Ο ήρωας ξέρει ότι η ύπαρξή του είναι φευγαλέα, όχι όμως το Έθνος!...

24/7/2024

Ο ήρωας υπερβαίνει την θνητή φύση του. Είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. 

Ξέρει ότι η προσωπική του ύπαρξη είναι μια φευγαλέα στιγμή μέσα στην ροή του χρόνου, ξέρει όμως ότι αυτή η προσωπική του ύπαρξη ανήκει στο Ελληνικό Έθνος που δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μια φευγαλέα στιγμή μέσα στην ροή του χρόνου. 

Δεν λαχταρά για τον εαυτό του την Αθανασία, μα λαχταρά την Αθανασία του Έθνους του. 

Και ρίχνεται στην μια μάχη, στην επόμενη και σε όσες χρειαστεί, για το Έθνος του. 

Πιστεύει ότι το αίμα του δεν τού ανήκει. Αλλά, ανήκει στην Ελευθερία της Ελλάδας. 

Νοιώθει το ένδοξο παρελθόν σαν οξυγόνο μέσα του και σαν άστρο στην καθημερινότητά του. 

Αν κάποιοι εχθρεύονται την Αθανασία του Έθνους του, ποδοπατούν την Ελευθερία της Ελλάδας και κατακλέβουν το ένδοξο παρελθόν της, τότε στερεύει το οξυγόνο του. Και ο μόνος τρόπος για να ζήσει, είναι να πολεμήσει  υπέρ της Πατρίδας του.

Γι΄ αυτόν, η αυτοθυσία δεν είναι λέξη που τον τρομάζει, αλλά είναι χρέος που του αφαιρεί την θνητή φορεσιά του και τον μεταμορφώνει σε τολμηρό και άφοβο Πολεμιστή υπέρ της Ελλάδας. 

Μήπως είναι επιτέλους ο καιρός που πρέπει να παραδειγματιστούμε από τους Ήρωες του Γένους μας, εκείνους τους Ήρωες που περπάτησαν στην Ιερή Ελληνική Γη για να σπείρουν πάνω της το Φως της Γνώσης και του Πολιτισμού, καθώς και το Φως της Ανδρείας και της Λεβεντιάς; Και όλοι ξέρουμε πως από την στιγμή που αυτό το Φως το Ελληνικό μεταλαμπαδεύτηκε στην Οικουμένη, αυτή έγινε πιο ανθρώπινη, πιο δημοκρατική, πιο πολιτισμένη, πιο επιστημονική... 

Νίκη Μάρκου - Συγγραφέας