Στον Οπλαρχηγό Ιωσήφ Κουντούρη ή Κουντουράκη, εξ Ασή-Γωνιάς Αποκορώνου - Χανίων Κρήτης - Πέθανε έχοντας σφαίρες στην καρδιά και στο πρόσωπο...
Η μυρωμένη άνοιξη, με τα χρυσά λουλούδια,
με προκαλεί να τραγουδώ στους ήρωας τραγούδια
και ο ζαφειρένιος ουρανός, μαγεία σαν σκορπίζει,
μου φέρνει εις την μνήμη μου καθ΄ ήρωα που αξίζει.
Και τώρα βλέπω νοερώς τον Σήφη τον Κουντούρη,
οπούχε σφαίρες τουρκικές στο στήθος και στη μούρη!..
Ήταν απ΄ την Ασή-Γωνιά, οπλαρχηγός με θάρρος,
γι΄ αυτό τον εξετίμησα, μα τον επήρε ο χάρος!
Τρία χρονάκια έκαμεν εις το δικό μου Σώμα,
γι΄ αυτό και δεν τον λησμονώ και τόνε κλαίω ακόμα.
Πηγή: "Οι Πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος, 1903-1909", Παύλου Γύπαρη, Αθήναι 1962 & Φωτογραφία
Στις 22 Απριλίου του 1905, στην Μάχη του Μουρικίου, έπεσαν, ηρωικά μαχόμενοι για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, κάποια Παλικάρια του Ελληνισμού, που κανείς πλέον δεν θυμάται. Δυστυχώς και τραγικώς.
Ήταν ο Ατρόμητος Οπλαρχηγός Ιωσήφ Κουντούρης ή Κουντουράκης, που ανήκε στο σώμα του Γύπαρη, και μαχόταν με πραγματική αυταπάρνηση κατά των μανιασμένων τούρκων. Εκείνη την ημέρα σκοτώθηκε για την Πατρίδα από εχθρικό βόλι ο Γενναίος Μανούσος Κουτσουδάκης. Και λίγο παραπέρα, τραυματίστηκε θανάσιμα ο ηρωικός Θεόδωρος Καμπανάς.
Η Μακεδονία μας δεν απελευθερώθηκε στα χαρτιά που βαστούσαν στα χέρια τους πολιτικάντηδες της εποχής εκείνης. Απελευθερώθηκε, γιατί άρπαξαν τα όπλα Έλληνες και Ελληνίδες, για να κάνουν πραγματικότητα του πανάρχαιου Έθνους μας τα προστάγματα: Για να είναι ελεύθερη η Ελλάδα, πρέπει να είναι ελεύθερη η Μακεδονία. Αυτοί οι πρόγονοί μας έχουν χαράξει τον δρόμο πάνω στον οποίο οφείλουμε να περπατούμε οι Έλληνες. Αρκεί να θυμηθούμε επιτέλους ότι είμαστε Έλληνες!... - Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου