Μακεδονικός Αγώνας, Σοφία Γεωργίου: Τα απίστευτα κατορθώματα της αδερφής του Καπετάν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη - Αδάμαστο θεριό ήταν αυτή η Ελληνίδα!

Φωτογραφία του Βαγγέλη Νάτση από τα Ασπρόγεια Φλώρινας (στο κέντρο), ντυμένου επίσημα με πολιτικά. Στα δεξιά εικονίζεται η κόρη του σε παιδική ηλικία, ενώ αριστερά εμφανίζεται άγνωστο πρόσωπο, ντυμένο με ντουλαμά - Πηγή:wikipedia.org

 22/4/2024

Η Σοφία Γεωργίου ή Νάτση, έσωσε με απίστευτο τρόπο τον αδερφό της καπετάν Βαγγέλη από τους κομιτατζήδες στις  Μαρτίου 1903, όταν πια δεν είχαν άλλα βόλια... Αργότερα, όταν ο Μακεδονομάχος οπλαρχηγός δολοφονήθηκε από τους βούλγαρους, τον φορτώθηκε στην πλάτη της για να μην τον φάνε τα σκυλιά... 

Η Σοφία Γεωργίου ή Νάτση, μεγαλύτερη αδερφή του καπετάν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη, γεννήθηκε στο Στρέμπενο το 1865 και στα 16 της χρόνια την πάντρεψαν στον Αετό. Γρήγορα όμως έμεινε χήρα κι επειδή ήταν άτεκνη, γύρισε να ζήσει με την οικογένεια του αδερφού της, του οποίου η πρώτη γυναίκα Δήμητρα είχε πεθάνει νεότατη. Η Σοφία στάθηκε μάννα στα τρία ορφανά του, τη Μελπομένη, τον Σπύρο και την Πέτρα. 

Οι εγγονοί του ήρωα από την κόρη του Μελπομένη, σεβάσμιοι γέροντες Παντελής και Ευάγγελος Ρουφίδης, 73 και 71 ετών σήμερα (1984), αφηγούνται:

"Τη θεία Σοφία τη θυμόμαστε καλά. Ξεχνιέται τέτοιος άνθρωπος; Μεγάλωσε τη μάννα μας. Έμενε μαζί μας και τη λατρέψαμε σαν γιαγιά μας. ήταν εξαιρετική γυναίκα. Σωστό παλληκάρι ως το 1920, που πέθανε. Τι και τι δεν μονολογούσε για την αμάχη με τους Βουλγάρους!

Άξια νοικοκυρά στο σπίτι, έκανε ίσα με δέκα άντρες στον πόλεμο. Την φοβήθηκαν οι εχτροί το βράδυ εκείνο, που ήρθαν να κάψουν ζωντανό στο σπίτι τον παππού μας. Πολέμησε πλάι του σα λιοντάρι κι έπειτα έκαμαν δικό τους σώμα αυτοάμυνας. 

Κι όταν στις 14 του Μάη 1904 ο καπετάν Βαγγέλης σκοτώθηκε στα 33 του χρόνια στον Αετό, πάλι η θειά τόλμησε και πήγε και έκλεψε το σώμα του απ΄ εκεί που το πέταξαν οι Βούλγαροι να το φάνε τα σκυλιά. Το φορτώθηκε στην πλάτη και περπατώντας ώρες δρόμο, το ΄φερε να το θάψει κατά την πίστη και τα έθιμά μας στο χωριό. Προστάτεψε και παρηγόρησε και την δεύτερη γυναίκα του παππού μας Θεοδότα από την Καστοριά με το μικρό κοριτσάκι της Ειρήνη. 

Όταν ήρθε ο Παύλος Μελάς στον τόπο μας, η θειά Σοφία τον οδήγησε στο δάσος της Νεγκοβάνης και έπειτα πολλές φορές έκαμε το σύνδεσμο ως τη Νέβεσκα και τη Δροσοπηγή. Ήταν θαρραλέα κι ορμητική σα θεριό. Δε λογάριαζε κίνδυνο. Πολεμούσε κατά πρόσωπο τους Βουλγάρους κι όταν δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, λάκιζε κατά το βουνό. Ξέρεις πόσες φορές την κυνήγησαν να τη σκοτώσουν, τους ξέφυγε και ξημέρωσε στα χιόνια; Πάει αυτή η γενιά των γυναικών. Δεν υπάρχουν πια τέτοιες σήμερα..."

Για την συμβολή της Σοφίας στους αγώνες του καπετάν Βαγγέλη ο Γεώργιος Μόδης αναφέρει το παρακάτω περιστατικό, που συνέβη τη νύχτα της 4 Μαρτίου 1903, όταν οι Βούλγαροι έκαναν έφοδο στο σπίτι του και τους αντιμάχονταν:

"Ο Βαγγέλης πολεμούσε από μέσα με μόνους βοηθούς τον Χρήστο Παναγιωτίδη και την αδερφή του Σοφία. Αργά, μετά τα μεσάνυχτα, μερικοί κομιτατζήδες κατόρθωσαν ν΄ ανέβουν με μια ξυλόσκαλα στο πίσω μέρος του σπιτιού κι ήταν έτοιμοι να βάλουν φωτιά στη στέγη. Τότε η Σοφία, αν και της είχαν τελειώσει τα βόλια, με θάρρος άνοιξε διάπλατα το παράθυρο στο σημείο εκείνο και έρριξε στα μάτια των κομιτατζήδων μια οκά κόκκινο καυτερό πιπέρι, ενώ με ορμή έσπρωξε μακρυά τη σκάλα. Έτσι ο Βαγγέλεης βρήκε τον καιρό και επωφελούμενος από τη σύγχυση βγήκε έξω και τους κυνήγησε μακριά απ΄ το χωριό". *

* Γεωργίου Μόδη: "Ο Μακεδονικός Αγών και η νεώτερη Μακεδονική Ιστορία", Θεσσαλονίκη 1967, σελ. 178 & "Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία", Έρευνα-Καταγραφή Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.