Οι εθνάρχες να αποκαθηλωθούν από την ιστορική μνήμη!

 
12/8/2024

Η αλλαγή της στάσης του Μακαρίου, από αρχικό υπέρμαχο της Ένωσης σε πολέμιό της, μπορεί να κατανοηθεί μέσω των δολοπλοκιών των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών: άλλαξε λόγω του εκβιασμού του!

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς

Στις 8 Αυγούστου 2024, 42 λεωφορεία με 700 Τούρκους διέσχισαν το οδόφραγμα του Λιμνίτη στην Κύπρο για να γιορτάσουν τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας το 1964 με βόμβες ναπάλμ. Αλλοι τόσοι έφτασαν στον περίκλειστο θύλακα με πλοία, συνοδευόμενα από πλοία του τουρκικού ναυτικού.

Την ίδια περίοδο, ο πρόεδρος της Κύπρου Χριστοδουλίδης αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων καταδρομέων στην Κύπρο, δηλώνοντας ότι «δεν θα δώσει συγχωροχάρτι σε κανέναν». Στην Κύπρο μόνο η ΕΛΔΥΚ, οι καταδρομείς και οι μαχητές της ΕΟΚΑ πολέμησαν το 1974. Οι Μακαριακοί και οι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ «λάκισαν» με τον πρώτο τουρκικό πυροβολισμό. Πενήντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου η δικαίωση των νεκρών απαιτεί να αποκαλυφθούν οι πραγματικές πράξεις και προθέσεις της ηγεσίας του ελλαδικού και του κυπριακού Ελληνισμού, οι οποίες δολίως συσκοτίζονται στον καπνό των ολέθριων πράξεων της χούντας.

Αν εξαιρέσουμε τους κομμουνιστές του ΑΚΕΛ, που ακολουθούσαν τη γραμμή της ΕΣΣΔ, δύο ήταν οι πολιτικοί που εργάστηκαν κατά των συμφερόντων του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Μακάριος. Κατά τον μακαρίτη ιστορικό Δημοσθένη Κούκουνα, οι ολέθριες πολιτικές πράξεις του Καραμανλή κατανοούνται μέσα από τη σχέση του με Γερμανούς και Βρετανούς την περίοδο της Κατοχής, «Η υπόθεση Μέρτεν και η σύγκρουση με τον Καραμανλή», εκδόσεις Μέτρον, Αθήνα 2019. Πράγματι, το 1953, μετά την άρνηση των Βρετανών να επιτρέψουν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο Παπάγος διεθνοποίησε το Κυπριακό στον ΟΗΕ. Ομως, προς έκπληξη των Βρετανών, στις 30 Ιουνίου του 1955 ο Παπάγος απεδέχθη πρότασή των να εμπλακεί η Τουρκία στο Κυπριακό μέσω μιας τριμερούς διάσκεψης στο Λονδίνο (29 Αυγούστου – 7 Σεπτεμβρίου 1955). Ταυτόχρονα, σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τον Σεπτέμβριο του 1955, ο Καραμανλής επέκρινε την πολιτική της «ενώσεως».

Από εκείνη τη στιγμή, η πολιτική θέση του Καραμανλή στο Κυπριακό συνέπλευσε με αυτή των Βρετανών, ως «ευρεία αυτοκυβέρνηση της Κύπρου υπό βρετανική κυριαρχία». Ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας στα απομνημονεύματά του αναφέρει «ότι δεν είχε αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση Καραμανλή προετοίμαζε μεθοδικώς την απεμπόληση του ιερού αιτήματος των Κυπρίων (ένωση) και ότι (ο Καραμανλής) θα παρέδιδε αργά ή γρήγορα την Κύπρο εις τους Αγγλοτούρκους… Το Κυπριακό έχει δολαροποιηθεί». Προφανώς, τα μετέπειτα γεγονότα επιβεβαίωσαν τις αρχικές προθέσεις του Καραμανλή στο Κυπριακό. Η υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου και η δήλωση του Καραμανλή ότι «η Κύπρος κείται μακράν» προσδιόρισαν με σαφήνεια την εγκατάλειψη του κυπριακού Ελληνισμού από τον πολιτικό κόσμο. Επί Καραμανλή, οι Τούρκοι κατέλαβαν το 36% του κυπριακού εδάφους, από το αρχικό 4% της απόβασης. Ομοίως, η αλλαγή της στάσης του Μακαρίου στο Κυπριακό, από αρχικό υπέρμαχο της ένωσης σε πολέμιό της, μπορεί να κατανοηθεί μέσω των δολοπλοκιών των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

Το 2012, σε βιβλίο του, ο πρώην πράκτορας της MI5 West Nigel ισχυρίστηκε ότι μέσα σε μία ημέρα, από την προηγουμένη της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου μέχρι την υπογραφή της, ο Μακάριος άλλαξε στάση λόγω του εκβιασμού του από τις βρετανικές υπηρεσίες για υπόθεση ομοφυλοφιλίας στην οποία ήταν εμπλεκόμενος (West Nigel, «The Friends: Britain’s Post-War Secret Service Intelligence Operations», Literary Licensing, LLC 8/4/2012) και ότι η σταδιακή αλλαγή στάσης είχε αρχίσει από την εποχή της εξορίας του στις Σεϊχέλες, γεγονός που επιβεβαιώνουν οι συνεξόριστοί του. Το μελλοντικό άνοιγμα των αρχείων του Foreign Office θα επιβεβαιώσει ή θα απορρίψει τον ισχυρισμό του συγγραφέα.

Οι πρόσφατες πολιτικές πράξεις του Μητσοτάκη επισφραγίζουν το γεγονός ότι η Κύπρος χάθηκε για την Ελλάδα. Εάν οι «Εθνάρχες» δεν αποκαθηλωθούν στην ιστορική μνήμη λόγω των ανθελληνικών πράξεών τους, ακόμα και ο Μητσοτάκης θα νομιμοποιείται στο μέλλον να ονομάζεται «Εθνάρχης». -Πηγή