Δίον: Μυστικισμός, Ελλάδα, Μακεδονία, το χθες και το σήμερα ενωμένα στο αιώνιο!

Ο επισκέπτης περπατά εκεί που την γη ακουμπούσαν τα πόδια των προγόνων του! Δέος!

Δίον. Νομός Πιερίας. Όλυμπος, το βουνό των θεών. Ένας τόπος ευλογημένος που οι Έλληνες πρέπει να επισκεφτούν. Ξανά και ξανά. Για να δουν την αρχαία πολιτεία που η γη δεν κατάφερε τελικά να κρατήσει στα σωθικά της! Για να ακούσουν τον Όλυμπο να τους μιλά! Για να νοιώσουν το χάδι των δέντρων στα μαλλιά και στην ψυχή τους. Για να νοιώσουν την αγάπη της Μακεδονίας να τους τυλίγει σαν προστατευτικό δίχτυ.

Δίον. Αρχαιότατη μακεδονική πολιτεία μεγάλης στρατηγικής σημασίας! Γι΄ αυτό άλλωστε ο Φίλιππος Β΄ και ο γιος του Αλέξανδρος απέδιδαν σε αυτήν την πολιτεία ύψιστες τιμές.

Ο Φίλιππος Β΄, για παράδειγμα, το 348 π.Χ., για να ευχαριστήσει τους θεούς για την νίκη του στην Όλυνθο, οργάνωσε στο Δίον αγώνες που ονομάζονταν "Ολύμπια".

Και ο Μέγας Αλέξανδρος απέδιδε ιδιαίτερα σημασία στο Δίον, γι΄ αυτό π.χ. το 335 π.Χ. έκανε θυσίες σ΄ αυτό.

Στην πολιτεία μας αυτή, χιλιάδες χρόνια πριν, η φύση ξεσηκωνόταν και έστελνε συμφορές και καταπλάκωνε τον απαράμιλλης ομορφιάς πολιτισμό. Και από τον μακεδονικό ουρανό και από την μακεδονική γη, θαρρείς για να τιμωρηθούν οι ασεβείς πράξεις των θνητών, η φύση κάποτε-κάποτε έστελνε την καταστροφή. Όχι με μιας. Αλλά όποτε αυτή ήθελε. Έτσι βαθιά στα σπλάχνα της γης κατέληξαν στο πέρασμα του αμείλικτου χρόνου ανεκτίμητης αξίας και ομορφιάς καθημερινά αντικείμενα, όπλα, αγάλματα θεών και θνητών, ταφικές στήλες, ολόκληρο το παλάτι του Διονύσου με ό,τι αυτό έκρυβε μέσα του!

Να σημειωθεί ότι η γη είχε σκεπάσει για χρόνους και χρόνους και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, αλλά και όσα είχαν δημιουργήσει αργότερα, πάνω στην γη μας, οι Ρωμαίοι κατακτητές.

Τελικά, η φύση, υπακούοντας στους θείους νόμους της, αποφάσισε κάποια στιγμή ότι οι σύγχρονοι Έλληνες έπρεπε να νοιώσουν το μεγαλείο της ρίζας τους. Κι έτσι, μαγικά και μυστικιστικά, άνοιξε τις πύλες της διά των χειρών των αρχαιολόγων, και η αρχαία πολιτεία στέκει ξανά μπροστά στα μάτια του επισκέπτη της.

Τεράστιο και μεγαλειώδες το ψηφιδωτό του θεού Διόνυσου που αναδύεται από την θάλασσα με το άρμα του και τους θαλάσσιους πάνθηρες!

Το ψηφιδωτό βρέθηκε στην αίθουσα συμποσίων, στο παλάτι του Διόνυσου που καταλαμβάνει πολύ μεγάλη έκταση, και μεταφέρθηκε φυσικά σε εσωτερικό χώρο για λόγους προστασίας! Αν σκεφτεί κάποιος την επιμονή, την υπομονή και τον μόχθο όλων των ανθρώπων που εργάστηκαν για να μπορεί αυτός να θαυμάζει το ψηφιδωτό, δεν γίνεται, θα νοιώσει ευγνωμοσύνη, συνάμα με το δέος!

Έκπληκτος ο επισκέπτης, βλέπει το αγαλματένιο κορμί και παραδίπλα το κεφάλι. Δεν φοβάται,
μόνο θαυμασμό τού προκαλούν  τούτες οι ομορφιές!

Περπατά ο σημερινός θνητός στον αρχαιολογικό χώρο, στον κήπο, στο μουσείο και, παρά την μεγάλη έκταση, οι ήχοι και οι ευωδιές της φύσης που σιγοντάρουν τους ήχους του μακρινού παρελθόντος, έχουν τέτοια απήχηση στο πνεύμα και στην ψυχή του, που δεν αισθάνεται κουρασμένος.

Κάθε βήμα μέσα στην αρχαία πολιτεία συναρπάζει τον επισκέπτη. Δεν είναι μόνο η αλλοτινή εποχή παρούσα, αλλά είναι και η φύση που του στέλνει του επισκέπτη τα "δώρα" της. Να, σαν την τεράστια αράχνη που έχει απλώσει το "σπιτικό" γύρω από αυτήν...

Βέβαια, στην μεγάλη πολιτεία του Δία δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι κόρες του! Εδώ βλέπει ο επισκέπτης το αγαλματένιο κορμί της Τερψιχόρης, της μούσας του χορού.

Η μούσα Τερψιχόρη, κόρη του Δία!

Στέκεται ο επισκέπτης στον χώρο και αισθάνεται ότι τα αγάλματα θα του μιλήσουν, θα του διηγηθούν με την δική τους απέθαντη φωνή την ιστορία των αρχαίων Ελλήνων αλλά και των κατακτητών τους, των Ρωμαίων. Μακάρι ο επισκέπτης να άκουγε τα διδάγματα των αιώνων ότι δηλαδή οι εμφύλιες διαμάχες οδηγούσαν (και οδηγούν) σε μαρασμό του Ελληνισμού. Αλλά, τέτοια διδάγματα για να τα ακούσει ο επισκέπτης, πρέπει να αγγίξει τα αγάλματα όχι μόνο με το βλέμμα, μα και με το μυαλό!..

Η Νίκη

Όταν περπατά κάποιος στο πανέμορφο δάσος της μεγάλης πολιτείας, ας είναι προσεκτικός. Τα "δώρα" που μόνο η φύση προσφέρει στον διαβάτη, κυρίως αυτόν που ζει σε τσιμεντένια πόλη, είναι μοναδικά. Να, όπως αυτή η χελώνα, που ακούει του διαβάτη τα βήματα και κρύβει το κεφάλι της. Από φόβο τάχα ή από ενόχληση;

Οι εικόνες είναι πολύ λίγες, σε μια σελίδα ηλεκτρονική τι να πρωτομπεί; Βέβαια, ο θησαυρός που ανακαλύπτει ο επισκέπτης στο Δίον είναι τεράστιος και η μαγεία αυτού του θησαυρού τον τυλίγει μόνο σαν βρεθεί εκεί.

Μια μαγεία που εντείνεται, όταν ο επισκέπτης στέκεται μπροστά στην ταφική στήλη. Διακρίνει την μάνα, το παιδί και τον κόκκορα. Οι μορφές είναι ήρεμες και έτσι ο επισκέπτης νοιώθει κι αυτός γαλήνιος. Κι αν αφήσει την ψυχή του ελεύθερη, τότε δεν αργεί να "σταθεί" ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες. Και νοιώθει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αφού ό,τι υπήρχε, υπάρχει ακόμα, αλλά με άλλη μορφή...

Ταφική στήλη με παράσταση μητέρας, παιδιού και κόκκορα!

Η ακίνητη μορφή της θεάς μέσα στην φύση προκαλεί τον επισκέπτη να αναλογιστεί τις ευθύνες του στον κόσμο. Έναν κόσμο που θα γίνει χειρότερος, αν ο επισκέπτης αγνοήσει τις προσταγές της φύσης!

Η θεά στέκει μέσα στην φύση και σε καλεί να αναγνωρίσεις την αξία της ύπαρξής σου,
μέσα στην φύση!

Το Δίον είναι ένας μαγευτικός τόπος της Μακεδονίας, για τον οποίον μίλησαν οι αρχαίοι Έλληνες, όπως ο Θουκυδίδης, ή ο Στράβων και τόσοι άλλοι!... Μα και οι σύγχρονοι Έλληνες, σαν βρεθούν σε αυτόν, σαν τον θαυμάσουν και τον νοιώσουν, δεν μπορούν αλλιώς να πράξουν, θα μιλήσουν γι΄ αυτόν τον τόπο και τα θαυμαστά των αλλοτινών καιρών που απλόχερα πια στέκονται μπρος στα μάτια του πνεύματος και της ψυχής!