27 Σεπτεμβρίου 1905, απαγχονίστηκε ο Καπετάν Κώτας που ήθελε την Μακεδονία, την Κόρη την τρισεύγενη, στην Μάνα Ελλάδα να χαρίσει

 
27/9/2024

Ο Καπετάν Κώτας ή Κωνσταντίνος Χρήστου, Ρούλια 1860: Ήταν σλαβόφωνος Μακεδονομάχος που σαν σήμερα 27 Σεπτεμβρίου του 1905 απαγχονίστηκε.  Για την Ελλάδα. Για την Μακεδονία. Και αν ξαναζούσε, πάλι θα έδινε την ζωή του για την σωτηρία της Μακεδονίας. Είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους μας!

Στις αρχές της ένοπλης δράσης του συνεργάστηκε και με τους βούλγαρους, γιατί πίστεψε ότι θα πολεμήσουν κατά των τούρκων. Αντιλήφθηκε όμως γρήγορα το βρώμικο παιχνίδι που έπαιζαν οι βούλγαροι και δεν δίστασε στιγμή να πολεμήσει μόνο στο πλευρό των συμπατριωτών του, των Ελλήνων. 

Έδρασε στα Κορέστεια της Δυτικής Μακεδονίας, οργάνωσε ένοπλες ομάδες και συνεργάστηκε με τον Γερμανό Καραβαγγέλη, με τον Παύλο Μελά και πολλούς άλλους Μακεδονομάχους. 

Ήταν ταγμένος στον Αγώνα για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Άφοβος. Ατρόμητος. Λεβέντης. Πολεμούσε αφιλοκερδώς και βοηθούσε με όλη του την ψυχή όλους τους Συμπολεμιστές του. 

Στις 17 Μαρτίου του 1904 ο λοχαγός Αλ. Κοντούλης έγραψε από το χωριό του Κώτα στον Στέφανο Δραγούμη στην Αθήνα: 

"...Ευρισκόμεθα ανά τας επαρχίας Καστορίας και Πρέσπας, εντελώς ασφαλείς, ενθουσιασμένοι δε εκ της υποδοχής των χωρικών Μακεδόνων... Είναι αληθές ότι ευρισκόμεθα εις τα βασίλεια του Κώτα, όστις εξασκεί επιρροήν αληθώς ηγεμονικήν εις τους πληθυσμούς της περιφερείας του.

Οι Μακεδονομάχοι από την Αθήνα βρέθηκαν και στο σπίτι του Κώτα. Ο Παύλος Μελάς έγραψε: "...Είναι το πτωχικότερον του χωρίου. Ουδένα έκλεψεν ή ελήστεψεν ο Κώτας και ποτέ δεν εζήτησε από τους χωρικούς αμοιβήν..." 

Τον Ιούνιο του 1904 ο Καπετάν Κώτας, αυτό το λιοντάρι της Μακεδονίας μας, παγιδεύτηκε από τους βούλγαρους και οι τούρκοι τον συνέλαβαν. Τον έκλεισαν στις φυλακές του Μοναστηρίου και στις 27 Σεπτεμβρίου του 1905 τον απαγχόνισαν. 

Μακάρι τα παιδιά μας να μάθαιναν γι΄ αυτόν τον θρυλικό ήρωα της Μακεδονίας μας, μακάρι κάποιος δάσκαλος να τους μάθαινε τούτο το ποίημα: 

Ο Θάνατος του Καπετάν Κώτα

Εκεί στη μέση του Ατ Παζάρ, εκεί στο Μοναστήρι

κρέμασαν τον παλικαρά, τον Καπετάν τον Κώτα...

Οι Τούρκοι τον χαλάσανε τον καλογιό της Ρούλιας,

που ΄κλεινε μες στα στήθια του τετράκλωνο Βαγγέλιο:

τη Λευτεριά, την Ανθρωπιά, τη Λεβεντιά, την Πίστη,

αυτά που ονοματίζονται μ΄ ένα μονάχα: ΕΛΛΑΔΑ.

Ο Ακρίτας πάει της Κορεστιάς, ο Διγενής της Πρέσπας,

που νίκησε το Χάροντα στ΄ αϊ-Γερμανού τ΄ αλώνι...

στη μάνα Ελλάδα λεύτερη την Κόρη να χαρίσει,

την Κόρη την τρισεύγενη, που λεν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

 
Πόλεμος ήταν ο χορός, φωτιά το πανηγύρι

κι αντίκρυ, μακελλάρηδες, ο Βούλγαρος κι ο Τούρκος,

που ΄σφαζαν και διαγούμιζαν και μόλευαν κι αρπάζαν

της Ρωμιοσύνης τους ανθούς, της Ρωμιοσύνης τ΄ Άγια...

Ο Ακρίτας πάει της Κορεστιάς, ο καλογιός της Ρούλιας,

που ΄συρε πρώτος το χορό πα΄ στης Ιδέας τη βίγλα...

Κι ήτανε ΠΕΙΣΜΑ το βιολί και ΠΑΘΟΣ το λαγούτο

και το σαντούρι ΑΠΟΦΑΣΗ και το κλαρίνο ΘΑΡΡΟΣ

και το τραγούδι ΛΕΥΤΕΡΙΑ και το μεθύσι ΕΛΛΑΔΑ...

Ο Ακρίτας πάει της Κορεστιάς, ο Διγενής της Πρέσπας.

Αλ. Νικολαΐδου 

Διαβάστε επίσης: 

-Μαρτυρία Παύλου Μελά: Εκείνο το Πάσχα του 1904 ο σιωπηλός Καπετάν Κώτας μάς έδειξε πόσο ευαίσθητη καρδιά είχε 

-Ζωή Κώττα: Η γυναίκα του θρυλικού Μακεδονομάχου ξυλοκοπήθηκε άγρια, κρεμάστηκε σε ένα δέντρο μαζί με την κόρη της, αλλά δεν λύγισε