Οι Καρυάτιδες της Λευκάδας: Γυναίκες πανάξιες θαυμασμού

 19/10/2025

Νεαρά κορίτσια της Λευκάδας μαζί με γηραιότερες γυναίκες σε μια ατέρμονη σειρά, ανέβαιναν πάνω στους λόφους από αλάτι καθώς ανέμιζαν τα μπαλωμένα παραδοσιακά τους φορέματα.

Από Τέτη Σώλου

«Ήταν σαν τις Καρυάτιδες σε κόντρα φως. Με τους τεντζερέδες που ήταν γεμάτοι αλάτι, να πηγαινοέρχονται σε διαγώνιες γραμμές μέσα στο κάτασπρο από το αλάτι τοπίο των αλυκών.

Πόσο επιδέξια κινούνταν, παρά το βάρος στο κεφάλι. Πόσο περήφανες και απέριττες ήταν οι κορμοστασιές τους».

«Νεαρά κορίτσια της Λευκάδας μαζί με γηραιότερες γυναίκες σε μια ατέρμονη σειρά, ανέβαιναν πάνω στους λόφους από αλάτι καθώς ανέμιζαν τα μπαλωμένα παραδοσιακά τους φορέματα.

Αυτές τις γυναίκες δεν τις ξέχασα ποτέ στη ζωή μου. Λυπάμαι που δεν θυμάμαι τα ονόματά τους».
Κώστας Μπαλάφας

Άποψη της πόλης της Λευκάδας και στο βάθος οι παλιές αλυκές. Η λειτουργία τους σταμάτησε το 1948.

Ύστερα από χρόνια εγκατάλειψης και ερήμωσης, το 1990, οι αλυκές μπαζώθηκαν και πάνω τους επεκτάθηκε η πόλη. Στη θέση τους σήμερα βρίσκεται η μαρίνα και η χωματερή των σκουπιδιών.

Οι νέες αλυκές, οι αλυκές Αλεξάνδρου, λειτούργησαν μέχρι το 1988.

Σήμερα, παρ’ όλο που έχουν χαρακτηριστεί «Προστατευόμενο Βιομηχανικό Μουσείο και τόπος του Δικτύου Natura 2000», ο χώρος είναι απαξιωμένος και αφημένος στην τύχη του.

Όπως λέει ο Κώστας Μπαλάφας, εκείνη την εποχή παντού συναντούσες γυναίκες, γιατί οι περισσότεροι άντρες βρίσκονταν στην εξορία και στα ξερονήσια.

Οι γυναίκες στις αλυκές σήκωναν στο κεφάλι τους τριάντα κιλά αλάτι και πηγαινοέρχονταν πενήντα φορές τη μέρα. Περπατούσαν ξυπόλυτες και η άρμη ξέραινε και πλήγιαζε το δέρμα.

Τα ρούχα τους, καθώς βρέχονταν από το αλμυρό νερό, κοκάλωναν κι έμοιαζαν με γυάλινα. Έμεναν με τα ίδια ρούχα για πολλές μέρες, μέχρι να έρθει κάποιος συγγενής να φέρει καθαρή αλλαξιά.

Παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες, οι γυναίκες επιδίωκαν να δουλεύουν στις αλυκές.

Εξασφάλιζαν χρήματα για τις ανάγκες του σπιτιού, καθώς και το πολύτιμο αλάτι της χρονιάς, που ήταν απαραίτητο για τις ελιές, το τυρί, την κτηνοτροφία, το πάστωμα των ψαριών.

Οι ανύπαντρες δούλευαν για να φτιάξουν τις προίκες τους.

Η συνύπαρξη με άλλους χάριζε στις γυναίκες μια υποτυπώδη κοινωνική ζωή. Τα βράδια κοιμόνταν στρωματσάδα, κάτω από τις ελιές, χωριστά από τους άντρες, έλεγαν ιστορίες και διασκέδαζαν.

Στις αλυκές δούλευαν μόνο γυναίκες από χωριά. Οι γυναίκες της πόλης της Λευκάδας, ακόμα κι οι πιο φτωχές, δεν πήγαιναν να δουλέψουν στις αλυκές.

Πηγή:  Hellas Special & το «σπιτάκι της Μέλιας»