Ύμνος στην Φλώρινα της αρχαίας Λυγκηστίδας, στον αθάνατο τόπο των Μακεδονομάχων και του Ελληνισμού!

Κατά τον Στράβωνα σπουδαιότερη πόλη ήταν η Ηράκλεια - Πηγή

 11/7/2025

Στη Φλώρινα, που χτυπιέται αλύπητα από κάποια πανηγύρια της:

Φλώρινά μου, πατρίδα μου…

Όμορφη πατρίδα μου, χλωρή και καταπράσινη,

για την ξεχωριστή ομορφιά σου την κατάχλωρη,

καθώς στην άκρη άκρη της μεγάλης Πατρίδας μας είσαι,

της Ελλάδας,

στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεσαι Συ κάθε φορά,

αφού σε θεωρούν εύκολη λεία,

χωρίς καθόλου κάτι τέτοιο να είσαι,

όπως περίτρανα έχεις αποδείξει ως τώρα…

 

Πόλη της αρχαίας Λυγκηστίδας, περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας,

που γειτονεύεις με την αρχαία Ηράκλεια,

χτισμένη από τον βασιλιά Φίλιππο,

που «με τις μεταρρυθμίσεις του

έκανε τους γιδοβοσκούς Μακεδόνες αστούς,

πέταξαν τις προβιές και φόρεσαν χλαμύδες»,

από τον δυνατό πατέρα του Αλέξανδρου,

εγγονού της πριγκίπισσας Ευρυδίκης,

που Φλωρινιώτισσα ήτανε…

 

Φλώρινα με τις πολλές κι όμορφες λίμνες σου,

με τα περίφημα βυζαντινά ασκηταριά

στην πανέμορφη Πρέσπα,

με τα ονόματα όλα ελληνικά

από τα χρόνια τα αρχαιότατα,

ονόματα-λέξεις άδεια ρούχα

για τους μη Έλληνες, που δε νιώθουν

τι ακριβώς θα πει «Αλέξανδρος», «Φίλιππος»,

«Ηράκλεια» και πόσο βαθιά πηγαίνει

αυτό το κλέος που στο κυνηγητό της Ήρας

οφείλεται, καθώς σε ήρωα μετατρέπει

αυτόν που στόχο έχει…

 

Φλώρινά μου όμορφη και κατάχλωρη,

βασίλισσα του χιονιού πόλη μου,

πανέμορφη είτε με τα λευκά

είτε με τα πράσινά σου ρούχα,

στόχος έγινες πάλι κάποιας άλλης… Ήρας,

που δε δίνει δεκάρα για την ιστορική αλήθεια,

που βασίζει τα σχέδια και τα όνειρά της

πάνω σε τεράστια ψέματα, οφθαλμοφανή…

 

Φλώρινα, τόπε ηρωικέ,

το μαρτυρούν τα αγάλματά σου:

καπετάν Κώττας, καπετάν Στέφος, Αντώνης Ζώης,

Γεώργιος Μόδης, Ίων Δραγούμης, ο Κρητικός Καραβίτης,

βεβαίως ο Λάκης Πύρζας κι ο Παππούς,

Αντίγονος Χολέρης, από τη Βεύη,

που σε μια έξαρση ηρωισμού

απάλλαξε τον βασανισμένο τόπο

από τον αιμοσταγή Τσακαλάρωφ…

 

Πώς να ξεχάσω τον καπετάν Σούλιο,

τον Βορειοηπειρώτη Μακεδονομάχο,

που πέθανε πάμφτωχος σε κάποιο ήσυχο χωριό σου;

Τον χαιρετούσα καθημερινά,

καθώς από μπροστά του περνούσα

στον δρόμο για το σχολειό μου,

το νυν 1ο Λύκειο της Φλώρινας,

μόνο που τότε δεν ήξερα ποιος ήταν,

πολύ αργότερα έμαθα…

 

Την έμαθα την Ιστορία του κι ας άργησα…

Αυτό είναι το ζητούμενο, να ξέρεις την Ιστορία

του τόπου όπου κατοικείς, να ξέρεις πού μένεις…

Να ξέρεις πως αυτή η πόλη η καταπράσινη

άνοιξε πλατιά την αγκαλιά της

και δέχτηκε με αγάπη άλλους κατατρεγμένους Έλληνες,

από το Μοναστήρι, από τη Βόρειο Ήπειρο.

Οι απόγονοί τους ζουν ανάμεσά μας,

με πλήρη επίγνωση ποιοι είναι

κι από πού προέρχονται,

από ποιους τόπους ηρωικούς, από ποιες πατρίδες,

που καύχημα τις έχουν κι έχουν πολύ δίκιο…

 

Φλώρινά μου πατρίδα μου…

Όμορφη πατρίδα μου, χλωρή και καταπράσινη,

είμαστε περήφανοι που από σένα καταγόμαστε,

άκρη πανέμορφη κι ιστορική

της μίας και μοναδικής Μακεδονίας,

της πάντοτε Ελληνικής, εννοείται…

9/12/2022 -Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου

*Δημοσιεύτηκε στην ιστορική εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ -Πηγή