 |
| Ο μικρός άγγελος πεθαίνει από την πείνα. Γι΄ αυτόν, καθώς και για όλους τους αγγέλους της Ελλάδος έδωσαν την ζωή τους οι ήρωες, όπως ο Μαυρουκάκης! |
Οκτώβριος, 2020
Γιώργος Μαυρουκάκης, τον εκτέλεσαν χαράματα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, γιατί δεν πρόδωσε τους συνεργάτες του! Απέμειναν από αυτόν τον ήρωα τα 3 γράμματα που έγραψε στον αδελφό του από τα Κελλιά Μελλοθανάτων Φυλακών. Γραμμένα με αίμα, γιατί δεν είχε άλλη γραφική ύλη!
Ο Γιώργος Μαυρουκάκης αγωνιζόταν με την Ομάδα "Όμηρος" για την απελευθέρωση της Ελλάδος, υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Που έγιναν τραγικές, μετά από προδοσία! Τον συνέλαβε έτσι η Γκεστάπο.
Τι συνέβη;
Ο Γιώργος κατευθυνόταν προς το σπίτι του αδερφού του, Αντώνη, στο οποίο όμως ήδη βρίσκονταν οι Γερμανοί και τον περίμεναν. Ο Αντώνης μαζί με την γυναίκα του ζούσαν την υπέρτατη αγωνία, μα δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να ειδοποιήσουν τον Γιώργο.
Ο Γιώργος έφτασε στο κατώφλι του σπιτιού, όταν αντιλήφθηκε ότι στο σπίτι βρίσκονταν κι άλλοι. Έκανε ένα βήμα πίσω και στάθηκε αναποφάσιστος...
Ένας διερμηνέας φάνηκε πίσω του και του κάρφωσε το περίστροφο στην πλάτη.
-Ψηλά τα χέρια και μην κουνηθείς! Του σφύριξε κοντά στ΄ αυτί. Θα σε σκοτώσω σαν το σκυλί, αν κάνεις καμμιά τρέλα...
Ο Έλληνας πατριώτης κατάλαβε αμέσως ότι είχε πέσει σε προδοτική παγίδα. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να σηκώσει τα χέρια ψηλά, ενώ συγχρόνως ρωτούσε γιατί τον συνελάμβαναν. Αντί απαντήσεως όμως, δέχτηκε μια δυνατή γροθιά στο πρόσωπο που τον γέμισε αίματα. Και το ξύλο συνεχίστηκε ολόκληρη την νύχτα στα φοβερά απομονωτήρια της οδού Μέρλιν, όπου μεταφέρθηκε μαζί με τον αδελφό του και την γυναίκα του. Τελικά, κράτησαν μόνο τον Γιώργο.
 |
| Κάποτε ήταν όλο χαρά και υγεία. Καμία θυσία δεν ήταν μεγάλη, αρκεί να σωνόντουσαν τα Ελληνόπουλα! Γι΄ αυτά εκτελέστηκαν οι ήρωες, όπως ο Μαυρουκάκης! |
Ο ήρωας δεν μίλησε, δεν μαρτύρησε τους συνεργάτες του. Η ζωή του, μέχρι να τον σκοτώσουν, ήταν ένα μαρτύριο.
Από την στιγμή που ο Γιώργος Μαυρουκάκης βρέθηκε στα φοβερά απομονωτήρια του "Αβέρωφ", το "Ο-ΜΠΕ" (χωρίς κίνηση), η ζωή του άρχισε να κυλά μέσα σ΄ ένα αφάνταστο μαρτύριο. Το πρώτο γράμμα που κατόρθωσε να στείλει στον αδελφό του Αντώνη, είναι γραμμένο με αίμα, επειδή δεν είχε μολύβι, ούτε καμμιά άλλη γραφική ύλη μαζί του. Με ελάχιστες λέξεις, λακωνικότατα, ο Μαυρουκάκης εκφράζει όλο τον πόνο, την αγωνία και τον ψυχικό κλονισμό του, αλλά και τον αδάμαστο πατριωτισμό της ελληνικής ψυχής του. Να τι γράφει:
"Αγαπημένε μου Αντώνη
Το κλάμα που έκανα όταν, ύστερα από πέντε μήνες έμαθα νέα σου, δεν μπορώ να σου το περιγράψω. Χαρά και λύπη μαζί, χαρά γιατί ζεις και είσαι ελεύθερος, λύπη μεγάλη για την αρρώστια σου, που σου εύχομαι κάθε σταγόνα αίματος, που έχυσα για να γράψω αυτό το γράμμα, να σου δίνει ο Θεός οκάδες. Όπως μετά το θάνατο εκείνης (εννοεί τη μητέρα του, που είχε πεθάνει τον τελευταίο καιρό), που όταν πέθανε, διαλυθήκαμε και σου άφησε για κληρονομιά, φύλακα και προστάτη άγγελο τη Μαρίκα, έτσι έμεινες και συ για μένα. Μα εγώ, ύστερα από πέντε μήνες απομόνωση, με χειροπέδες μέρα και νύχτα, έχω άραγε δικαίωμα να ελπίζω;"
 |
| Ομαδικός απαγχονισμός Αθηναίων, αρχές του 1944. Όποιος δεν συνεργαζόταν με τους ναζί, είχε φρικτό τέλος. Αλλά, οι ήρωες, όπως οι Έλληνες της φωτογραφίας, όπως ο Μαυρουκάκης που εκτελέστηκε, με μια φωνή πεθαίνουν: Ζήτω η Ελλάδα μας! |
Δεύτερο γράμμα: Γράφτηκε δύο εβδομάδες περίπου πριν από την θανατική του καταδίκη:
"Κελλιά Μελλοθανάτων φυλακών "Αβέρωφ", 27/4/44
Αγαπητέ μου Αντώνη
Είναι, λοιπόν, η δωδεκάτη μέρα από την καταδίκη μας. Τα χέρια μου τα έχουν πια λύσει και η απομόνωσή μου τελείωσε. Βρίσκομαι με καλή, πολύ καλή παρέα, τον κ. Νταούλη, συνταγματάρχη, τον κ. Αντωνακέα, ανθυπολοχαγό, ο οποίος είχε την καλοσύνη να σας στείλει τον αδελφό του σπίτι να μάθει νέα δύο φορές, καθώς κι ένα μικρό. Περνάμε ευχάριστα. Λέμε ιστορίες, γελούμε κιόλας. Τι ειρωνεία! Ξεχνάμε τη θέση μας, αλλά τα βράδυα ξανάρχεται μόνη της η αγωνία σαν επιθανάτιος ρόγχος, γιατί το πρωί, στις τρεις, παίρνουν για εκτέλεση. Από την ημέρα όμως που ήλθαμε εδώ στα κελλιά των μελλοθανάτων, δεν έχει γίνει τέτοιο πράγμα. Μόνο οχτώ πήραν για τουφέκι, δύο μέρες πριν μας φέρουν. Στείλε μου το δικηγόρο, αν είναι δυνατό αυτό, έστω και για ένα παρήγορο λόγο. Με ελπίδες για μένα και για σένα στο Θεό,
Σε φιλώ γλυκά - Γιώργος"
Και ερχόμαστε τώρα στο αποκορύφωμα του δράματος του ηρωικού Μαυρουκάκη. Στις τέσσερις το πρωί, της 13ης του Μάη 1944, ο Γερμανός δεσμοφύλακας του θαλάμου των μελλοθανάτων, τον ειδοποίησε να ετοιμαστεί. Επρόκειτο να τον πάνε για εκτέλεση σε λίγο, χωρίς όμως να του πει αν θα τον τουφέκιζαν μόνο ή μαζί με άλλους. Και τότε, αφού του το επέτρεψαν, γράφει το αποχαιρετιστήριο γράμμα προς τον αδελφό του:
"Αντώνη μου
Πάω να συναντήσω τη μαμά και το μπαμπά. Μην κλάψεις. Από πάνω θα σε βλέπω τουλάχιστον. Ενώ τώρα, εφτά μήνες, δεν σε έβλεπα. Ζήσε ευτυχισμένος με τη Μαρίκα σου. Φίλησε τους συγγενείς κι τους φίλους μας.
Αντώνη
Το μόνο άσχημο είναι ότι μου είχαν πει ότι πήρα χάρη και ήλπιζα. Με συγχωρείς για την κακογραφία, αλλά δεν βλέπω τι γράφω. Είναι 4 το πρωί, στις 13 του Μάη 1944.
Ζήσε, Αντώνη, με ευτυχίαν.
Ζήτω η Ελλάδα μας!
Γ. Μαυρουκάκης".
Ο Γιώργος Μαυρουκάκης εκτελέστηκε στις 6 το πρωί της 13 του Μάη του 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ήταν μόλις τριαντατεσσάρων χρονών και πέθανε σαν αληθινός ήρωας.
Καταδικάστηκε για κατασκοπία, δεν πρόδωσε τους Έλληνες, προδόθηκε ο ίδιος, και τελικά εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Πηγή: Έλληνες και ξένοι κατάσκοποι στην Ελλάδα, Γιάννης Ιωαννίδης, Αθήναι 1960.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου