Όταν όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, η Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης στάθηκε πιστή στα ιδανικά της Πατρίδας

 12/3/2024

Πού βρίσκεται η Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης και ποιος ο ρόλος της στην διατήρηση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας.

Ένα από τα πιο παλιά και σημαντικά μοναστήρια της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, είναι η Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης, που είναι κτισμένη σε ύψος 753 μέτρων, στα βόρεια του όρους Παγγαίου.

Βρίσκεται στον δήμο Αμφίπολης Σερρών, στα όρια με τους νομούς Καβάλας και Δράμας και εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας.

 

Όταν όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, η Μονή στάθηκε πιστή στα ιδανικά της Πατρίδας

Κατά την τουρκοκρατία, η Μονή συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να διατηρηθεί ζωντανή και κατά το δυνατόν αλώβητη η Ορθοδοξία, καθώς και ο Ελληνισμός. Επειδή βοηθούσε ενεργά τους Έλληνες, είχε γίνει στόχος επιδρομών και από τούρκους και από βούλγαρους.

Για παράδειγμα, το 1507, και μετά από άγριες τουρκικές επιθέσεις κατά των Ελλήνων, είχε αρχίσει να διαφαίνεται ο ουσιαστικός και σημαντικότατος ρόλος προστασίας της Ελληνικότητας ολόκληρης της περιοχής και της Μακεδονίας μας από την Μονή. Διαφορετικά θα είχε εξαλειφθεί από εκεί το έθνος μας. Οι τούρκοι, που είχαν ενημερωθεί για την δράση των Μοναχών, εξαγριώθηκαν και παραφρόνησαν.

Έτσι, στις 25 Αυγούστου του 1507, εισέβαλαν στην Μονή και έσφαξαν 172 Μοναχούς.

Οι Μοναχοί όμως δεν πτοήθηκαν. Με πίστη στην πατρίδα, προσπάθησαν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους, ξέροντας ότι μόνο έτσι θα βοηθηθεί η πατρίδα μας, την οποία εποφθαλμιούσαν πια και οι σλαβοβούλγαροι. Τρία χρόνια μετά, ήλθαν στην Μονή για να την ανασυστήσουν, 10 Μοναχοί από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους.

Η εικόνα της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας στο τέμπλο του ναού

 

Στην Ελληνική Επανάσταση, η Μονή δεν μπορούσε παρά να συμβάλλει αποφασιστικά με στόχο την επιτυχία της και την επακόλουθη εκδίωξη των εχθρών από την ελληνική γη.

Μάλιστα, είχε καταστεί πνευματικό και εθνικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας. Οι ηγούμενοι της Μονής βρίσκονταν σε στενή συνεργασία με τον Νικοτσάρα, τον Εμμανουήλ Παπά και άλλους ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης στην Μακεδονία.

Καθώς κυλούσαν τα χρόνια, και οι βούλγαροι άρχισαν να κάνουν ολοένα και περισσότερες επιθέσεις, η Μονή έγινε στόχος τους και η σύληση κειμηλίων της, δυστυχώς, συχνό φαινόμενο.

Για παράδειγμα, στις 3 Οκτωβρίου του 1916, οι βούλγαροι δεν δίστασαν να δολοφονήσουν τον γέροντα Μοναχό Μακάριο. Κυριολεκτικά, τον έσφαξαν.

Το 1917, στις 27 Μαρτίου, βουλγαροκομιτατζήδες, με επικεφαλής τον Πανίτσα μπήκαν στην Μονή, χτύπησαν βάναυσα τους Μοναχούς και άρπαξαν σημαντικά κειμήλια τα οποία φυγάδευσαν στην Βουλγαρία. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο θησαυροφυλάκιο της Μονής βρίσκονταν πολλά και σπουδαιότατα κειμήλια και στην βιβλιοθήκη της πάνω από 1.300 τόμοι βιβλίων, 400 από τα οποία ήταν χειρόγραφες μεμβράνες.

Οι Βούλγαροι, το ίδιο έτος, το 1917, δεν δίστασαν να κακοποιήσουν και να οδηγήσουν σε ομηρία Μοναχούς, πολλοί από τους οποίους δεν άντεξαν τις άθλιες συνθήκες της φυλακής και πέθαναν, ενώ όσοι επιβίωσαν, μετά την ήττα βούλγαρων και γερμανών, το 1918, επέστρεψαν στην Μονή.

Προβληματισμός:Κάποτε, οι άνθρωποι της εκκλησίας και των μοναστηριών έκαναν τα πάντα, προκειμένου το έθνος μας να μείνει όρθιο στους αιώνες και στις εχθρικές επιδρομές. Δυστυχώς, σήμερα, οι απόγονοί τους δεν πρωτοστατούν σε δράσεις υπέρ της πατρίδας μας. Το πιο οδυνηρό παράδειγμα είναι η σιωπηλή ανοχή εκ μέρους της εκκλησίας της προδοσίας της Μακεδονίας μας. Άραγε, θα ξαναβρεί η εκκλησία τον σωστό προσανατολισμό της; Θα υπερασπιστεί ξανά το έθνος μας όπως του αξίζει;