23/3/2024
Η Δόμνα Βισβίζη από την Θράκη ρίχτηκε ακράτητη στις φλόγες της Επανάστασης του 1821, έδωσε την καρδιά και την περιουσία της στον Αγώνα και τελικά έσβησε λησμονημένη και πάμφτωχη! Τι ντροπή!
Δόμνα Βισβίζη: Η Δόμνα, γεννημένη στην Αίνο της Θράκης το 1784, στα εικοσιπέντε της χρόνια παντρεύτηκε τον πάμπλουτο εφοπλιστή Αντώνη Βισβίζη - του οποίου η πατριωτική δράση, αν και σύντομη, υπήρξε φλογερή, αφού μυημένος από τους πρώτους στη Φιλική ρίχτηκε ακράτητος στον αγώνα πολεμώντας και δαπανώντας απ΄ την τεράστια περιουσία του μέχρι το Πάσχα του 1822, που σωριάστηκε στο πλοίο του νεκρός κατά τη διάρκεια συμπλοκής στο Μαλιακό - και μαζί του απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ζούσαν ήρεμα κι ευτυχισμένα ως το Μάιο του 1821, οπότε ο Ψαριανός Γιαννίτσης με 4 πλοία ήρθε να βομβαρδίσει το τουρκικό κάστρο της Αίνου. Οι κανονιοβολισμοί εκείνοι στόχευσαν κατ΄ ευθείαν στις καρδιές των Βισβίζηδων κι άναψαν μέσα τους ασίγαστη τη φλόγα και τον πόθο της λευτεριάς.
Ο τόπος δεν τους χωρούσε. Σύναξαν λοιπόν το στόλο τους, φόρτωσαν όσο χρυσάφι μπορούσαν, πήραν τα παιδιά τους κι ακολούθησαν τον Γιαννίτση, για να παλαίψουν κι αυτοί στις θάλασσες, ώστε "να κτιστεί το χρυσόν παλάτι της ελευθερίας", όπως συνήθιζε να λέει ο Αντώνης. Μα πρόωρα το βόλι τού έκοψε την ορμή.
Η Δόμνα τότε, κρύβοντας με ψυχραιμία από το πλήρωμα τον θάνατό του και καταχωνιάζοντας μέσα της τον βαθύ πόνο, ανέλαβε τη διακυβέρνηση του στόλου και καταξίωσε την παρουσία της στην επανάσταση σαν Κυράς των Θαλασσών, αφού ορθώνοντας αντρίκια το ανάστημά της, έγινε φόβος και τρόμος των Τούρκων στην Εύβοια και τη θάλασσα των Σποράδων.
Συνεργάστηκε με τον Εμμανουήλ Παπά, μετέφερε πολεμοφόδια, πολιόρκησε τη Χαλκίδα, υποστήριξε τη μάχη στα Βρυσάκια, κανονιοβόλησε τις ακτές, καταδίωξε αμείλικτα τον τουρκικό στόλο κάθε φορά που προσπάθησε να περάσει στη Στερεά (1822) κι η συμβολή της αναγνωρίστηκε.
Όπως μας πληροφορεί ο Φιλήμων, οι Πρόκριτοι κι οι οπλαρχηγοί της Εύβοιας το 1823 ευγνωμονούν την καπετάν-Βισβίζαιναν, "διότι εδούλευσαν με το πλοίο των, και ο μακαρίτης σύζυγός της ζων, και αυτή μετά θάνατον εκείνου εις την νήσον Εύβοιαν, κατά το βόρειον μέρος, με ειλικρίνειαν και πατριωτικόν ζήλον, χωρίς να παρακούσωσιν της προσταγής".
Ο Υψηλάντης σε ευχαριστήρια επιστολή του την προσφωνεί "ευγενεστάτην και γενναιοτάτην", ο δε Οδυσσέας Ανδρούτσος σε έγγραφό του πιστοποιεί ότι η Δόμνα Βισβίζη κατά Μάιον του 1824 έσωσεν αυτόν και τους άνδρας του διά προμηθείας τροφίμων και πολεμοφοδίων, άνευ των οποίων ο στρατός του θα διαλύετο.
Αποφασιστική, ηρωική και καρτερική, αφοσιώθηκε ολόψυχα στη μεγάλη ιδέα της Φιλικής Εταιρείας, δαπάνησε το έχειν της όλο για τον αγώνα κι όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε πια να συντηρήσει ούτε το τελευταίο της πλοίο, τη θρυλική "Δόμνα", το προσέφερε κι αυτό στην κυβέρνηση "διά να το χρησιμοποιήσει, όπως εκείνη ήθελεν βουληθεί..."
Η Δόμνα Βισβίζη από την Θράκη έδωσε την ψυχή και το βιός της στην Επανάσταση του 1821. Αψήφησε τον πόνο για τον χαμό του άνδρα της, μπήκε στην θέση του, πολέμησε σαν ημίθεη για την Λευτεριά μας. Όταν σώθηκαν τα χρήματά της, πάμπτωχη και απογοητευμένη η Κυρά των Θαλασσών ζούσε λησμονημένη στον Πειραιά με μια πενιχρή κυβερνητική σύνταξη.
Και όπως σημειώνεται στις κάτωθι πηγές: "Η Κυρά των Θαλασσών Δόμνα Βισβίζη έσβησε το 1854 σε ηλικία 70 χρονών, αφού επετέλεσε στο ακέραιο το καθήκον μ΄ αυτοθυσία κι ανιδιοτέλεια, χωρίς να αξιωθεί να δει το "χρυσόν παλάτι της ελευθερίας" να κτίζεται και στην πολύπαθη πατρίδα της Αίνο".
Πηγές: Σ. Αλιμπέρτη: "Ηρωίδες της Ελληνικής Επαναστάσεως" σελ. 233, Εγκυκλοπαίδεια της Γυναίκας τομ. 4ος, σελ. 264 και "Η Μακεδονία στο Θρύλο και στην Ιστορία", Έρευνα-Καταγραφή Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου