Αναστάσιος Καρατάσος (Δοβρά Ημαθίας 1764- Ναύπακτος 1830), ένας αλύγιστος Αγωνιστής της Ελευθερίας και της Επανάστασης του 1821, που έριξε τον σπόρο για τον Μακεδονικό Αγώνα.
Μέλος της Φιλικής Εταιρείας από το 1818 και φλογερός πατριώτης, ο Καρατάσος έλαβε ενεργά μέρος στην Επανάσταση, ιδιαίτερα όταν αυτή τύλιξε στις φλόγες της και την Μακεδονία μας.
Από το 1822 και μετά, πολεμούσε σε όλες τις μάχες, μικρές και μεγάλες, ώστε επιτέλους να εκδιωχθούν οι προαιώνιοι εχθροί μας οι Τούρκοι από την ιερή ελληνική γη. Ήταν γενναίος αλλά διέθετε και στρατιωτική φρόνηση και ικανότητα. Οι συμπολεμιστές του τον εμπιστεύονταν απόλυτα.
Το 1795 είχε αναλάβει το αρματολίκι της περιφέρειας Βεροίας και η συμβολή του στην Επανάσταση της Νάουσας ήταν καταλυτική.
Κυνήγησε τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων από την μακεδονική γη, έχοντας στο πλευρό του Έλληνες Κλέφτες κυρίως της Μακεδονίας. Κάθε μάχη που έδιναν, με μπροστάρη τον Καρατάσο, στόχο είχε να καταστραφούν οι Τούρκοι. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, κατέστρεφαν μεγάλες εκτάσεις γης, τις οποίες λυμαίνονταν οι Τούρκοι. Δεν ήταν μόνο θέμα εκδίκησης για τα ατελείωτα χρόνια της σκλαβιάς, ήταν και θέμα Λύτρωσης από αυτόν τον βαρύ και απάνθρωπο ζυγό.
Ο Αναστάσιος Καρατάσος ήταν παντρεμένος με την Μαρία Καρατάσαινα από το 1794 και είχαν αποκτήσει 6 αγόρια, αλλά και κορίτσια (δεν μας είναι γνωστός ο αριθμός). Η μοίρα της οικογένειάς του ήταν σκληρή.
Οι Τούρκοι, στο Ολοκαύτωμα της Νάουσας, αιχμαλώτισαν την γυναίκα του Μαρία, τις δύο κόρες του, τους γιους του Δημήτριο και Κωνσταντίνο, μαζί με άλλους Μακεδόνες. Τα βασανιστήρια φρικτά. Η μάνα είδε τους Τούρκους να αποκεφαλίζουν τον ένα της γιο και να αρπάζουν τον άλλο για να τον εξισλαμίσουν.
Οι Τούρκοι του Εμπού Λουμπούτ πασά αποκεφάλιζαν τους Έλληνες, ιδιαίτερα αυτούς που δεν ήθελαν να αλλαξοπιστήσουν. Αλλά, για την γυναίκα του Καρατάσου, είχαν αποφασίσει άλλη τιμωρία, φρικτότατη: την έκλεισαν μέσα σε έναν σάκο με θανατηφόρα φίδια.
Θάνατος παντού, συντρίμμια οι ψυχές και τα πνεύματα των Ελλήνων. Όμως, δεν παρατούσαν τον Αγώνα. Ούτε ο Καρατάσος λιγοψύχησε, κι ας είχε κομματιαστεί τόσο φρικτά το σπιτικό του. Είχε ήδη χάσει σε μια μάχη με τον εχθρό και τον γιο του Ιωάννη.
Ο Καρατάσος αναγκάστηκε να φύγει από την Μακεδονία, κι έτσι κατέβηκε στην μαχόμενη Ελλάδα. Διακρίθηκε για το θάρρος και τις ικανότητές του σε πολλές μάχες, όπως του Πέτα, της Αλοννήσου και του Τρίκερι. Στην Σκιάθο κατόρθωσε να εμποδίσει την κατάληψη του νησιού από τον Χοσρέφ πασά.
Αλύγιστος και περήφανος, νίκησε και τον Ιμπραήμ πασά. Το 1824 του χάλασε τα σχέδια για την κατάληψη της Ύδρας. Και λίγο αργότερα, μαζί με τον γιο του Τσάμη, έτρεψαν σε φυγή τον Ιμπραήμ και τον στρατό του μετά από την φονική μάχη στο Σχοινόλακο της Μεσσηνίας.
Ο Αναστάσιος Καρατάσος έδωσε κάθε Αγώνα για την Ελευθερία της Ελλάδος, ξεκινώντας από την Μακεδονία και κατεβαίνοντας στην υπόλοιπη χώρα. Με κορμί τραυματισμένο και ψυχή αιματοβαμμένη, έφτασε στην ηλικία των 66 ετών, όταν έπεσε βαριά άρρωστος. Τόσες σκληρές μάχες, τόσες κακουχίες, τόσα βάσανα! Τίποτα δεν τον πτόησε! Αλλά εκείνον τον Ιανουάριο του 1830, η πνευμονία τον χτύπησε αλύπητα. Ήξερε πως ερχόταν το τέλος του.
Έτσι, ο Γέρος της Μακεδονίας, ο Αναστάσιος Καρατάσος, κάλεσε κοντά του τον γιο του Τσάμη και άλλους Μακεδόνες συμπολεμιστές του και τους έβαλε να ορκιστούν ότι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται, ώσπου να ελευθερωθεί και η Μακεδονία.
Και μετά, 22 Ιανουαρίου έδειχνε το ημερολόγιο, ο Γέρος άφησε την τελευταία του πνοή ως χιλίαρχος.
Ο πατέρας που όρκισε τον γιο του να μάχεται μέχρι την οριστική Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, είναι αυτός που έβαλε τον σπόρο του Μακεδονικού Αγώνα. Μετά τον θάνατο του Γέρου, ο γιος του Τσάμης είχε να κυνηγήσει από την ιερή γη και τους Τούρκους και τους Βούλγαρους, και δεν μπορούσε να πράξει αλλιώς, αφού ο όρκος στο νεκροκρέβατο του πατέρα του ήταν ιερός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου