτες με ηρωισμό και αυτοθυσία.
Στιγμές που οδηγούν στο Βαλτέτσι.
«Άνοιξε ο πόλεμος του Βαλτετζίου. Τους
δικούς μας τους πολιόρκησαν οι 5.000. Ανοίγοντας το τουφέκι εφθάσαμεν και ημείς
εις ταις πλάταις των Τούρκων, ρίξαμε μια μπαταριά να εμψυχωθούν οι μέσα, και οι
μέσα εχάρηκαν και έρριξαν κ΄ εκείνοι, έρριξαν και οι Τούρκοι, έγεινε κρότος
μεγάλος.
Οι Τούρκοι, η εμπροστιναίς φύλαξες,
περίμεναν να φύγουν οι Έλληνες καρτερώντας δύω ώραις, και ακούοντας φρικτόν
πόλεμον οπίσω, επείκασαν, ότι οι Έλληνες εκλείσθηκαν και πολεμάν. Ήλθαν και
εκείνοι εις την πολιορκίαν των Ελλήνων, έπιασαν ένα καταράχι δέκα μπαϊράκια και
εμπόδιζαν την κοινωνία μας με τους μέσα.
Ημείς οι 800 εδυναμώσαμεν τον τόπον
για να μη μας πάρουν τα οπίσθια οι Τούρκοι. Ο Κεχαγιάς εκαρτέρησε και αυτός,
δεν είδε τίποτες, ήλθε εις το Βαλτέτζι με δύω κανόνια. Πολεμούν οι Έλληνες οι
κλεισμένοι. Έφθασε και ο Κολιόπουλος, έκλεισε τον Ρουμπή με τους 5.000 και δεν
είχε ανταπόκρισι με τους άλλους Τούρκους. Τους έβαλε (ο Ρουμπής) το κανόνι,
πλην δεν τους έκανε ζημία. Ο πόλεμος εστάθη σφοδρός όλην την ημέραν».
Σκέψου, νοιώσε, ζωντάνεψε μπρος στα μάτια
σου τα μπαρουτοκαπνισμένα πρόσωπα των παλικαριών, στα οποία οφείλεις την
σημερινή ελευθερία σου και τα αγαθά της. Τίποτα δεν απολαμβάνεις τυχαία ή γιατί
το θέλησαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης. Όλα τα απολαμβάνεις, επειδή
στην ψυχή των Ελλήνων, όσες αδυναμίες κι αν είχαν ως θνητοί, βασιλιάς ήταν ο
πόθος για την εθνική τους ελευθερία. Πόθος που από γενιά σε γενιά, κρυφά και
πεισμωμένα, μεταφερόταν, μέχρι που πύρωσε το ψυχοπνεύμα των μαχητών μας, τόσο
το πύρωσε που γυρισμό στην σκλαβιά δεν είχε πια…
Απόσπασμα από το βιβλίο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ - Ο Αδάμαστος Αρχιστράτηγος του 1821
Βίντεο για τον Ασύγκριτο Πολεμιστή του 1821, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη - Η μέρα που γεννήθηκε και οι πρώτες μάχες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου