 |
| Ο Μιχαήλ Αναγνωστάκος μεταμφιεσμένος σε ιερομόναχο. (Πηγή) |
Ο Μιχάλης Αναγνωστάκος ή Καπετάν Ματαπάς, μπορούσε να κρατά το Ευαγγέλιο στο ένα χέρι, και κάτω από τα ράσα κρυμμένο είχε το όπλο του! Δεν σταμάτησε να πολεμά για την Μακεδονία μας, μέχρι που έπεσε ηρωικά παλεύοντας στην Μάχη του Λαχανά.
Ο Μιχάλης Αναγνωστάκος από τη Χαριά του Πύργου Διρού, ήταν Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού και τον Απρίλιο του 1905 εστάλη από το Μακεδονικό Κομιτάτο στην Κεντρική Μακεδονία με διερευνητική αποστολή, αφού οι κομιτατζήδες τρομοκρατούσαν και πίεζαν τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό.
Διέσχισε τη κεντρική Μακεδονία ως ζωέμπορος, μελέτησε και ερεύνησε τη κατάσταση και ίδρυσε μικρούς πυρήνες εθνικής άμυνας σε διάφορα χωριά. Επειδή διαπίστωσε ότι μόνο ενόπλως υπήρχε η δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης, ζήτησε και ανέλαβε αρχηγός εθελοντικού σώματος στη περιφέρεια Λαγκαδά, ως καπετάν Ματαπάς.
Έδρασε ως καπετάν Ματαπάς ή Παπαχρήστος της μονής Όσσιανης στη Γευγελή ή ψαράς της λίμνης των Γιαννιτσών. Στη Κεντρική Μακεδονία είναι το πρώτο Ελληνικό αντάρτικο σώμα που άρχισε δράση και αποτελείτο από έμπειρους πολεμιστές στη πλειοψηφία τους Μανιάτες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συγγενής του Σταμάτης Σαμπατάκος.
Έφθασε στη Μακεδονία με ιστιοφόρο1, κοντά στη Ποτίδαια Χαλκιδικής και από εκεί κινήθηκε μέσω Βάβδου – Βασιλικών και έφθασε στη περιοχή του Λαγκαδά, όπου άρχισε να οργανώνει τα χωριά και να εξουδετερώνει πράκτορες της Βουλγαρικής προπαγάνδας. Είχε ως βάση τα περίχωρα της Μπάλτσας (Μελισσοχώρι) με αποστολή τη διάνοιξη των επικοινωνιών από τη Θεσσαλονίκη προς Γευγελή.
Λόγω της εξαιρετικής δράσης του οι Τούρκοι έλαβαν έκτακτα στρατιωτικά μέτρα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπέστη θλάση στο πόδι του, μετατέθηκε από το Λαγκαδά και μεταμφιέστηκε σε παπά με το ψευδώνυμο Παπά Χρήστος. Εγκαταστάθηκε στη Μονή Αρχαγγέλου Όσσιανης στη Γευγελή, όπου εργαζόταν με το Ευαγγέλιο και το όπλο κάτω από το ράσο για τον Εθνικό σκοπό, οργανώνοντας τις περιοχές της Γουμένισσας και Καράτζοβας.
Τον Ιανουάριο του 1906 λαμβάνει εντολές και μεταβαίνει στη λίμνη των Γιαννιτσών όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο. Οι συνεχείς μάχες του με τους κομιτατζήδες είναι θρυλικές και κατορθώνει να κατασκευάσει τη πρώτη Ελληνική καλύβα εντός της λίμνης, όπου ήδη είχαν εγκατασταθεί και εξαπλωθεί οι κομιτατζήδες. Βοηθούμενος από τον Μανιάτη υπαρχηγό του καπετάν Παναγιώτη (Παναγιώτης Παπατσανετέας) κατασκευάστηκαν και άλλες τις οποίες χρησιμοποιούσαν ως ασφαλή κρησφύγετα και ως βάση για τις επιδρομές που πραγματοποιούσαν, με αποτέλεσμα το περιορισμό της δράσης των αντιπάλων.
Το 1906 το Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης οργανώνει σχέδιο εξουδετέρωσης της Ρουμανικής προπαγάνδας, στο διαμέρισμα Ολύμπου – Πιερρίων, η οποία είχε εξαπλωθεί σημαντικά, ειδικά στο τομέα των Σχολείων, λόγω της παραμονής αρκετών Κουτσοβλάχων και δραστήριων Ρουμάνων πρακτόρων, τους οποίους βοηθούσαν οι Τούρκοι και το Βουλγαρικό κομιτάτο.
Η υλοποίηση του σχεδίου ανατέθηκε στο καπετάν Ματαπά, τον οποίο ανακάλεσε από τη λίμνη των Γιαννιτσών, όπου οι κακουχίες της ζωής του βάλτου και οι κακοήθεις πυρετοί είχαν κλονίσει την υγεία του. Αναλαμβάνοντας την αρχηγία του σώματος Ολύμπου – Πιερρίων, από τον Οκτώβριο του 1906 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1907, καταπολέμησε τη ληστεία, διέλυσε τη Ρουμανική προπαγάνδα, επανέφερε στην Ορθοδοξία τους παρασυρθέντες, οργάνωσε τα χωριά, συγκρότησε επιτροπές από ντόπιο πληθυσμό και ανταποκρίθηκε στην αποστολή του.
Ήταν μικρόσωμος, μεγάλος οργανωτής, πολυμήχανος και αεικίνητος, με σιδερένια θέληση αφού παρ’ όλο το τραυματισμό του και την κλονισμένη υγεία του από την παραμονή του στη λίμνη των Γιαννιτσών συνέχιζε τις μάχες στη λίμνη, στον Όλυμπο και στη Χαλκιδική. Κατά τη τετραετή παραμονή του εξόντωσε τους Ζαλτάν και Άγγελ Πέϊο, οι οποίοι ήταν οι ισχυρότεροι παράγοντες του Βουλγαρικού κομιτάτου, ενώ ξεκαθάρισε και την περιφέρεια της Μονής Πέτρας, από διάφορους κομιτατζήδες που εμφανίζονταν ως εργάτες και χωρικοί.
Ο Γ. Αχ. Γιαννακάκος – Ραζέλος, στο βιβλίο του «Οι Εθελοντικοί Αγώνες της Μάνης δια την Ελευθερίαν (1840-1940)» αναφέρει σχετικό περιστατικό: «Ίνα επιτύχη δε και την εκμιδένησιν διαβοήτου στελέχους της Ρουμανικής Προπαγάνδας, δρώντος εις την περιφέρειαν της Βερροίας εις βάρος του Ελληνισμού, μετεμορφώθη εις ψαράν της Λίμνης των Γιαννιτσών και μετέβη εις την οικίαν του προσποιούμενος τον Ρουμανίζοντα και του προσέφερε φιλικώς ένα μεγάλο ψάρι εις την κοιλίαν του οποίου είχεν ένα τεμάχιον χάρτου επί του οποίου έγραφεν: «Ήλθον μόνος μου να σε γνωρίσω και να με γνωρίσης και σου συνιστώ να αλλάξεις δρόμον γιατί ο δρόμος που τραβάς σε φέρνει κατ’ επάνω μου και καλήν αντάμωσιν» Καπετάν Ματαπάς. Όταν ήνοιξαν την κοιλίαν του ψαριού ίνα την καθαρίσουν, εύρον το χαρτί και την επομένην ο φανατικός οπαδός της Ρουμανικής Προπαγάνδας εγκατέλειψε την Βέρροιαν, αναχωρήσας και μη επιστρέψας».
Οι χωρικοί της Μακεδονίας παραστατικώτατα απεικόνισαν τη δράση του με τα κάτωθι έμμετρα:
Τι είν’ αυτός ο Ματαπάς
τον ευρίσκεις όπου πας
Πότε γίνεται παπάς
Πότ' αντάρτης και ψαράς!
Στέρνουν
γράμματα οι Βουργάροι
- Ματαπά
μου παλλικάρι,
να μας
δώσετε την πόλη
τι θα σκοτωθείτε όλοι!…
- ‘Γω την
πόλη δεν αφήνου
τα κλειδιά δεν παραδίνου…
και με
λένε Ματαπά
για κοπχιάστε κατά ‘πα!...
Η έκθεση του Γενικού προξενείου Θεσσαλονίκης2 αναφέρει: «Ο Ματαπάς υπήρξε το πρότυπον εντίμου, αφοσιωμένου και ικανού εργάτου της εθνικής ιδέας. Πάσχων τους οφθαλμούς σοβαρώς και χωλαίνων εκ κατάγματος του ποδός, ουδ' επί στιγμήν κατά την μακράν περίοδον της δράσεώς του επηρεάσθει υπό των σωματικών τούτων παθήσεων, ούτε υπό των ποικίλων του αγώνος περιπετειών εξ απογοητεύσεως (…).
Ο Γεν. Πρόξενος Λ. Κορομηλάς έγραψε: «Ο Ματαπάς αποτελεί σπάνιον παράδειγμα καρτερίας. Παρά το πάθημά του, ενέμεινεν εις τον Αγώνα, όπου διαπρέπει ως αρχηγός Σώματος, διατηρεί πειθαρχίαν και έχει το Σώμα του έτοιμον προς επιχειρήσεις. Πολυτιμότατος δια την προπαγάνδα».
Το όνειρό του να δει ελεύθερη τη πατρίδα του Μ. Αλεξάνδρου τον οδήγησε να παρουσιασθεί εθελοντικά στον Ελληνο-Βουλγαρικό πόλεμο το 1912, παρ’ όλο που ήταν σε τιμητική διαθεσιμότητα λόγω της πλούσιας Εθνικής δράσης του και της κλονισμένης υγείας του.
Ο ηρωικός αυτός Μανιάτης ήταν εκείνος που, ως εθελοντής και πάλι, μπήκε πρώτος στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να καταλάβει την πόλη πριν το Βουλγαρικό στρατό. Ως υπολοχαγός πυροβολικού ηγούμενος λόχου, αντιμετώπισε επιτυχημένα τους κομιτατζήδες και επετέθη στη μάχη του Λαχανά κατά των Βουλγάρων που χρόνια είχε πολεμήσει. Απωθώντας τους, έσωσε την Θεσσαλονίκη καθώς και την Ελληνική μεραρχία που θα δεχόταν ξαφνική επίθεση και έπεσε ηρωικά μαχόμενος, τη στιγμή μάλιστα που οι Βούλγαροι υποχωρούσαν.
Παραπομπές
1.
Μακεδονικός
Αγών, Τσάμης, σελ. 297
2.
Φ.
Κοντογούρης προς ΥΠ.ΕΞ. 23.08.1907 Αρχείο Υπ.
Εξωτερικών. (Πηγή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου