Μνημόνια, Πρέσπες, Τέμπη, Ρόδος, Έβρος, Θεσσαλία: Οι σύγχρονοι Μακιαβέλιδες πολιτικοί μάς γεμίζουν με φρίκη

15/9/2023

Γέμισε η ψυχή μας με φρίκη. 

Το πνεύμα μας έχει αρρωστήσει. 

Η καθημερινή μας ζωή έχει πέσει πάνω σε τοίχο: Γεμάτη αδιέξοδα, πόνο, απαισιοδοξία. Πόσο ακόμα θα αντέξουμε; 

Από τα μνημόνια που μάς επέβαλαν και υποθήκευσαν τον εθνικό μας πλούτο μέχρι τις Πρέσπες και την ψευδοσυμφωνία με τους σλάβους που έμπηξε τα μαχαίρια της προδοσίας στα σπλάχνα της Μακεδονίας μας, από την φωτιά στο Μάτι μέχρι τα Τέμπη και τους αδικοχαμένους Έλληνες και Ελληνίδες, από τις φωτιές στην Ρόδο και τον Έβρο μέχρι τις καταστροφικές πλημμύρες στον θεσσαλικό κάμπο, όλα μα όλα μάς σκοτώνουν κάθε μέρα και λίγο περισσότερο. 

Σε εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, οι πολιτικοί που άσκησαν εξουσία, Παπανδρέου, Τσίπρας και Μητσοτάκης, ένα πράγμα ήθελαν: Να γίνουν, έκαστος στον χρόνο της πρωθυπουργίας του, Ηγεμόνες. Οι παντοδύναμοι που θα εξουσιάζουν όλους εμάς, ανάλγητα και απάνθρωπα. 

Θύμα των Ηγεμόνων Μακιαβέλιδων δεν είναι μόνο ο λαός της πατρίδας μας, αλλά και το ίδιο το έθνος, το οποίο ξεκληρίζεται εξαιτίας τους. 

Η σύγχρονη μακιαβελική συμπεριφορά των προαναφερθέντων Ελλήνων πολιτικών καταδεικνύεται από την ανάλυση του Ευάγγελου Παπανούτσου στο έργο του "Πρακτική Φιλοσοφία", εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, 1974:

"Στους νέους χρόνους το πολιτικό σκηνικό αλλάζει εντελώς (σε σύγκριση με τον αρχαιοελληνικό πολιτικό κόσμο). Χαρακτηριστικό προανάκρουσμα το πρώτο βιβλίο ευρωπαϊκής πολιτικής φιλοσοφίας: Ο "Ηγεμόνας" του Nicolo Maciavelli, 16ος αιώνας. Φαντάζεστε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν ένας Πυθαγόρας ή Δημόκριτος, ή ένας Πλάτων ή Αριστοτέλης να συλλάβει και να γράψει ένα βιβλίο που εγκωμιάζει τη δύναμη, τη δύναμη για τη δύναμη; Και αυτός ο Θουκυδίδης, ο ρεαλιστής, με το στόμα των μεγάλων ηγετών που παρουσιάζει, υποστηρίζει ότι όχι η δύναμη ως δύναμη, αλλά η λάμψη της πολιτείας, το γόητρο στους σύγχρονους και η φήμη στους μεταγενέστερους, είναι ο σκοπός και το έπαθλο των σκληρών αγώνων. 

Οι νέοι χρόνοι αρχίζουν με άλλο εντελώς μοτίβο. Ο "Ηγεμόνας" ενσαρκώνει τον ιδεώδη πολιτικό, και για τον "Ηγεμόνα", όπως λέει ο πλαστουργός του, ο Maciavelli, το κίνητρο, το πρόγραμμα και ο σκοπός είναι η δύναμη. 

Κάνουμε πολιτική για να αποκτήσουμε δύναμη, για να αποσπάσουμε από τους άλλους δύναμη, για να διαθέτουμε εμείς μόνο (ή εμείς περισσότερο από κάθε άλλον). 

Εκατό χρόνια αργότερα ένα δεύτερο σύνθημα θα συμπληρώσει και θα ολοκληρώσει το πρώτο: και της γνώσης προορισμός είναι να δώσει δύναμη σ΄ εκείνον που την κατέχει: "knoeledge is power", Francis Bacon. 

Έτσι, η "δύναμη" γίνεται το νέο είδωλο. 

Ο αρχαίος έλεγε: της πολιτικής σκοπός ο τέλειος (ο ευδαίμων και δίκαιος) άνθρωπος, της επιστήμης σκοπός ο τέλειος (ο ευδαίμων και δίκαιος) άνθρωπος, και ο άνθρωπος πραγματοποιείται μέσα στην κοινωνική του διέκταση, και με την κοινωνική του διέκταση, μέσα στην πολιτεία και με την πολιτεία. 

Τώρα η πολιτική είναι ο δρόμος (ατόμων και κρατών) προς τη δύναμη. 

Κατά τον  Maciavelli δεν υπάρχει θεμιτό και μη θεμιτό μέσον για την πολιτική και τον πολιτικό, εφόσον τούτο οδηγεί ασφαλώς στη δύναμη. 

Και ο Bacon στο "Novum Organon" (στην Καινή Διαθήκη της επιστήμης - Παλαιά Διαθήκη της ο μεσαιωνικός "Αριστοτέλης") είναι εξίσου σαφής και τολμηρός: γνώση είναι ό,τι μας δίνει τη δύναμη να νικήσουμε στον αγώνα μας με τη Φύση. Η θεωρητική κατάκτηση που δεν βοηθά σ΄ αυτή τη νίκη, δεν επιτελεί το σκοπό της γνώσης". 

Όσα καταγράφει ο Παπανούτσος, αποτελούν την τραγική πραγματικότητα που βιώνουμε οι Έλληνες, και μάλιστα με δική μας ευθύνη: Οι προαναφερθέντες πολιτικοί, σκληροί οπαδοί του μακιαβελισμού, μάς έδειξαν ξεκάθαρα το πρόσωπο και τις προθέσεις τους, ότι δηλαδή θέλουν δύναμη, και την αποκτούν με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. 

Και, εμείς, παγιδευμένοι στο σάπιο αξιοκρατικό σύστημα μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε, ψηφίζουμε ξανά και ξανά, με μια τερατώδικη εμμονή, αυτούς τους Μακιαβέλιδες που μάς εξοντώνουν. 

Πραγματικά, είναι απορίας άξιο, γιατί αποζητούμε την καταστροφή και την προσωπική και του έθνους μας, με τέτοια εμμονή, κι ας έχει γεμίσει με φρίκη η ζωή και η ύπαρξή μας!...

Τι μας συμβαίνει; Παρακολουθούμε ως θεατές ή σε αναμονή για λίγα ψίχουλα δύναμης που θα "κερδίσουμε", την εφαρμογή της Machtpolitik, και θαρρείς και ηδονιζόμαστε με την αυτοκαταστροφή μας!... 

Machtpolitik, λέει ο Παπανούτσος, είναι η πολιτική της δύναμης που πλέον εφαρμόζεται απροσχημάτιστα, όχι μόνο από εκείνους που την διακηρύττουν χωρίς συστολή, αλλά και από όσους καμώνονται ότι την αποδοκιμάζουν, επειδή τάχα τα ελατήρια τους είναι ευγενή. 

Οι πολιτικοί ηγέτες στην εποχή μας χαρακτηρίζονται από ηθικές εκτροπές άνευ προηγουμένου, και παραμένουν ατιμώρητοι. Αντλούν δύναμη μέσα από τις αυθαιρεσίες τους, την διαπλοκή και το ψεύδος. Και εμείς, τους το επιτρέπουμε! Γιατί; 

Στον βωμό της μακιαβελικής δύναμης των σύγχρονων Ελλήνων πολιτικών, θυσιάζονται  Ελληνίδες και Έλληνες, καίγεται γη, πλημμυρίζεται η γη, εξαφανίζεται η φυλή μας. 

Νίκη Μάρκου