H 42χρονη μαμά 3 παιδιών, νίκησε τον καρκίνο και πέρασε στο Πανεπιστήμιο!

 

 28/7/2023

Νίκησε τον καρκίνο, μαζί με το στήριγμά της, η Νατάσα Μπαστούνη, αριστούχα του 2ου ΕΠΑΛ Μυτιλήνης, που ξεκινά να σπουδάζει στη Μυτιλήνη, στην πρώτη της επιλογή

Ψάχνοντας τους αριστούχους και τις αριστούχες των Επαγγελματικών Λυκείων Μυτιλήνης, το βλέμμα μας είχε καρφωθεί στην Αναστασία Μπαστούνη ή Νατάσα όπως την αποκαλούν οι δικοί της. Η Νατάσα είναι σήμερα 42 ετών, και ετοιμάζεται να μπει στο Πανεπιστήμιο και στην πρώτη της επιλογή, στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας Αιγαίου, στη Μυτιλήνη . Η ιστορία της είναι αυτή που συγκλονίζει και ο λόγος που τη μεταδίδουμε ξανά είναι γιατί εμψυχώνει τον καθένα και την καθεμιά από μας να χαρούμε τη ζωή, να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.

Βιοπαλαίστρια από μικρή, δούλεψε πρώτη φορά σαν αποκλειστική νοσοκόμα όταν τέλειωσε τη σχολή του Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Στη συνέχεια εργάστηκε σε θεραπευτήριο στην Αθήνα, μετά με σύμβαση στο παθολογικό του Νοσοκομείου Μυτιλήνης σε κοινωφελές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, μετά στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ πάλι ως βοηθός νοσηλευτή και στο υγειονομικό, πάλι με κοινωφελές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ.

Μεγάλωνε ήδη με τον σύζυγό της τα τρία τους παιδιά και ήταν πολύ ευτυχισμένη, ένιωθε όμως, όπως μας λέει σήμερα κοιτώντας τη ζωή της, ότι δεν την άγγιζαν οι ασθένειες. Σήμερα τα βλέπει όλα αλλιώς.

Το 2019 ψηλαφώντας τον μαστό της ανακάλυψε κάτι, και ευτυχώς όπως λέει η ίδια γιατί πρόλαβε τα χειρότερα. Ξεκίνησε άμεσα χημειοθεραπείες, ακολούθησαν ακτινοθεραπείες και δίπλα σε όλα ήταν ο άντρας της, λέει και ξαναλέει.

«Επειδή μου έδωσε ο Θεούλης μια δεύτερη ευκαιρία και επειδή έχω έναν υπέροχο σύζυγο που λατρεύω νιώθω ευλογημένη», μας λέει και συγκινείται. «Είναι ο αφανής ήρωας της ζωής μου. Με στήριξε, δεν λύγισε, έρχονταν μαζί μου στις θεραπείες, με στήριξε στο διάβασμα και εκείνος στήριζε στο σπίτι».

Είναι μαζί 11 χρόνια. «Είναι δάσκαλος οδήγησης, έχει φοβερή υπομονή», προσθέτει και συγκινείται κάθε φορά που μιλά για κείνον και τα παιδιά τους 17, 15 και 15 ετών.

Μετά τις χημειοθεραπείες της αποφάσισε ότι πρέπει «να κυνηγάμε τα όνειρά μας πριν το δεδομένο γίνει ζητούμενο. Όλη τη χρονιά διάβαζα, με βοήθησαν πάρα πολύ οι καθηγητές στο 2^ο ΕΠΑΛ ακόμα και στα διαλείμματα να μου δίνουν φωτοτυπίες, σημειώσεις, λύσεις. Όσο υπάρχουν τέτοιοι καθηγητές, υπάρχει ελπίδα».

Το 2021-22 επέστρεψε στα θρανία, ξεκίνησε στο ΕΠΑΛ, πήρε την ειδικότητα βρεφονηπιοκόμου «γιατί είχα τελειώσει βοηθός νοσηλευτή και είχα επαφή με τον τομέα υγείας από μικρή και θεώρησα ότι θα μου είναι πιο οικεία».

«Διάβαζα κάθε μέρα, είτε την ώρα που έτρωγε η οικογένεια είτε 5 το πρωί, όποτε προλάβαινα ήμουν μ ένα βιβλίο στο χέρι!» μας λέει.

Μας καλεί να δούμε τη ζωή διαφορετικά: «Σήμερα έφτιαξα και έφαγα το φαγητό μου, μύρισα ένα λουλούδι, κάθε μέρα να σκεφτόμαστε είναι ευλογία, όταν το συνειδητοποιήσουμε τότε καταλαβαίνουμε πώς είναι η ζωή.

Πίστευα ότι ζούσα σε ένα συννεφάκι, ότι δεν με αγγίζουν οι αρρώστιες. Η ζωή μ΄ έκανε να καταλάβω ότι σε μια στιγμή, το δεδομένο γίνεται ζητούμενο»… Πηγή: stonisi