25/4/2021
Στον αέναο ουρανό της Μακεδονίας συναντήθηκε ο Παύλος Μελάς με την Πηνελόπη Δέλτα και κουβέντιασαν. Κι ένα μήνυμα στέλνουν σε μας, που σωπάσαμε και μιζεριάσαμε και αφήσαμε τους πολιτικάντηδες να μας πείσουν ότι είναι "καλή η συμφωνία των Πρεσπών". Δεν είναι καλή, είναι προδοσία!
Αγαπημένα μου Ελληνόπουλα! Η
ηρωική φωνή της Πηνελόπης απλώθηκε σε όλο το γήινο σύμπαν της Ελλάδος. Σας
βλέπω, αγωνίζεστε για το αυτονόητο, να κρατήσετε ζωντανή την Μακεδονία που οι
ήρωες έσωσαν χύνοντας τόσο αίμα, τόση ζωή! Ξέρω δεν είναι εύκολο, αλλά μην
λυγίζετε! Κι αν εγώ είμαι των λόγων, μη μου δίνετε σημασία μεγάλη, αλλά αυτόν
που έρχεται τώρα δα, τον Παύλο τον Μελά, δεν μπορείτε να τον αγνοήσετε, έτσι
δεν είναι; Μπορεί καθάριος στο ψυχοπνεύμα Έλληνας να προσπεράσει αυτόν τον
ήρωα; Κοντοζυγώνει! Πόσο όμορφος είναι! Όποιος αψηφά τον θάνατο για την
πατρίδα, έχει μια ομορφιά αθάνατη, πιστέψτε με!
Ο
Παύλος ήταν ντυμένος με ένα τόσο πλατύ και ζωντανό χαμόγελο, σαν πλησίαζε την
Πηνελόπη, τέτοιο που είχε εξαφανίσει το μουστάκι του. Τα βλέμματά τους χάθηκαν
το ένα μέσα στο άλλο για στιγμές. Κόρη
γλυκιά, αθάνατη, πάντα χαίρομαι αφάνταστα όταν σε συναντώ. Με κάλεσες, θαρρώ… της
είπε κι αμέσως το ύφος του σκοτείνιασε. Κοιτάζεις
τα παιδιά μας εκεί κάτω, έτσι δεν είναι; Του έγνεψε καταφατικά. Θέλει η εξουσία, με τα χημικά να σκοτώσει
την ψυχή τους, να γεμίσει αυτή με φόβους, να γίνει δειλή. Θέλει η εξουσία, τα
Ελληνόπουλα να πάψουν να μιλούν για την Μακεδονία, για εσένα, που της έδωσες
όσα ως θνητός είχες. Εσύ είσαι αθάνατος, Παύλο, το όνομά σου βγαίνει από τα χείλη
τους, σε όποια πόλη της Ελλάδος και αν διαδηλώνουν για τα δίκαια της
Μακεδονίας. Για να είμαι ειλικρινής, η δική μου χαρά που ήρθες να με
συναντήσεις, είναι απερίγραπτη, σχεδόν γήινη, τώρα που σε βλέπω, νοιώθω σαν να
ξανακατέβηκα στην γη και πολεμώ μαζί σου… Ας σταματήσω να μιλώ, δεν
συναντηθήκαμε εδώ, για να ανταλλάξουμε αβροφροσύνες. Τα χέρια τους
ενώθηκαν, τα βλέμματά τους στάθηκαν πάνω από τους συγκεντρωμένους Έλληνες που
έβηχαν, δάκρυζαν, τρέκλιζαν, υπέμεναν ύβρεις, κι όμως παρέμεναν ακλόνητοι στην
πίστη τους. Μία είναι η Μακεδονία και είναι ελληνική.
Καθώς
ανέβαινα, εκείνη την 13η ημέρα του Οκτώβρη, προς τους ουρανούς, αναλογίστηκα,
πριν παραδώσω το γήινο πνεύμα μου: Θα μπορούσα να ζήσω ελεύθερος στην
πρωτεύουσα, ενώ η Μακεδονία είναι στα χέρια των εχθρών; Την ημέρα εκείνη, του
έτους 1904, ως θνητός ακόμα, το συνειδητοποίησα βαθιά: Όχι δεν θα μπορούσα να
ζήσω, γιατί σε όποια απελευθερωμένη πόλη κι αν βρισκόμουν, δεν θα ήμουν
ελεύθερος. Και το πιο μικρό χωριό της Ελλάδος μας να είναι σκλαβωμένο, κανείς
μας δεν είναι πραγματικά ελεύθερος, είτε ζει στην πρωτεύουσα είτε σε άλλο μέρος
του κόσμου. Μόλις κατάλαβα ότι πέθαινα, και πως ήμουν ευτυχισμένος γιατί έδωσα
την ζωή μου για την πατρίδα, τότε εγκαταστάθηκα στους ουρανούς. Και από τότε
έχω την τιμή να συναναστρέφομαι ήρωες μοναδικούς! Όπως κι εγώ, που περπάτησα
στα κρυφά ή στα φανερά στην Μακεδονία, που συνάντησα τούρκους και σλάβους να χτυπούν
με κάθε εγκληματικό τρόπο τους Μακεδόνες, που περίμενα μάταια να ξεσηκωθεί όχι
μόνο η απελευθερωμένη Ελλάδα μα και οι ξένες δυνάμεις, όπως κι εγώ που κατάλαβα
ότι, τελικά, η Μακεδονία έπρεπε μονάχη να κατατροπώσει τους φθονερούς εχθρούς
της, έτσι και πολλοί ακόμα ήρωες περπάτησαν κρυφά ή φανερά κι αγωνίστηκαν με
κάθε δύναμη για την λευτεριά της Μακεδονίας. Πολλοί οι ήρωες, χείμαρρος το αίμα
που θυσιάστηκε για τα ιερά χώματα. Κανείς, πραγματικά κανείς, δεν μετάνιωσε που
έδωσε την ζωή του για την Ελλάδα. Ένα πράγμα έχουμε κοινό εμείς που
συναντηθήκαμε εδώ πάνω: θα θέλαμε να έχουμε και δυο και τρεις και άπειρες
γήινες ζωές για να τις δώσουμε στην πατρίδα!..
Απόσπασμα από το βιβλίο: 153+1 μαχαιριές στην καρδιά της Μακεδονίας, στην ψυχή της Ελλάδος
Εμείς, γιατί σπαταλούμε την ζωή μας σε ανώφελες επιδιώξεις; Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι έτσι παίζουμε το παιχνίδι που θέλουν οι προδότες του έθνους; Όποιος μιλά για την Μακεδονία μας, τον εκτελούν με λέξεις-σφαίρες. Και όλο και λιγότεροι μιλούμε, όλο και λιγότεροι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου